۱۵ آذر، ساعت هشت صبح بخاری یک کلاس ۳۷ نفره در مدرسه شین‌آباد در پیرانشهر آتش گرفت و زیبایی و کودکی ۱۲ دانش‌آموز را در شعله‌های آتش سوزاند. این دانش‌آموزان بین ۳۰ تا ۶۰ درصد گرفتار سوختگی شدند و سوخنگی‌ها هم بیشتر در ناحیه سر و گردن و صورت و سینه اتفاق افتاد.
اکنون گروهی از دانش‌آموزان مدرسه شین‌آباد را همراه با پدر و مادرشان به اصفهان برده‌اند که تفریح کنند و اصفهان را ببینند، تا شاید لحظه‌هایی کوتاه این فاجعه را فراموش کنند.
در عکس‌هایی که آرشیده شاهنگی از اقامت دانش‌آموزان حادثه‌دیده در هتلی در اصفهان گرفته، آن‌ها را می‌بینیم که با چهره‌ای سوخته و پر از زخم بر صندلی‌های فراخ تکیه داده‌اند و بر تخت‌خواب‌های «کینگ‌سایز» آرمیده‌اند.
به‌دشواری می‌توان تصور کرد که «شین‌آباد» از چنین امکاناتی برخوردار باشد. آیا به‌راستی با «سفر به اصفهان» می‌توان به کودکان حادثه‌دیده مدرسه شین‌آباد و به خانواده‌هایشان به طور مؤثر یاری رساند؟
این کودکان نیاز به درمان درازمدت دارند. پیوند پوست، بازسازی تاندون‌ها و عضلات از بین رفته، ترمیم و جایگزینی بافت‌های سوخته همراه با روان‌درمانی و فیزیوتراپی و مددکاری اجتماعی درازمدت.
آیا سفر تفریحی به اصفهان می‌تواند جایگزین این درمان‌ها باشد؟
شاید هم کودکان سانحه‌دیده از این امکانات برخوردارند و ما اطلاع نداریم و اکنون به اصفهان سفر کرده‌اند که یکی از زیباترین شهرهای کشورشان را هم ببینند.
آرزو می‌کنیم چنین باشد.
فدای سر نوه ی خامنه ای دیکتاتور ایران
کاربر مهمان / 01 March 2013