۲۰ روز پس از اعتصاب کارگران شرکت نفت، موجی از نارضایتی، اعتراض و اعتصاب، مراکز صنعتی را در بر گرفته است. طبق اعلام منابع کارگری در حال حاضر کارگران شاغل در دست‌کم ۹۶ شرکت دولتی و خصوصیِ مرتبط با صنایع نفت و گاز در سراسر کشور، در همبستگی با کارگران نفت، در اعتصاب به‌سر می‌برند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با انتشار بیانیه ششم خود با تاکید بر اتحاد و همبستگی کارگری، از همه کارگران و تشکل‌ها و همه مردمی که از اعتراضات و خواستهای به‌حق آنها پشتیبانی کرده‌اند، سپاسگزاری کرده و اعلام کرده است:
«همکاری گام به گام با هر تشکل و نهادی که در راستای منافع کارگران اعتصابی و سراسری کردن این اعتصاب هستند، یک وظیفه فوری و مهم کارگران است.»
شیرین عبادی، حقوق‌دان و برنده جایزه صلح نوبل در گفت‌و‌گو با زمانه بر این نکته تأکید دارد که کارگران برای رسیدن به مطالباتشان نباید «خیابان را ترک کنند.»
او می‌گوید:
«تجربه نشان داده اعتصاباتی موفق می‌شوند که خیابان را راها نمی‌کنند؛ یعنی اگر گروهی تصمیم گرفتند به خیابان بیایند، بهتر است شب‌ها هم در خیابان بمانند. اینقدر در خیابان باشند که توجه همه مردم ایران را جلب کنند.»
به‌گفته این حقوق‌دان، در هنگام اعتصاب، کارگران باید وحدت خود را حفظ کنند چرا که رفتار حکومت جمهوری اسلامی در برخورد با آنها قابل پیش بینی است:
«وقتی گروهی تصمیم می‌گیرند که به خیابان بیایند رفتار حکومت قابل پیش‌بینی است، معمولا در روزهای اول عده‌ای از رهبران اعتصاب را بازداشت می‌کنند و پس از آن تهدید‌ها علیه کارگران دیگر شروع می‌شود. همچنین [نهادهای امنیتی] سعی می‌کنند کارگران را مجبور به کار کنند تا اعتصاب شکسته شود. کارگران اما باید وحدت خود را حفظ کرده و اعلام کنند امنیت یک نفر از آنها امنیت همه آنهاست.»
او از همه شهروندان می‌خواهد تا «با تشکیل کمیته تدارکات» از کارگران اعتصابی حمایت کنند:
«وظیفه مردم این است که چشم خود را روی این مشکلات نبندند و با تشکیل کمیته‌های محلی تدارکات، برای تهیه ملزومات کارگران که در خیابان هستند، در کنار کارگران بایستند.»
عبادی همچنین تأکید می‌کند «اطلاع رسانی وسیع از طریق گرفتن عکس و فیلم»، یکی دیگر از راه‌های حمایت شهروندان از کارگران است.
نهادهای دولتی در ایران ادعا می‌کنند، در مواد ۱۴۱ تا ۱۴۵ قانون کار، جزئیات اعتصابات پیش بینی شده است و با استناد به مواد قانونی یاد شده، کارگران می‌توانند اختلافات خود با کارفرما را از طریق «هیات حل اختلاف» حل کنند.
شیرین عبادی اما بر این باور است اساسا بسیاری از خواستهای کارگران، قابل حل و فصل در این هیأت نیست.
او می‌گوید:
«به‌عنوان مثال کارگران می‌خواهند که سندیکای مستقل خود را داشته باشند یا از سوی دیگر، اگر کارگر به‌عنوان کسی که نیاز به کار کردن دارد، حاضر نشود زیر بار شرایط تحمیل شده از طرف کارفرما برود، کارفرما به‌راحتی می‌تواند قرارداد کاری او را تمدید نکند. از سوی دیگر کارگران پیوسته چند ماه یکبار حقوق‌شان عقب می‌افتد. همچنین میزان دستمزدی که دولت برای کارگران تعیین کرده به‌هیچ‌وجه متناسب با تورم نیست و همین دستمزد را هم چند ماه یکبار دریافت می‌کنند. در این حالت نمی‌توان این مسائل را را به هیأت حل اختلاف برد.»
او درباره اعتصاب کارگران شرکت نفت و شرکت‌های صنعتی دیگر هم می‌گوید:
«بسیاری از مطالباتی که کارگران برای برآورده شدن آنها دست به اعتراض زده‌اند، اساسا قابل طرح در شورای حل اختلاف مندرج در قانون کار نیست. کارگران بارها مطالباتشان را از راه‌های مسالمت آمیز همچون نامه نگاری به مسئولان مربوطه اعلام کرده بودند اما چون هیچ‌کس و هیچ نهادی صدای آنها را نشیند و دولت هم حاضر نشد تا سطح دستمزدها مطابق با تورم را بالا ببرد، کارگران راه حلی جز اعتصاب و اعتراض پیش روی خود ندیدند.»
اعتصاب کارگران شرکت‌های نفت و گاز در ایران در طی هفته‌های اخیر، حمایت‌های جهانی و منطقه‌ای را هم به‌دنبال داشته است.
در تازه‌ترین موارد، فدراسیون عمومی کارگران و کارمندان اتحادیه‌های عراق، با انتشار بیانیه‌ای در روز چهارم ژوئیه/ ۱۳ تیرماه، با کارگران اعتصابی نفت، پتروشیمی و نیروگاه‌ها در ایران اعلام همبستگی کردند.
همچنین ده‌ها سندیکا از کشورهای سراسر جهان که در «شبکه بین‌المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه» متشکل شده‌اند، روز ۲۸ ژوئن/ هفتم تیرماه، در یک بیانیه مشترک، از اعتصاب کارگران پروژه‌ای و قراردادی صنایع نفت ایران حمایت کردند.