انسیه خزعلی، معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری ایران یکشنبه ۲۱ فروردین/۱۰ آوریل از دیدار با «برخی از زنان سینماگر امضاءکننده بیانیه اخیر علیه خشونت جنسیتی» خبر داد و گفت:
«معاونت وظیفه دارد با جدیت پیگیر تسریع تصویب قانون کرامت در مجلس و ایجاد ساز و کار لازم برای جرم‌انگاری هرگونه تعرض به امنیت زنان در همه عرصه‌های اجتماعی از جمله هنر و سینما باشد.»
جمعی از زنان سینماگر ایران پس از افشای روایت‌های آزار جنسی، بیانیه‌ای را تحت عنوان «بیانیه زنان دست‌اندرکار سینما در اعتراض به خشونت علیه زنان در این عرصه» منتشر کرده و خواستار تشکیل مناسبات جدیدی برای مقابله با این آزارها شدند.
معاون ابراهیم رئيسی بدون بردن نام از دیدار با برخی از امضاءکنندگان این بیانیه خبر داد و در صفحه توییتر خود نوشت:
«نشستی صمیمی با برخی هنرمندان سینماگری داشتم که بیانیه را امضاء کرده بودند. این عزیزان برای پشتیبانی از آسیب دیدگان معدود اتفاقات ناگوار این عرصه به میدان آمده بودند. البته که این حساسیت بسیار خوب است حتی اگر چنین آزاری تنها نسبت به یک نفر باشد.»
او اما در ادامه سینماگران امضاءکننده بیانیه را به تحمیل مطالبات خود متهم کرد و نوشت:
«این جریان، لازم است با انضباط حقوقی و قانونی لازم در مسیر تعریف شده و نه تحمیل شده قرار گیرد. در این جلسه مدیرعامل خانه سینما و مشاور امور اجتماعی وزارت ارشاد از آمادگی خود برای پیگیری شکایات در این زمینه خبر دادند و جا دارد دلسوزان حقیقی امنیت زنان از این موقعیت استفاده نمایند».
به نظر می‌رسد معاون امور زنان و خانواده ابراهیم رئيسی برای مداخله در حرکت زنان سینماگر و سپردن روند رسیدگی به آزارهای جنسی به نهادهای کنونی از جمله خانه سینما و وزارت ارشاد وارد عمل شده است. زنان سینماگر می‌گویند آزار و خشونت جنسی علیه زنان در پشت صحنه سینما به‌صورت سیستماتیک و گسترده و با حمایت‌ضمنی نهادهای فعال کنونی از خشونتگران صورت می‌گیرد و ساز و کاری هم برای بازدارندگی پیش‌بینی نشده است.
یکی از این نهادها خانه سینماست که در واکنش به بیانیه زنان دست‌اندرکار سینما پیشنهاد داد که این شکایت‌ها در شورای صیانت بررسی شود.
امضا کنندگان بیانیه اما خواهان یک نهاد مستقل از مناسبات داخلی خانه سینما (شامل حقوقدان، روانشناس، متخصص حوزه جنسیت، متخصص مدیریت منابع انسانی، متخصص حوزه خشونت جنسی و سینماگر) اند که با اکثریت زنان و برای رسیدگی ویژه به آزارهای جنسی تشکیل شود.
به همین منظور شنبه ۲۰ فروردین کمیته‌ای مستقل متشکل از «هانیه توسلی، ترانه علیدوستی، سمیه میرشمسی، غزاله معتمد و مارال جیرانی» و با رای‌گیری انجام شده با حضور ۵۱۶ تن از زنانِ امضاکننده بیانیه اعتراض به خشونت جنسی در سینما و تئاتر معرفی شدند تا در روزهای آینده، با کمک حقوق‌دانان و مشاوران، راهکارهای تشکیل یک کمیته مستقل را بررسی کنند و اگر نیاز به حضور رسانه‌ای یا اقدامات حقوقی و اداری بود، مقدمات آن را انجام داده تا مسیر برای مطالبات بیانیه یاد شده هموار شود.
همزمان افشای آزارهای جنسی علیه زنان سینماگر ادامه دارد. پس از انتشار ده‌ها روایت بانام و بی‌نام از آزارگری مردان سینما، در یکی از تازه‌ترین موارد افشاشده یاسمن عشقی، مستند ساز و از امضاءکنندگان بیانیه، در برنامه رادیویی «سینما معیار» از آزار یکی از کارگردانان مطرح علیه زنان در یکی از پروژه‌های فیلمسازی خبر داد.
او در این برنامه گفت:
«به عنوان منشی صحنه در یک پروژه پر بازیگر در شمال کشور مشغول کار بودیم که کارگردان متاهل ما هر روز دلباخته یکی از بازیگران خانم یا دیگر عوامل می‌شد و اگر به مراد دلش نمی‌رسید عصبی می‌شد و داد و بیداد راه می‌انداخت و تنش درست می‌کرد و اگر هم قرار بود به مراد دلش برسد بدون توجه به راکورد و بقیه موارد، کار را سریع جمع می کرد و شب وقتی برای روز بعد مشغول برنامه‌ریزی بودیم تهیه‌کننده تماس می‌گرفت و می‌پرسید امروز کارگردان دنبال چه کسی بوده! و در این فضای پرتنش همه به فکر این بودند که الان چه فردی دنبال چه کسی ست.»
این مستندساز ضمن اشاره به مشاهداتش از خشونت و آزار جنسی زنان در پشت صحنه سینمای ایران افزود: «من به امید ایجاد یک فضای امن بیانیه را امضا کردم… آنچه در بیانیه برایم مهم بود، شکل‌گیری بحث، آگاهی‌بخشی و سپس نگاه به خانم‌ها به عنوان یک انسان بود، و نه ابزار. شخص آزارگر باید بداند کارهایشان عواقب دارد و برایشان رسوایی به همراه خواهد آورد. خشونت جنسی صرفا تجاوز جنسی نیست و هرگونه آزار کلامی، روحی، روانی و تبعیض جنسیتی را شامل می‌شود.»