تصاویری که از خالد پیرزاده، زندانی سیاسی و مشروطه‌خواه که به تازگی از زندان شیبان اهواز آزاد شده، او را به دلیل اعتصاب غذای طولانی مدت دچار کاهش وزن کرده است.
زینب زبیدی، همسر خالد پیرزاده گفته او ۸۴ روز را در اعتصاب غذا به سر برده است و به همین علت با کاهش وزن شدید و در پی آن وخامت اوضاع جسمانی مواجه است.
خالد پیرزاده در یک فایل صوتی از شکنجه‌ها در زندان و عدم دسترسی به خدمات درمانی را چنین توضیح داده بود:
«۱۶ ماه است به دلیل آسیب‌های ناشی از شکنجه‌های گوناگون توسط ماموران کور دل نظام حاکم در ایران، در بهداری زندان مرکزی اهواز بستری هستم، شکستگی در ستون فقرات و پای چپم، ویلچر نشینی، بی‌اختیاری ادراری، عفونت شدید و کاهش وزن حیرت‌آور که از ۱۲۷ کیلو به ۵۷ کیلو رسیده، تشکیل پرونده پزشکی سراسر دروغ و نمایشی، که همه این‌ها دستاورد مدعیان دروغین آزادی بیان و حقوق شهروندی و حقوق بشری در ایران می‌باشد، که در افکار سیاه و تاریک‌شان بی‌ارزش‌ترین چیز جان مردم ایران است…»
خالد پیرزاده پس از آزادی قادر به راه رفتن نیست و بر اساس ویدیوهایی که از او منتشر شده بارها دچار تشنج شده و پزشک او گفته نیاز دارد به سرعت بستری شود.
خالد پیرزاده در تاریخ ۵ خردادماه ۱۳۹۸ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. او در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه، به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام» به ۵ سال حبس و به اتهام «توهین به رهبری» به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد.
این حکم نهایتا خردادماه سال ۱۳۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» در خصوص خالد پیرزاده قابل اجرایی داشت.
آقای پیرزاده در تاریخ ۱ مردادماه ۱۳۹۹ از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. گفته می‌شود او در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. مردادماه سال گذشته نیز از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است.
خالد پیرزاده در تاریخ ۱۰ خردادماه ۱۴۰۰ دست به اعتصاب غذا زد و هم‌زمان طی یادداشتی اعلام کرده بود که تا زمان محقق شدن خواسته قانونی خود به این اعتصاب ادامه خواهد داد. او در تاریخ ۲۴ خردادماه با وعده مرخصی وصل به آزادی مشروط از زندان تهران بزرگ به مرخصی استعلاجی اعزام شده و به اعتصاب غذای خود پایان داد. اما در تاریخ ۱۶ تیرماه به زندان تهران بزرگ بازگردانده شد.
این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۳ تیرماه، ۱۴۰۰ از قرنطینه زندان تهران بزرگ خارج و نهایتا به زندان شیبان اهواز منتقل شده و از آن زمان تا هنگام آزادی بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در بند ۵ این زندان و در کنار زندانیان جرائم خطرناک به سر می‌برد.
او همچنین دی‌ماه ۱۴۰۰، در اعتراض به عدم تحقق وعده‌های مسئولان مبنی بر موافقت با درخواست آزادی مشروط و اعطای مرخصی پلک چشم راست خود را دوخته بود، امری که منجر به عفونت چشم‌اش شد.