پس از ارائه دو گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد، بان کی مون و همچنین احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، روز گذشته کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، که تمام کشورهای عضو سازمان ملل را شامل می‌شود، قطعنامه‌ای که پیش نویس آن توسط کشور کانادا تهیه و به این نهاد پیشنهاد شده بود را با اکثریت آرا به تصویب رساند. در این قطعنامه جدید آمار بالای اعدام‌ها، خشونت و شکنجه در ایران محکوم شده است. این قطعنامهٴ غیرالزام آور قرار است بار دیگر در ماه دسامبر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به رأی‌گیری عمومی گذاشته شود و سپس برای نهایی شدن به شورای امنیت فرستاده خواهد شد.
نماینده ایران در سازمان ملل متحد، ضمن «خصمانه» خواندن اقدام دولت کانادا در طرح این قطعنامه جدید، آن را «بیهوده» و «غیر مفید» خوانده و از عدم ذکر «پیشرفت‌های مثبت» در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی در این سند انتقاد کرده است.
برای بررسی روند طی شده در پیشنهاد و تصویب این قطعنامه و همچنین اهمیت تصویب آن همزمان با دور نهایی مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه پنچ به علاوه یک، با عبدالکریم لاهیجی، حقوق‌دان و رئیس کنونی فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر به گفت‌وگو نشستیم.
به گفته لاهیجی مبدا پیشگامی کانادا در پیشنهاد دادن این قطعنامه «قتل ناشی از شکنجه زهرا کاظمی، عکاس ایرانی-کانادایی است.» به گفته لاهیجی از آن زمان به مدت دوازده سال است که کانادا هر ساله پیشنهاد یک قطعنامه را به کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه می‌کند. او همچنین در این گفت‌وگوی رادیویی از شانس کم جمهوری اسلامی برای تغییر نظر کشورهای رای دهنده در فاصله زمانی مانده تا رای گیری در مجمع عمومی سازمان ملل سخن می‌گوید.
Trackbacks