زهرا نژاد بهرام، عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران یکشنبه ۱۷ اسفند/۷ مارس در نطق پیش از دستور خود خواستار رصد مشکلات فراروی زنان شد و گفت: گفت: «نامگذاری روز جهانی زن بیش حمایت صوری از زنان، باید بسترساز دستیابی برای تحقق حقوقی برابر با مردان در همه عرصه‌ها باشد.»
او به گزارش مجمع جهانی اقتصاد از شکاف جنسیتی در سال ۲۰۲۰ اشاره کرد و گفت: بر اساس این گزارش که از بررسی چهار شاخص مشارکت اقتصادی، امکانات آموزشی، بهداشت و توانمندسازی سیاسی به‌دست آمده، دنیا هنوز ۱۰۰ سال تا دستیابی کامل به برابری جنسیتی راه در پیش روی خود دارد اما این زمان در ایران دست کم دو برابر است.
طبق این گزارش ایران در میان ۱۵۳ کشور در جایگاه ۱۴۸م و در قعر جدول رده‌بندی قرار دارد. جمهوری اسلامی ایران در میان کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا نیز از منظر شکاف جنسیتی رتبه ۱۶ از ۱۹ را به خود اختصاص داده که به وجود تبعیض‌های گسترده و دامنه‌دار علیه زنان در اقتصاد، آموزش، بهداشت و سیاست و مسائلی اعم از حق دسترسی به قدرت سیاسی و مشارکت در قانون‌گذاری، دریافت حقوق برابر و ترفیع شغلی اشاره دارد.
بهرام نژاد به حذف زنان از گروه‌ها و احزاب سیاسی و حاکمیتی و همچنین مذاکرات برجام انتقاد کرد و خواستار تلاش برای افزایش مشارکت اقتصادی و توانمندسازی سیاسی زنان شد. او گفت:
«دردآور است که بگویم سهم زنان از بازار کار ایران حدود ۱۶ درصد است و ۲۵۷ سال نیاز داریم تا سطح دستمزد زنان با مردان برابری کند. دردآور است که به رغم به دست داشتن بیش از ۵۰ درصد از کرسی‌های دانشگاهی برای زنان تنها حدود ۳۰ درصد از آنان هیئت علمی هستند، دردناک است که از میان این همه مرکز آموزش عالی تنها یک مرکز با مدیریت زنان اداره می‌شود آنهم به دلیل آنکه دخترانه است.»
به تایید او سهم زنان ایران از مناصب مدیریتی کمتر از ۵ درصد و از نمایندگی مجلس شورای اسلامی ۴ درصد است. همچنین از ۲۹۴ حزب و تشکل سیاسی فعال در ایران تنها در یک حزب و آنهم به خاطر بیماری دبیرکل پیشین، سمت دبیرکلی به زنان رسیده است. از ۳۳ هزار دهدار ایران تنها ۲۵۰۰ دهدار، نزدیک به هفت درصد، زن هستند، از ۱۳۰۰ شهردار ایران هم تنها ۱۰ نفر زن و از ۱۰۹ هزار عضو شورای شهر و روستاها تنها ۲۸۰۰ نفر زن هستند.
براساس مصوبه دولت قرار بود سهم زنان از مناصب مدیریتی تا سال ۱۴۰۰ به ۳۰ درصد برسد. اما نهادهای دولتی هنوز به این رقم نابرابر هم نزدیک نشده‌اند.
عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران به مسئله عدم توجه به زیست‌پذیری و امنیت زنان و حق زنان بر شهر تهران اشاره کرد و گفت: «کدام معاونت شهرداری تهران در دست زنان است؟ شهردار چند درصد از مناطق و محلات تهران در ید پرتوان زنان قرار داد؟ اگرچه که امیدوارکننده است که ۷۲۰ زن در شهرداری تهران پست مدیریتی دارند اما همه در سطوح پایین و میانی.»
براساس آخرین آمارهای رسمی ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران و مرکز پژوهش‌های مجلس و همچنین گزارش‌های میدانی، شیوع کووید-۱۹ در ایران بر تفاوت فاحش میان نرخ بیکاری و مشارکت اقتصادی زنان و مردان و نابرابری در دسترسی به بازار کار دامن زده است. موانع ایجاد شده بر سر راه زنان برای یافتن شغل مناسب، تضمین امنیت شغلی، و دریافت مزد مساوی با کار مساوی، با رویکردها و سیاست‌گذاری‌های ناشی از دیدگاه رهبر جمهوری اسلامی و همچنین قوانین و عرف زن‌ستیزانه در ایران ارتباطی تنگاتنگ دارند. به‌علاوه، زنان بدون دسترسی به قوانین حمایتی و بازدارنده در محیط‌های کاری با آزار جنسی گسترده و استثمار روبه‌رو هستند.