نسرين ستوده، وکيل زندانی بههمراه هشت تن از زندانيان سياسی زن و چندين زندانی سياسی مرد از زندان آزاد شدند.
رضا خندان، همسر نسرين ستوده امروز چهارشنبه ۲۷ شهریورماه (۱۸ سپتامبر) در صفحه فيسبوک خود تنها به نوشتن ” نسرین آمد … به او گفتند آزادی…” قناعت کرد.
نسرين ستوده ساعاتی پس از آزادی از زندان به کمپين بينالمللی حقوق بشر در ايران گفت: “وقتی از زندان مرا بيرون آوردند به من گفتند آزاد هستی. ديشب به چهار نفر ديگرهم گفتند ولی به من گفتند که با مرخصیام موافقت شده است. ولی وقتی از در زندان بيرون آمدم گفتند آزادی. برای همين من برگه مرخصی که تعهد میدهيم بعد از سه چهار روز برمیگرديم را امضاء نکردم.”
ستوده همچنين ضمن يادآوری اين که هنوز وکلای ديگری چون عبدالفتاح سلطانی زندانیاند گفت: ” ما میخواهيم همگی آزاد شوند، چون زندانی شدن آنها نتيجه آن فضای سنگين سياسی بوده است.”
نسرين ستوده ساعاتی پس از آزادی از زندان: ما میخواهيم همگی آزاد شوند، چون زندانی شدن آنها نتيجه آن فضای سنگين سياسی بوده است
رضا خندان همسر نسرين ستوده نيز گفت: “به همسرم گفته شده که آزاد شده ولی خودش هم دقيقا نمیداند که آزادی مشروع بوده يا عفو. آزادی مشروط البته شامل او میشد اما آزادی مشروط هم معمولا به زندانيان سياسی داده نمیشود. معمولا به مرخصی میآمد به او ابلاغ میشد که چند روز در مرخصی هستی ولی گفتند که آزادی و با ماشين خودشان تا خانه آوردند و رفتند.”
نسرین ستوده از شهریور ۱۳۸۹ در بازداشت بهسر برد.
وی در دادگاه به جرم “اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر” به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد که در دادگاه تجدیدنظر حکم ۱۱ سال حبس او به شش سال تغییر یافت. او همچنین به جرم تظاهر به بیحجابی به ۵۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم گرديد.
همچنين گفته میشود عیسی سحرخیز و احمد زيدآبادی دو تن از چهرههای فعال سياسی و مطبوعاتی در ایران نيز آزاد شدهاند.
عيسی سحرخيز، از بنیانگذاران انجمن دفاع از آزادی مطبوعات ایران، در تیرماه ۱۳۸۸ و در جریان رويدادهای انتخابات ریاست جمهوری ايران بازداشت شد و در مجموع به پنج سال زندان محکوم گرديد.
احمد زيدآبادی که دبیرکل سازمان دانشآموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم) نيز هست در آغاز جنبش اعتراضی عليه نتايج انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ دستگير و به شش سال زندان، پنج سال تبعید به گناباد و محرومیت دائم از هر گونه فعالیت سیاسی محکوم شد.
آزادی اين زندانيان سياسی در آستانه سفر حسن روحانی، رئيسجمهور ايران به نيويورک، برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل صورت میگيرد
تارنمای کلمه نيز خبر داده است که فیضالله عرب سرخی، محسن امینزاده و میرطاهر موسوی از زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات آزاد شدند.
فیضالله عرب سرخی، عضو بلندپايه سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی، از گروههای اصلاحطلب ايران و معاون وزیر بازرگانی دولت محمد خاتمی تیرماه سال ۸۸ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و به پنج سال حبس محکوم شده بود.
میرطاهر موسوی، عضو ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی در سال ۸۸، که تابستان سال گذشته بازداشت شده و از چند ماه پیش به دلیل مشکلات قلبی در بیمارستان قلب تهران بهسر میبرد نيز به پنج سال حبس تعزیری در بلوچستان و ۱۰ سال تبعید به این استان محکوم شده بود.
محسن امینزاده، از بنيانگذاران جبهه مشارکت ايران اسلامی، در خردادماه ۱۳۸۸ بازداشت شد و حکم پنج سال زندان گرفت وی نيز چندی پیش به بیمارستان قلب تهران منتقل شده بود.
از سوی ديگر کميته گزارشگران حقوق بشر نيز اعلام کرد محبوبه کرمی، ژيلا کرمزاده مکوندی، مهسا امرآبادی، کفايت ملکمحمدی، الميرا (فرح) واضحان، مريم جليلی، ميترا رحمتی و صغری غلامنژاد هشت تن ديگر از زندانيان سياسی زن نيز آزاد شدهاند.
کفايت ملکمحمدی که با ۶۵ سال سن، مسنترين زندانی بند زنان زندان اوين بود، فرح واضحان و صغرا غلامنژاد به اتهام ارتباط با سازمان مجاهدين خلق ايران هر کدام به ترتيب به پنج سال حبس تعزيری، ۱۷ سال زندان و دو سال حبس تعزيری محکوم شده بودند.
ملکمحمدی حدود ۴ سال از حکم خود را سپری کرده بود؛ صغرا غلامنژاد چند ماه از دوران زندانش باقی نمانده بود و فرح واضحان که خود از بيماریهای متعدد جسمی رنج میبرد چندی پيش جهت پرستاری از همسر بيمارش به مرخصی آماده بود.
کمپين بينالمللی حقوق بشر در ايران با استقبال از آزادی چندين زندانی سياسی اظهار اميدواری کرده است که “آزادی موقت يا مرخصی زندانيان سياسی با آزادی کامل آنها همراه شود و به سالها زندان که نتيجه احکام ناعادلانه بوده پايان داده شود”
آنها هر کدام بهصورت مشروط آزاد شدهاند.
مهسا امرآبادی روزنامهنگار زندانی و محبوبه کرمی، از فعالان حقوق زنان، هر کدام به ترتيب به دو و سه سال زندان محکوم شده بودند و تنها چند ماه از دوران حبس آنها باقی مانده بود.
امرآبادی که همسرش مسعود باستانی نيز روزنامهنگار و از زندانيان سياسی ايران است، هماکنون در مرخصی بهسر میبرد.
ژيلا کرمزاده مکوندی، شاعر و از اعضای “مادران عزادار” به دو سال زندان محکوم شده بود و او نيز چند ماهی بيشتر از پايان حکمش باقی نمانده بود.
مريم جليلی و ميترا رحمتی، از نوکيشان مسيحی نيز به دو سال و نيم زندان محکوم شده بودند که تنها يک ماه و نيم ماه آن باقی مانده بود.
تارنمای مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران اعلام کرد که جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین تهران، با مرخصی متصل به آزادی یا آزادی مشروط، آزاد شدهاند.
بنا به این گزارش، حسین زرینی، زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، ساعت یک بامداد امروز چهارشنبه ۲۷ شهریورماه با آزادی مشروط از زندان آزاد شد.
ابراهیم بابایی زیدی زندانی سیاسی دیگر نیز در همین ساعت به مرخصی متصل به آزادی اعزام شده است.
آزادی اين زندانيان سياسی در آستانه سفر حسن روحانی، رئيسجمهور ايران به نيويورک، برای شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل صورت میگيرد.
کمپين بينالمللی حقوق بشر در ايران با انتشار بيانيهای در اين رابطه نوشته است حسن روحانی “در مدت حضور خود در نيويورک بايد به سالها انکار بحران حقوق بشری توسط مقامات ايرانی پايان دهد و گامهای محکمی در راستای بهبود وضعيت اضطراری حقوق بشر در کشور خود بردارد.”
کمپين بينالمللی حقوق بشر در ايران با استقبال از آزادی چندين زندانی سياسی اظهار اميدواری کرده است که “آزادی موقت يا مرخصی زندانيان سياسی با آزادی کامل آنها همراه شود و به سالها زندان که نتيجه احکام ناعادلانه بوده پايان داده شود.”
خدا را شکر خیلی خوشحالم امیدوارم بقیه عزیزان در بند هم ازاد شوند.
Parasto / 18 September 2013
واقعاً معلوم نیست باید از این خبر شاد باشیم یا ناراحت. از طرفی آرامش به زندگی اندکی از افراد در بند، بازگشته و این جای شادی دارد. از طرف دیگر ناراحتم چون نمی دانم:
– بر اساس چه قانونی گرفتند و محکوم و زندانی کردند؟
– براساس چه قانونی آزاد کردند؟
– خسارت های معنوی و مادی این همه فشار بر روی افکار عمومی جامعه و زندگی شخصی اینها چجوری جبران می شود؟
– چه تضمینی هست که دوباره نبرندشان؟
– تکلیف افراد مشابهی که زیر تیغ بازجوها جان دادند یا در خیابان آسیب دیدند چه می شود؟
اگر این آزادی به مفهوم پذیرش اشتباه از سوی حکومت تلقی شود باید و باید با تغییراتی در سران و سلاطین دنبال بشود. بالاخره افرادی خطاکار بوده اند
شمیم / 19 September 2013
این بهترین کاری است که دولت میتوانست بکند اما بایستی همه زندانیان ازاد شوند. نه تعدادی معدود اگرچه تعداد ازاد شدگان کم شمار است اما امید ان میرود که همه زندانیان در ظرف همین هفته ازاد شوند.
Abrahamian / 19 September 2013
پس چرا بهائیانی که به 20 سال زندان محکوم هستند و حتی یک روز مرخصی هم نگرفته اند را آزاد نمیکنند؟ حدود 10 مادر بهائی در سمنان و تهران و بسیار مردان بهائی در زندان رجایی شهر که زندانی عقیدتی هستند چرا آزاد نشده اند؟
یک شهروند ایرانی / 19 September 2013
آزادی این عزیزان را تبریک می گویم و اشک شوق در چشمان از دریافت پر شد. به امید روزی که هیچ زندانی سیاسی در ایران نداشته باشیم و تمام زندانها به موزه تبدیل شوند و نسلهای بعدی از آنها بازدید کنند و شجاعت این شیرزنان و شیر مردان را که در چنگال خونین رژیم اسیر بودند و به مبارزه ادامه می دادند را ارج بنهند.
بازگشت شما به آغوش خانواده و مردم مبارک باد و قدمتان گلباران
داریوش / 19 September 2013
به خدا هر چی با سرمون میاد تقصیر خودمونه !
خاتمی ازاد !
موسوی خئینی ها ازاد !
هاشمی ازاد !
اونایی که سنگ به شیشه خونه مردم میزنن چه فرقی با ارازل دارن ؟
حالا فرضا هم میخواستن ازادی برای ایران درست کنن !
ازادی یعنی اینکه خیابونا رو اتیش بزنن ؟
ایرانی ! / 19 September 2013
Trackbacks