جمعی از دانشجویان دکتری ساکن خوابگاه‌های متأهلی دانشگاه تهران با حضور در ساختمان ۱۶ آذر این دانشگاه به تصمیم دانشگاه مبنی بر تخلیه خوابگاه‌ها برای دانشجویانی که بیش از سال‌های مجاز در این خوابگاه‌ها مانده‌اند، تجمع کردند. مشکل کمبود خوابگاه‌های متأهلی و نبود بودجه برای رفع این کمبود است.
در تجمع دانشجویان که عصر شنبه ۱۶ آذر، همزمان با روز دانشجو برگزار شد، حدود ۵۰ نفر از دانشجویان دکتری ساکن خوابگاه‌های متأهلی دانشگاه تهران شرکت داشتند و خواستار تجدید نظر دانشگاه در اسکان این دانشجویان در خوابگاه‌های متأهلی شدند.
این دانشجویان سال‌های مجازشان از یک ماه تا یک و حتی سه سال تمام شده است. اعتراض آن‌ها این است که دوره کرونا را جزو سال‌های مجاز حساب نکنند و دانشگاه با دانشجویان همیاری کند. آن‌ها می‌گویند اگر دانشجویی بر اساس مشکلاتی نتوانست خوابگاه را تخلیه کند جریمه‌های او را صندوق رفاه تقبل می‌کند بنابراین دلیلی برای اعمال فشار به دانشجو نیست.
در شراطی که مسکن در ایران به‌طور کلی در بحران است و روزبه‌روز گران‌تر می‌شود این دانشجویان نمی‌توانند با اجاره‌های سرسام‌آور خانه اجاره کنند.
براساس سال‌های مجاز دانشجو می‌تواند سه سال در خوابگاه سکونت داشته باشند. صندوق رفاه دانشجویان نیز اگر سال‌های مجاز دانشجویان دکتری از سه سال بیشتر شد باید چند برابر جریمه پرداخت کند. این خوابگاه‌ها آپارتمان‌های ۶۰ و یا برخی نیز در متراژ پایین هستند.
مشکل دانشگاه هم این است که شمار خوابگاه‌ها کافی نیست. سعید حبیبا، معاون دانشجویی دانشگاه تهران می‌گوید این دانشجویان باید خوابگاه‌ها را تخلیه کنند تا سایر دانشجویان بتوانند از آن‌ها استفاده کنند:
«در حال حاضر دانشگاه تهران فقط ۴۰۰ ظرفیت خوابگاهی برای دانشجویان متأهل در اختیار دارد یعنی ۴۰۰ نفر از دانشجویان متأهل می‌توانند از خوابگاه‌های متأهلی استفاده کنند. در حالی که ما ۵۰ هزار دانشجو در دانشگاه تهران داریم که اگر فقط ۱۰ درصد این دانشجویان متأهل و غیربومی باشند یعنی ما ۵۰۰۰ دانشجوی متقاضی خوابگاه متأهلی داریم.»
به‌گفته سعید حبیبا حدود ۲۰۰ نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه‌های متأهلی کسانی هستند که سال‌های مجاز سکونت آن‌ها پایان یافته و برخی از این افراد حتی دو تا شش سال و برخی نیز یک یا چند ترم بیشتر از سال‌های مجازشان در خوابگاه‌ها اقامت داشته‌اند.
معاون دانشجویی دانشگاه تهران تأکید کرد که شمار زیادی از دانشجویان متأهل متقاضی خوابگاه متأهلی بوده و به شدت نیازمند اسکان در این خوابگاه‌ها هستند بنابراین باید با خروج دانشجویانی که سال‌های سکونت آن‌ها به پایان رسیده، امکان اسکان سایر افراد متقاضی واجد شرایط فراهم شود.
قرار است از اول مرداد سال ۹۸ دانشجویانی که سال‌های سکونت آن‌ها در خوابگاه‌ها پایان یافته هزینه خوابگاه را به نرخ روز، یعنی مبلغ سه میلیون ۸۰۰ هزار تومان پرداخت کنند. همچنین دانشجویانی که تا اول دی‌ماه خوابگاه را تخلیه کنند جرایم و هزینه‌هایی که قرار بود به نرخ روز بپردازند بخشیده می‌شود و هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند.
کمبود خوابگاه‌های متأهلی در دانشگاه‌های ایران یکی از مشکلاتی است که در چند سال اخیر نمود بیشتری پیدا کرده و دانشجویان را با مشکلات زیادی مواجه کرده است.
در پنج سال گذشته، ساخت خوابگاه‌های متأهلی از سوی دولت و در لایحه بودجه تأمین اعتبار نمی‌شد و شمار این خوابگاه‌ها که قبلاً در دست ساخت بود، کاهش پیدا کرد، با توجه به این شرایط و نبود امکانات و فضای فیزیکی، امکان ساخت خوابگاه‌های متأهلی در تمام دانشگاه‌ها وجود ندارد، این خوابگاه‌ها فعلاً در دانشگاه‌هایی احداث می‌شود که پروژه‌هایی در دست اجرا دارند. ساخت یک خوابگاه متأهلی به‌طور میانگین بین پنج تا ۶ سال به‌طول می‌انجامد.
معاون دانشجویی دانشگاه تهران پیش از این مشکل اصلی در ساخت خوابگاه‌ها را نبود بودجه دانسته بود.
بیشتر بخوانید:
بیانیۀ «پلاتفرم یارسان» به مناسبت 16 آذر روز دانشجو:
پیام شانزدهم آذر مقاومت در راه آزادی و برابری است
شانزدهم آذر در تاریخ خلق های ایران نمادی از آزادیخواهی و مبارزه با استبداد داخلی و امپریالیسم خارجی بوده و هرساله گروههای مختلف دانشجویان آزادیخواه در بزرگداشت آرمان های دموکراتیک و برابری خواهانه ای که شانزهم آذر یادآور آن است، دست به اعتراض زده و حاکمیت ظلم و جور زمانه را به چالش کشیده اند. حاکمیتی که هر ساله از یک طرف تلاش کرده تا با تحریف آرمان های شانزدهم آذر آن را به فرصتی برای جولان دار و دسته های مزدور خودش در دانشگاه تبدیل کرده و مورد سوءاستفاده قرار دهد، و از سوی دیگر با بسیج نهادهای سرکوبگر و امنیتی اش به زندانی کردن و سرکوب دانشجویان پرداخته است. امسال اما شانزدهم آذر در شرایطی فرا رسیده است که حکومت به بهانۀ همه گیری بیماری کورونا دست به تعطیلی کامل دانشگاه ها و نهادهای آموزش عالی زده و این بحران را به عنوان فرصتی برای خاموش کردن اعتراضات و فریادهای حق طلبانۀ دانشجویان مغتنم شمرده است. این در حالی است که بازداشتگاه و زندان ها تعطیل نشده و حتی در شرایط قرنطینۀ کامل شهرها نیز دستگیری، بازداشت و زندانی کردن دانشجویان همچنان ادامه داشته است.
در سال های اخیر و به ویژه از قیام دی 1396 بدین سو دانشگاه به عنوان بخشی ویژه از جامعه با طرح انتقاداتی رادیکال از حکومت، تلاش کرده تا سیاست های اقتصادی-اجتماعی رژیم سرمایه داری اسلامی را به چالش کشیده و مسائل مبرم اقشار زحمتکش و طبقۀ کارگر را که در حاکمیت جمهوری اسلامی در سرکوب و خفقان محض به سر می برند به زبان آورده و فریاد بزند. در صدر این مسائل اعتراض به پولی شدن دانشگاه ها، کالایی شدن آموزش، ممنوعیت ورود پیروان اقلیت های دینی به دانشگاه ها، تبعیض جنسیتی علیه زنان، سرکوب سیستماتیک کارگران و محرومیت دانشجویان آزادیخواه از تحصیل بوده که در همراهی و همصدایی دانشجویان با جنبش های اجتماعی دیگر همچون زنان، معلمان، بازنشستگان و مهمتر از همه جنبش کارگری بیان شده و محتوای جنبش دانشجویی مبارز و آزادیخواه را شکل داده است.
ما همچون پلاتفرم یارسان به بهانۀ شانزدهم آذر به مبارزات دانشجویان ایران -از خلق ها و در مناطق مختلف ایران- درود می فرستیم و این روز را به دانشجویان ایران به ویژه دانشجویان زندانی که به سبب فعالیت های آزادیخواهانه در زندان های رژیم سرمایه داری اسلامی به سر می برند، و همۀ کسانی که به دلیل اعتقادات شان و یا تعلق به گروه های اجتماعی همچون یارسان، دراویش، بهاییان و …، و یا به دلیل نابرابری و فاصلۀ طبقاتی دهشتناک امکان تحصیل را از دست داده اند تبریک می گوییم. در سالگرد شهادت سه دانشجوی مبارز سوسیالیست، یاد و خاطرۀ همۀ دانشجویان شهید، به ویژه شهدای دانشجوی دانشگاه کرماشان، رفقای شهید سعید عقیقی، عباسعلی تقی پور، بهروز هاشمی، مهرداد چمنی، وریا مدرسی، و همچنین شهدای دانشجوی جنبش آزادیخواه در سال های اخیر به ویژه رفقا هاوار کلهر، مانی کیاکسار و عاکف مامو زاگرس را گرامی داشته و آرمان های سرخ آنان را همچون آرمان خود می دانیم؛ آرمانی که تنها راه رهایی و رسیدن به آزادی و برابری را در شرایط سرکوب همه جانبۀ جامعه، مقاومت مبتنی بر اتحاد دموکراتیک خلق ها و زحمتکشان میداند.
پلاتفرم یارسان
کرماشانی / 07 December 2020