انتخابات ریاست جمهوری در پیش است و فرصتی هست برای موضع گیریی گروه ها و اقشار مختلف درگیر در جامعه ایران. گروه های مختلف جامعه مدنی ایران نیز خود را از این قاعده جدا ندانسته و طی چند روز گذشته گروهای مختلفی دیدگاه ها و انتظارات خود را از رئیس جمهور آینده با صدور بیانیه های مختلف منتشر کرده اند.
شاید برجسته ترین این دیدگاه ها و مطالبات را بتوان در بیانه مدرسه عرصه سوم، بيانيه‌ي دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران، بیانیه مطالبات شورای هماهنگی سازمان های جامعه مدنی و اظهارات بیان شده در نشست هم اندیشی فعالان مدنی زن داخل ایران با نمایندگان کاندیداهای ریاست جمهوری و بیانیه بیش از ١٩٠ تن از فعالان حقوق زنان مشاهده کرد.
مدرسه عرصه سوم به عنوان یکی از سازمانهای جامعه مدنی تدوین کننده بیانیه مطالبات جامعه مدنی ایران در سال ۱۳۸۸، ضمن ارائه تحلیل کلی از وضعیت جامعه مدنی ایران در حال حاضر در بیانیه خود، به بیان مطالبات و خواسته های جامعه مدنی از ریاست قوه اجرایی آینده پرداخته است . مدرسه عرصه سوم در مقدمه بیانیه خود فقدان آزادی انجمن ها را یکی از عوامل مهم توسعه نیافتگی مدنی و سیاسی جامعه ایرانی دانسته است و در ادامه افزوده است صاحبان قدرت سیاسی همواره از انباشت قدرت اجتماعی هراس داشته، هر حرکت و عملی که منجر به انباشت قدرت اجتماعی شده را سرکوب نموده یا به حاشیه رانده‌‌اند. این امر با روی کار آمدن دولت نهم و به قدرت رسیدن یک طبقه جدید سیاسی در جامعه ایرانی شتاب بیشتری یافت و رویکرد جامعه‌ی مدنی‌هراسی و دموکراسی‌‌ستیزی بر جامعه‌ی ایرانی سیطره یافت و سیاست سرکوب جامعه‌ی مدنی مستقل و زندگی انجمنی در دستور کار دولت قرار گرفت و تعداد زیادی از سازمانهای جامعه‌ی مدنی به طور غیر قانونی پلمپ یا منحل شدند. به اعتقاد مدرسه عرصه سوم جامعه مدنی ایران برای گذار به یک جامعه مدنی قوی و بسط زندگی انجمنی نیازمند شکسته‌شدن فضای امنیتی و نظامی کنونی و کم‌شدن موانع و محدودیت‌های قانونی، شبه قانونی و پلیسی و طرد گفتارهای دموکراسی ستیز در سطح حاکمیت است.
دراینباره گفت‌وگویی داشتیم با سهراب رزاقی، جامعه‌شناس و مدیر مدرسه عرصه سوم.
[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130613_CivilSociety_SohrabRazaghi_SaraRushan.mp3[/podcast]