بر اساس تازه‌ترین نتایج طرح آمارگیری نیروی کار، در بهار ۱۴۰۳ نرخ مشارکت مردان ۶۸,۳ و نرخ مشارکت زنان ۱۴,۴ درصد بوده است. به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اقتصاد آنلاین، در بین گروه‌های سنی مختلف، زنان گروه سنی ۱۵ الی ۲۴ ساله دارای نرخ مشارکت اقتصادی ۸,۸ درصدی بوده و مردان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی ۳۵,۳ درصدی بودند. از سوی دیگر، مردان گروه سنی ۲۵ الی ۲۹ ساله نیز ۵۹,۹ واحد درصد بیشتر از زنان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی هستند. در نهایت، مردان گروه سنی ۳۰ ساله و بیشتر حدود ۶۰,۱ واحد درصد بیشتر از زنان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی می‌باشند. در بهار ۱۴۰۳ نرخ بیکاری مردان به ۶,۲ درصد و نرخ بیکاری زنان به ۱۵ درصد رسیده است. زنان گروه سنی ۱۵ الی ۲۴ ساله دارای نرخ بیکاری ۳۲,۵ درصدی بوده و مردان این گروه سنی نیز نرخ بیکاری ۱۷,۲ درصدی داشتند. زنان گروه سنی ۲۵ الی ۲۹ ساله نسبت به مردان این گروه سنی حدود ۱۵,۲ واحد درصد بیشتر دارای نرخ بیکاری هستند. در نهایت، زنان گروه سنی ۳۰ ساله و بیشتر نسبت به مردان این گروه سنی حدود ۵,۹ واحد درصد بیشتر دارای نرخ بیکاری هستند. منصور عسگری، دانشیار مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، در مقاله «عوامل مؤثر بر اشتغال زنان در کارگاه‌های صنعتی کشور» (منتشرشده در تابستان ۱۴۰۳) موقعیت ایران را از نظر بالابودن نرخ‌ بیکاری زنان، در مقایسه با چند کشور منتخب «نگران‌کننده» می‌خواند. در بین ۲۷ کشور مورد مطالعه عسگری، تنها عربستان و آفریقای جنوبی نرخ بیکاری بالاتری در میان زنان نسبت به ایران دارند. به گفته این پژوهشگر، بازار کار ایران به دلایل مختلف از جمله کمبود فرصت‌های شغلی، تبعیض‌های جنسیتی، و فرهنگ سنتی، برای زنان جذابیت کافی را ندارد و در نتیجه تمایل آن‌ها برای ورود به بازار کار کمتر است. همچنین بسیاری از زنان به دلایلی همچون دستمزدهای پایین‌تر نسبت به مردان، تبعیض جنسیتی در استخدام و چالش‌های سازگاری شغلی مانند بارداری و فرزندآوری از ورود به بازار کار خودداری می‌کنند.