[podcast]http://www.zamahang.com/podcast/2010/20130318_RichardWagner_Symphony_Ahoiee.mp3[/podcast]
ریچارد واگنر که ۲۲ مه ۲۰۱۳ مصادف است با دویستمین زادروز او، آهنگساز، کارگردان تئا‌تر و رهبر ارکستر آلمانی بود که بیشتر به‌خاطر اپرا‌هایش شهرت دارد. آثار او به‌خصوص کارهای متأخرش دارای بافت پیچیده، هارمونی و ارکستراسیون غنی است. افکار و آثارش بر محدوده بزرگی از هنرمندان که در هنرهای مختلف قرن بیستم دیده می‌شود، تأثیر گذاشت. پیشرفت‌های واگنر در زبان موسیقایی بر پیشرفت موسیقی کلاسیک بسیار مؤثر بود و بسیاری اپرای «تریستان و ایسولدا»ی او را آغاز موسیقی مدرن می‌دانند.
نوشته‌های بحث‌انگیز واگنر در مورد موسیقی، تئا‌تر و سیاست طی دهه‌های اخیر صحبت‌های بسیاری را برانگیخته است؛ چون در بعضی موارد نظرات ضدیهود داشته و آن‌ها را در نوشته‌هایش بیان کرده است.
ریچارد واگنر به عنوان رهبر ارکستر دربار ساکسونی انتخاب شد ولی به دلیل فعالیت‌های سیاسی و همکاری با سوسیالیست‌ها مجبور شد از آلمان فرار کند و به سویس برود. مشکل سیاسی واگنر در سال ۱۸۶۲ برطرف شد و توانست به آلمان بازگردد. پس از چند سال زندگی در شهرهای مختلف به شهر بایرویت در آلمان رفت و اپرای شهر را به‌طور ویژه برای اجرای اپراهای او ساختند.
در همان زمان نوشتن آخرین اپرایش، «پارسیفال» را آغاز کرد که چهار سال به طول انجامید. «پارسیفال» اثر بحث‌برانگیزی است، چون به مسیحیت، ناسیونالیسم آلمانی و تفکرات ضد یهودی می‌پردازد. البته فراموش نکنیم که نوشته‌های واگنر در مورد نژاد و مخالفتش با یهودیان به نوعی منعکس‌کننده سبک فکر آلمان در قرن نوزدهم است. در عین حال بعضی‌ها معتقدند که واگنر در سال‌های آخر زندگی‌اش به فلسفه نژادپرستی معتقد شده بود و همین تم در «پارسیفال» هم دیده می‌شود. جالب است بدانیم که آدولف هیتلر از علاقمندان موسیقی واگنر بود و اپراهای او را تجسم آرمانی سرزمین آلمان می‌دانست. واگنر در سال ۱۸۸۳ بر اثر حمله قلبی از دنیا رفت و در بایرویت به خاک سپرده شد.
خیلی آلمانی است و قدرت طلبانه!
مهری / 07 April 2013