به گزارش برخی رسانه‌ها در ایران، تقی روحانی گوینده سابق رادیو ایران، امروز، پنجم تیر ماه در بیمارستان سرخه‌حصارِ تهران در ۹۳ سالگی درگذشت.

تقی روحانی که در جریان برپایی انقلاب گوینده رادیو ایران بود، پس از پیروزی انقلاب دستگیر شد. او در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی مرکز محاکمه و به پنج سال حبس و به اتهام نوشیدن مشروبات الکلی به ۸۰ ضربه شلاق محکوم شد.

روزنامه کیهان ۲۹ شهریور ۵۸ در گزارشی درباره محکومیت او نوشته بود: “تقی روحانی متهم است که در زمان نخست‌وزیری شریف امامی و ازهاری با استفاده از فرستنده‌های رادیویی در جهت وارونه نشان دادن سیر انقلاب اسلامی ایران و تحکیم سلطنت و استعمار مردم پافشاری کرده است و تا آخرین روزهای عمر سلطنت خاندان فاسد پهلوی نقش بلندگوی رژیم را در رادیو و تلویزیون ایفا کرده و با کلمات فریبنده خود در سرویس‌های خبری رادیو به توجیه کشتارهای سفاکان رژیم خونخوار چون ازهاری و دست‌نشاندگان پلید پرداخته است. وی بار‌ها ملت غیور و به‌پاخاسته ایران و رهبران انقلاب اسلامی ایران به‌خصوص [امام] خمینی را مورد اهانت و توهین قرار داده بود و بی‌شرمی را بدانجا رسانده بود که مردم مبارز تهران در تظاهرات خود خواستار اعدام چنین فردی شده بودند. به موجب رأی دادگاه انقلاب اسلامی مرکز که دیروز صادر گردید، نامبرده به جرم تبلیغ به نفع رژیم گذشته با استفاده از دستگاه رادیو و تلویزیون و اهانت به انقلاب اسلامی ایران از طریق ادای کلمات فریبنده و مزورانه برای ایجاد مانع و سد در مسیر انقلاب به پنج سال حبس محکوم شد که باید دو سال اول محکومیت خود را در زندان ایرانشهر و سه سال باقیمانده را در زندان‌های تهران بگذراند. همچنین متهم به علت اعتراف به شرب خمر از طرف حاکم شرع به حد شرعی در این مورد، یعنی ۸۰ ضربه شلاق محکوم گردید.”

تقی روحانی در دفاع از خود گفته بود که کار گوینده خواندن مطالبی است که به دست او می‌دهند. گوینده، نویسنده و مفسر مطالب نیست.

دو هفته پس از اعلام محکومیت روحانی، هنگامی که پاسداران او را برای تحمل محکومیتش از تهران به ایرانشهر می‌بردند، یک گروه مسلح او را ربود و فردای آن روز پیکر نیمه‌جانش در بیابان‌های اطراف جاده آرامگاه (جنوب تهران) پیدا شد. تقی روحانی در حالی که بر اثر ضربات وارده مغزش از کاسه سر بیرون آمده بود، توسط پاسداران کمیته صالح‌آباد پیدا شد و به بیمارستان دکتر فاطمی منتقل شد.

تقی روحانی بعد از این حادثه که آسیب زیادی به وی وارد کرد، از سوی پزشکان بیمارستان فاطمی جهت تکمیل درمان و پیشگیری از مرگ به بیمارستان فیروزگر منتقل شد. هرچند زنده ماند اما بر اثر ضربات وارده به مخچه‌اش فلج شد و تا پایان عمر بر روی صندلی چرخدار نشست و قادر به حرکت کردن و تکلم نبود.