۲۵ تیرماه ۱۳۹۲ یکی از روزهایی است که تاریخ کوهنوردی ایران ورق خورد. مسیری به نام ایران بر روی کوه های هیمالیا بدست گروه آرش گشایش یافت. این افتخار همراه بود با یکی از تراژیک ترین حوادث تاریخ کوهنوردی ایران.
فرازی بدون بازگشت و خاموشی هر سه صعودکننده در قلب قله برای همیشه: آيدين بزرگی، پويا کيوان، مجتبی جراحی. و بقول آیدین بزرگی که درنامه خود نوشته است: «می‌خواهیم توانستن را معنی کنیم، می‌خواهیم تغییر را زندگی کنیم، می‌خواهیم خواستن را بفهمیم، خواستن را بخواهیم.» نامه تکان دهنده آیدین که تصور نمی کرد پس از خاموشی اش انتشار یابد، پرده از فاجعه ای برمی دارد که در حال رخ دادن است. جامعه ای که بشدت در حال خودی و ناخودی شدن، دو قطبی شدن و مملو از تبعیض است و جوانانی که بر نمی تابتد ایدئولوژی حاکم را و مصمم هستند تا تغییر ایجاد کنند. او می نویسد: «عزم ما عاشق است، شکست را نمی‌شناسد، کارشکنی را نمی‌فهمد و استهزا را عار نمی‌داند».
گفتگوی پیش روی با امید صافی از همنوردان گروه آرش در پیوند با آمادگی تا صعود و از تلاش تا کارشکنی ها صورت گرفته است.[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130727_PanteA_OmidSafi.mp3[/podcast]