جمعی از شاگردان آیت‌الله محمدرضا نکونام که از ۱۱ دی ماه سال ۹۳ زندانی است خواستار اطلاع رسانی درباره وضعیت او و آزادی‌اش شده‌اند.
این افراد که مجموعه‌ای از شاگردان ایرانی و خارجی محمدرضا نکونام هستند و نامشان نزد زمانه محفوظ است، در نامه‌ای علت دستگیری و محکومیت او را پرونده سازی دادگاه ویژه روحانیت عنوان کرده‌اند.
در این نامه آمده است «اصرار آیت‌الله محمدرضا نکونام بر مرجعیت مستقل و ضرورت غیرحکومتی بودن حوزه‌های علمیه» در کنار مخالفت او با کمیسیونی به نام «کمیسیون مرجعیت» که به گفته این افراد برای «فیلترینگ مرجعیت شیعه» از سوی حکومت و درون نهادهای حوزوی راه‌اندازی شده است، از جمله دلایل بازداشت او بوده است.
دیگر دلایلی که در این نامه برای «پرونده سازی» علیه نکونام ذکر شده، از این قرارند:
– انتشار رساله توضیح المسائل به عنوان مرجع مستقل در حالی که به گفته دادگاه ویژه روحانیت، «مرجعیت برای او زیاد است.»
– عدم پذیرش مرجعیت برخی از مراجع تقلید وابسته به حاکمیت.
– تلاش برای ایجاد تحول در حوزه‌های علمیه که دادگاه ویژه روحانیت از آن با عنوان براندازی حوزه‌های علمیه یاد کرده است.
– ترسیم صحیح چگونگی، حدود و اختیارات ولایت فقیه در دو سال درس خارج فقه.
به گفته شاگردان نکونام، دادگاه ویژه روحانیت در دادگاه بدوی بر اساس این اتهام‌ها او را به دو سال حبس تعزیری محکوم کرده اما پس از شکایت ناصر مکارم شیرازی (یکی از اصلی‌ترین عوامل برخورد با نکونام و رسانه‌ای شدن این موضوع) در دادگاه تجدید نظر، محکومیت او از دو سال به پنج سال حبس تعزیری افزایش یافته است.
در این نامه از قول محمد مجتهدزاده، دادستان سابق دادگاه ویژه روحانیت شهر قم، آمده است که او در اولین دیدار خود با نکونام گفته: «نزد آقایی بودم، گفت نکونام را نابودش کنید!»
به نظر می‌رسد منظور از «آقا» در اینجا ناصر مکارم شیرازی باشد.
از سوی دیگر اما محمدرضا نکونام در تاریخ ۱۲ اسفند ماه سال ۹۳، در زندان انفرادی دادگاه ویژه روحانیت قم دچار سکته مغزی حاد شده که شاگردانش از این اتفاق با عنوان «مشکوک» یاد کرده‌اند. آنها نوشته‌اند که او همچنان از عوارض این سکته رنج می‌کشد اما دادگاه ویژه روحانیت تن به آزادی او نمی‌دهد.
در این نامه، دادگاه ویژه روحانیت «ابزاری در دست مافیای حوزه‌های علمیه و نظام» خوانده شده که با آن دست به «سرکوب مراجع و روحانیت غیرحکومتی» می‌زند.
در راستای این فشار از محمدرضا نکونام خواسته شده است برای برخورداری از «حق آزادی مشروط»، این موارد را بپذیرد: انتقاد نکردن از علی خامنه‌ای. انتقاد نکردن از مراجع تقلید و روحانیون حکومتی از جمله ناصر مکارم شیرازی، حسین نوری همدانی، جعفر سبحانی، محمدتقی مصباح یزدی، عباس کعبی، احمد خاتمی و…. عدم انتقاد از نوع مدیریت حوزه‌های علمیه و مدیران حوزه‌های علمیه سراسر کشور. چاپ نکردن کتاب. عدم بازگشایی دفاتر شرعی. عدم تدریس در حوزه علمیه قم و عدم ارتباط با شاگردان، استادان و طلبه‌های حوزه‌های علمیه و….
شاگردان محمدرضا نکونام نوشته‌اند این مرجع تقلید مستقل علاوه بر بیماری و سن بالا بیش از یک سوم محکومیت خود را تحمل کرده است و بر اساس قانون می‌تواند از حق آزادی مشروط برخوردار شود اما «تحت فشار مافیای قدرت در حوزه‌های علمیه و نظام»، از آزادی او جلوگیری می‌شود.
- در همین زمینه