خالد پیرزاده، زندانی سیاسی که در حال حاضر در تبعید و در زندان شیبان اهواز دوران حبس خود را سپری می‌کند، علی‌رغم شرایط نامناسب جسمی از رسیدگی پزشکی و اعزام به مرخصی درمانی محروم شده است.
علی شریف‌زاده، وکیل خالد پیرزاده، طی یادداشتی در صفحه شخصی خود در خصوص ملاقات با او و وضعیت این زندانی سیاسی نوشته است:
«خالد پیرزاده اصلا وضعیت مناسبی ندارد حدود ۴۰ کیلو وزن کم کرده است، بی اختیاری ادرار دارد و بر روی ویلچر پوشک شده بود. در حین ملاقات دچار تشنج و به بهداری منتقل شد.»
پیش از این نیز اسفندماه سال گذشته یک منبع مطلع در خصوص وضعیت خالد پیرزاده به گزارشگر هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گفته بود:
«معده خالد پیرزاده حتی آب را تحمل نمی‌کند و هر چه که بخورد استفراغ می‌کند. او توانایی کنترل دفع را هم از دست داده و پوشک می‌شود. آقای پیرزاده به دلیل تمامی این مسائل وزن زیادی از دست داده است و باوجود این وضعیت به جای رسیدگی پزشکی تنها به بهداری زندان اعزام شده و سرم دریافت می‌کند.»
خالد پیرزاده در تاریخ ۵ خردادماه ۱۳۹۸ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. او در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه، به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام» به ۵ سال حبس و به اتهام «توهین به رهبری» به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد.
این حکم نهایتا خردادماه سال ۱۳۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» در خصوص خالد پیرزاده قابل اجرا است.
آقای پیرزاده در تاریخ ۱ مردادماه ۱۳۹۹ از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. گفته می‌شود او در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. مردادماه سال گذشته نیز از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است.
خالد پیرزاده در تاریخ ۱۰ خردادماه سال گذشته دست به اعتصاب غذا زد و هم‌زمان طی یادداشتی اعلام کرده بود که تا زمان محقق شدن خواسته قانونی خود به این اعتصاب ادامه خواهد داد. او در تاریخ ۲۴ خردادماه با وعده مرخصی وصل به آزادی مشروط از زندان تهران بزرگ به مرخصی استعلاجی اعزام شده و به اعتصاب غذای خود پایان داد. اما در تاریخ ۱۶ تیرماه به زندان تهران بزرگ بازگردانده شد.
این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۳ تیرماه، ۱۴۰۰ از قرنطینه زندان تهران بزرگ خارج و نهایتا به زندان شیبان اهواز منتقل شده و از آن زمان بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در بند ۵ این زندان و در کنار زندانیان جرائم خطرناک به سر می‌برد.
او همچنین دی‌ماه ۱۴۰۰، در اعتراض به عدم تحقق وعده‌های مسئولان مبنی بر موافقت با درخواست آزادی مشروط و اعطای مرخصی پلک چشم راست خود را دوخته بود، امری که منجر به عفونت چشم‌اش شد.