پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات، فضای شادی و نشاط در کشور حاکم شد و رسانه‌های اصلاح طلب نوید بخش آغاز دوران جدیدی شدند. خیلی‌ها امیدوارند که رییس جمهور جدید بتواند با استفاده از زبان دیپلماتیک با دولت‌های غربی به توافق برسد و تحریم‌ها را لغو کند.
در آستانه این انتخابات، مانند بسیاری از انتخابات پیشین در ایران، شرکت یا عدم شرکت در انتخابات به مناقشه‌ای میان موافقان و مخالفان آن تبدیل شده بود. مخالفان شرکت در انتخابات، اغلب معتقد بودند حضور مردم در پای صندوق‌های رای و شرکت در انتخاباتی که تحت نظارت حکومت برگزار می‌شود، تنها موجب مشروعیت بخشی به نظام جمهوری اسلامی می‌شود و وقوع تحولات ساختاری در کشور را با تاخیر مواجه می‌کند. موافقان نیز اغلب استدلال می‌کردند که با توجه به تفاوت قابل توجه در دیدگاه‌های سیاسی اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان و اینکه گزینه دیگری برای تغییر وجود ندارد، همواره باید در انتخابات شرکت کرد و به جناحی رای داد که دیدگاه‌های سیاسی مدرن‌تری نسبت به رقیب دارد.
انتخابات چه تاثیری بر رفتار حکومت در ایران می‌تواند داشته باشد و عدم شرکت در انتخابات چه نتایجی را در سامان سیاسی ایران به وجود خواهد آورد؟
در همین رابطه بهداد بردبار با بهنام امینی تحلیلگر مسایل سیاسی ساکن کانادا، منتقد شرکت در انتخابات، این پرسش را مطرح کرده است، که آیا دولت جدید می‌تواند منشا تغییرات عمیق سیاسی بشود؟
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130828_ParticipationornonparticipationinIranselection_BehnamAmini_BehdadBordbar.mp3[/podcast]