آفتاب بر سنگفرش خیابان می‌تابد. در حال قدم زدن، روی زمین جایی که انتظار نداری با اثر هنری روبه‌رو شوی، ناگهان تکه‌ای از سنگفرش خاکستری خیابان با موزاییک‌های رنگارنگی برق می‌زند. هنرمندی بی‌نام، ترمیم چاله‌های خیابان‌ها را به اثر هنری بدل کرده است.
از سال ۲۰۱۶ تا کنون، پنج سال است که یک فرانسوی بی‌نام و نشان از شهر لیون، چاله‌های خیابان‌ها یا دیوارهای ترک خورده را با موزاییک ترمیم می‌کند. این هنرمند نام واقعی و جنسیت و سن و سال خود را با رسانه‌ها در میان نگذاشته. نام مستعارش را «اِمِمِم»، ” Ememem” انتخاب کرده و خود را شاعر خیابان‌ها می‌داند، شاعری که ریتم اشعارش موزاییک‌ها هستند.
در زیر نمونه‌ای از آثار او را می‌بینید.
در کنار ترمیم و تبدیل گودال‌ها و شکستگی سنگفرش‌ها به اثر هنری او گاهی جملاتی هم می‌نویسد که جنبه طنز دارند. برای نمونه در یکی از آثارش نوشته: اینجا یک گودال است. یا در اثر دیگری که یک دیوار شکسته را با موزاییک ترمیم کرده، یک رول دستمال توالت هم در دیوار نصب کرده و بالای آن نوشته: رل سلف سرویس عمومی.
در نمونه بعدی، Ememem در یکی از خیابان‌های پاریس چاله‌ای که روی آن پوشش سنگی گردی وجود داشت که تکه‌هایی از آن شکسته بود را با موزاییک‌های رنگی ترمیم و به اثری زیبا تبدیل کرده است. فرانک رنو، روزنامه‌نگار خبرگزاری دولتی هلند ( NOS) در فرانسه در گزارشی که از این هنرمند خیابانی تهیه کرده از رهگذران خیابان درباره این اثر پرسیده است. دختری که از خیابان کنکامپوآ پاریس می‌گذرد به فرانک رنو می‌گوید:
« در حالی که اینجا زندگی می‌کنم هرگز این را ندیده‌ام. زیباست. کل خیابان را روشن می‌کند!»
این هنرمند خیابانی اگرچه در سال‌های گذشته چاله‌چوله‌ها و سنگفرش‌های شکسته خیابان‌ها را با موزاییک‌های زیبایش ترمیم کرده اما چون خیابان‌ها اموال عمومی محسوب می‌شوند، به آثار هنری او از نقطه نگاه قانونگذاران برچسب «وندالیسم» زده می‌شود. به این دلیل او تصمیم گرفته هویت واقعی خود را آشکار نکند و با نام مستعار “Ememem” آثار هنری‌اش را امضا کند. او با هیچ رسانه‌ای مصاحبه نمی‌کند و تنها از طریق ایمیل پاسخ می‌دهد.
Ememem پنج سال پیش موزاییک‌کاری گودال‌های خیابان را از شهر لیون آغاز کرد. او درباره چگونگی آغاز آفرینش این آثارش می‌گوید:
«یک سوراخ در جاده مقابل کارگاه من وجود داشت. من آن سوراخ را به‌شکل شطرنجی از سنگ‌های سیاه، صورتی، خاکستری و آبی تعمیر کردم. این در فوریه ۲۰۱۶ بود. هفته‌ها به آن نگاه کردم و بعد فهمیدم این کاری است که تا آخر عمرم انجام خواهم داد.»
از مادرید تا استاوانگر
این هنرمند خیابانی که نامی برای «پرکردن هنری چاله‌ها» ابداع کرد: flacking. او با ترکیب کلمه فرانسوی flaque (گودال) در انگلیسی با -ing، به خلق واژه flacking رسیده است. Ememem این کار را فقط شب‌ها انجام می‌دهد. این هنرمند با سنگ، کاشی و ابزار به خیابان می‌رود تا در سکوت و تاریکی کار کند. او می‌گوید:
«من شب‌ها زندگی می‌کنم. فضای شب را دوست دارم. صمیمی است. و برای من که می‌خواهم ناشناس بمانم، خیلی خوب است.»
موزاییک‌های شاد و رنگارنگ او در خیابان‌های شهر محل زندگی او در لیون، منطقه پاریس و سیته و خارج از فرانسه در مادرید، بارسلونا، تورین، جنوا، استاوانگر (نروژ) و آبردین (اسکاتلند) حضور دارند و این برای هنرمند ناشناسی که پنج سال است به آفرینش مشغول است، ثمره ناچیزی نیست.
« می‌خواهم ناشناخته باقی بمانم، درست مثل ابرقهرمانان قصه‌های کمیک. اینطوری مردم می‌توانند فانتزی خود را رها کنند. برای کسانی که می‌خواهند بدانند من کیستم: کودک آسفالت‌ها هستم. یا مادر ترزای سنگفرش‌هایی که با آنها بد رفتار شده. یا شاعر قطران. انتخاب با شماست.»
Ememem
در لینک زیر ویدئوی کوتاه درباره آثار او تهیه شده و زیر نویس انگلیسی دارد.
اولین نمایشگاه شخصی
آثار او در نمایشگاه‌های پاریس و لیون به نمایش گذاشته شده. ماه گذشته موزاییک‌هایش در گالری ( Galerie Italienne) در پاریس به نمایش درآمد. فلوریان داگو برسون، مدیر این نمایشگاه در پاریس آثار این هنرمند خیابانی را هنر خیابانی قرن بیست و یکمی می‌داند و می‌گوید:
«Ememem قطعات کوچک گمشده فضای عمومی را از هنر سرشار می‌کند. مواد، رنگ‌ها و اشکال: آنها تقریباً یک قطعه موسیقی را تشکیل می‌دهند که بسیار هماهنگ و خوش سلیقه خلق شده‌اند.»
برسون معتقد است که با اینکه کارهای Ememem هنر خیابانی است اما باید به نمایش گذاشته شوند. به گفته مدیر نمایشگاه دوره جدیدی برای این هنرمند خیابانی آغاز شده است. او می‌گوید:
«فضای عمومی اولین فضای نمایشگاهی Ememem بود. همه می‌توانستند و می‌توانند موزاییک‌های آنجا را به‌صورت رایگان ببینند. اما اکنون دوره جدیدی در حال آغاز شدن است. ما از Ememem خواستیم که آثاری مناسب با فضای نمایشگاه ما بسازد. مجموعه‌دارانی تا کنون آمده‌اند و برخی از کارهای او را خریده‌اند.»
مادر ترزای پیاده‌روها
اگر کسی تا به حال Ememem را ملاقات کرده باشد، داگو برسون، مدیر نمایشگاه اوست. اما او درباره هویت این هنرمند هیچ نمی‌گوید و از پاسخ به سوالاتی که مربوط به شخص Ememem است شانه خالی می‌کند و می‌گوید:
« همه چیز خیلی اسرارآمیز است. ما درباره او بسیار کم می‌دانیم. رمز و راز بخشی از شخصیت Ememem است.»
این هنرمند خیابانی در پاسخ ایمیل فرانک رنو درباره اینکه چه هدفی از تعمیر چاله‌های خیابان و به نمایش گذاشتن آثارش دارد، می‌گوید:
« هیچ هدفی ندارم. کاری که انجام می‌دهم شاید نوعی بیماری است، اشتیاقی که از اعماق قلبم می‌آید. این کار را بی‌هدف و خستگی‌ناپذیر انجام می‌دهم.»
Ememem
و چرا هویت خود را آشکار نمی‌کنی؟
« می‌خواهم ناشناخته باقی بمانم، درست مثل ابرقهرمانان قصه‌های کمیک. اینطوری مردم می‌توانند فانتزی خود را رها کنند. برای کسانی که می‌خواهند بدانند من کیستم: کودک آسفالت‌ها هستم. یا مادر ترزای سنگفرش‌هایی که با آنها بد رفتار شده. یا شاعر قطران. انتخاب با شماست.»