جلیل شهناز، استاد برجسته تار در اثر بیماری طولانی و کهولت سن، صبح امروز در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
دکتر محمود خوشنام، کارشناس موسیقی و از همکاران رادیو زمانه می‌گوید: «جلیل شهناز را می‌توانیم گل سرسبد موسیقی ملی ایران بنامیم. او آنچه را که همه خوبان دارند، به تنهایی داشت.»
نواخته‌های جلیل شهناز از کامل‌ترین آثار موسیقی ملی ایران در قلمرو تارنوازی به‌شمار می‌آید. شهناز در ۱۳۰۰ در اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش هم نوازنده و هم آموزگار تار بود. برادرش، حسین شهناز نیز دستی در تارنوازی داشت. زندگی در چنین خانواده موسیقیایی جلیل را از کودکی تحت تأثیر قرار داد و او را به‌سوی تار و تارنوازی رهنمون کرد.
جلیل شهناز که از ۱۲سالگی تارنوازی را نزد برادر آموخت، گفته بود که تار او رنگ و بوی تار برادرش را دارد. او پس از آنکه در نواختن تار مهارت یافت، به تهران رفت و به استخدام سازمان رادیو ایران درآمد.
استاد جلیل شهناز در طول زندگی هنری‌اش با هنرمندانی مانند فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمدرضا شجریان همکاری داشت.
این هنرمند در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد.
محمدرضا شجریان خواننده برجسته ایرانی درباره جلیل شهناز گفته است: “من آنچه در آواز آموخته‌ام متأثر از نوازندگی استاد شهناز بوده است و سال‌های سال با صدای تار این استاد بی بدیل زندگی کرده‌ام. اولین بار که ساز شهناز را شنیدم مرا در خود فروبرد و تا امروز هم‌چنان در من زندگی می کند. ساز او مرا به جایی برد که دیگران نمی شناسند.شهناز بیان واقعی موسیقی ما را یافته است.”