انجمن ایران‌پژوهی که یک انجمن بین‌المللی مستقل و غیرحزبی است و زیر سقف خود بیش از ۵۰۰ پژوهشگر را گرد آورده، با انتشار بیانیه‌ای همبستگی خود را با امضاکنندگان بیانیه اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشکده‌‌های ایران اعلام کرد. در این بیانیه که به زبان انگلیسی منتشر شده آمده است:
«ما نیز هم‌صدا با همکارانمان در ایران خشونت [علیه معترضان به قتل حکومتی مهسا امینی] را محکوم می‌کنیم. ما از سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهیم درباره مرگ غم‌انگیز خانم امینی و سرکوب خشونت‌آمیز معترضان توسط دولت جمهوری اسلامی تحقیق کنند.»
ایران‌پژوهان در ادامه این بیانیه افزوده‌اند:
«ما همچنین خواستار تحقیقات درباره بدرفتاری با زنان ایرانی هستیم که در ماه‌های گذشته به بهانه “بدحجابی” هدف انواع آزارها مانند دستگیری‌های دسته‌جمعی و جریمه‌های نقدی، اعترافات اجباری، زندان و شکنجه قرار گرفته‌اند.»
مهسا (ژینا) امینی که همراه با خانواده‌اش از سقز به تهران سفر کرده بود، جمعه ۲۵ شهریور و سه روز پس از بازداشت به دست مأموران گشت ارشاد در بیمارستان کسری تهران جان باخت و پیکر او شنبه گذشته در سقز در میان اعتراضات مردم به خاک سپرده شد. بر اساس اعلام بیمارستان کسری هنگامی که این جوان ۲۲ ساله به این بیمارستان منتقل شد، علائم حیاتی در او دیده نمی‌شد. گزارش‌های مختلف از مرگ مغزی او به دلیل ضرب و جرح در بازداشتگاه گشت ارشاد حکایت دارد. نخستین بار عزاداران کرد در سقز شعار « ژن، ژیان، ئازادی» را سر دادند. این شعار در زبان و بیان دانشجویان دانشگاه تهران در روز یکشنبه ۲۷ شهریور در یک راهپیمایی اعتراضی به شعار زن، زندگی، آزادی ترجمه شد و به زودی با همه‌گیر شدن اعتراضات در سراسر ایران به شعار جنبش بدل گشت.
اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشکده‌‌های ایران دوشنبه ۲۸ شهریور در بیانیه‌ای اعلام کرده بودند اکنون که «رهزنان شرف، فرهنگ و عزت ایرانی این بار پا را از تحقیر زنان سرزمینمان از طریق ضرب و شتم و اخذ و پخش اعتراف اجباری فراتر گذاشته و مهسا (ژینا) امینی دختر کردستان و گلی از گلستان زنان این سرزمین را پرپر کردند» آن‌ها نهد تنها بر حق انتخابانه آزادانه پوشش تأکید دارند، بلکه مخالفت خود با فرآیند تحقیر و شکنجه نظام‌مند زنان از طریق اِعمال حجاب اجباری» را اعلام می‌کنند.
در ادامه این بیانیه دانشگاهیان ایرانی خواهان برچیده شدن نهادهای گشت ارشاد و ستاد امر به معروف شده بودند و ضمن حمایت از تلاش‌های مدنی زنان ایران در راه استیفای حقوق خود بر ضرورت حفظ امنیت آنان در برابر تعرض به جان و کرامتشان تأکید کرده بودند.