در ایران چه می‌گذرد؟
همه می‌گویند که سال ۱۳۹۲ سال بسیار مهمی برای کشور خواهد بود.
به چه اعتبار این سال مهم است؟
در آن قرار است چه رخ دهد؟
دومین دور از “گفت‌وگوهای زمانه”
شرکت‌کنندگان در میزگرد بررسی چشم‌انداز سال ۱۳۹۲:
● شهلا فرید، فعال سیاسی و کنشگر حقوق زنان
● امین قضایی، نویسنده
● بهزاد کریمی، فعال سیاسی
● علی مزروعی، فعال سیاسی، نماینده سابق مجلس در دوران اصلاحات؛ و
● محمدرضا نیکفر، نویسنده.
آمستردام، شنبه، ۱۶ مارس ۲۰۱۳ / ۲۶ اسفند ۱۳۹۱
|
ویدئو: میزگرد چشم‌انداز ایران در سال ۱۳۹۲ تهیه و تدوین: شهزاده سمرقندی |
آنچه مسلم است تا زمانی که حکومت مردمی نشود هیچ تغییری به سود ملت ایران ایجاد نخواهد شد و هر روز بدتر از روز قبل خواهد شد . و در نهایت بدبختی و بیچارگی .
Anonymous / 14 March 2013
چون در حال حاضر نه مردم ایران و نه حاکمیت غیر مردمی کنترل اوضاع را در دست دارند ، زورمندان جهانی هستند که آینده ایران را رقم میزنند . و تا مردم حاکم بر خود نشوند آینده شان نا معلوم و شوم پیش بینی می شود .
Anonymous / 14 March 2013
خیلی ساده بگم:
اگه فردی یا هر کشوری بخواهد رشد کنه و پتانسیل های خیلی خوبی هم داشته باشه :
اول باید جهت استفاده از امکانات دیگران، خودشو با محیط پیرامونی هماهنگ کنه .
دوم اینکه از ابتدای کار برای دیگران شاخ وشونه نکشه و ایجاد حساسسیت بی جا نکنه.
اینو گفتم که در ادامه یه وضعیت سخت تر رو توضیح بدم
تصور کنید تو همون مثال بالا طرف های شما آدمای با سواد و باهوش و با تجربه ای باشن (کشورهای غربی) اینها خیلی ساده می تونن ما رو به چالش بکشن می دونیم که نقاط ضعف ما کم نیست (بی کاری، تورم ،اتکا به درامد نفتی و هزارتا مشکل دیگه)
در وضعیت فعلی اولا ما نباید با اینها تو هیچ زمینه ای تا می شه وارد فاز چالشی بشیم ثانیا اگر چالشی ایجاد شد خیلی هوشمندانه جا خالی بدیم
بر عکس الان ما تمام حماقت های ممکن رو انجام دادیم و تمام برگ های برندمون رو سوزوندیم
در انتها بگم ما الان گوشه رینگ هستیم به خاطر همین هست که به احتمال زیاد “سال 92 سال تسلیم” هست./.
Anonymous / 15 March 2013
درود بر شما دوستان گرامی، اجازه بدهید تا من هم نکات دیگری مطرح کنم و خواهش دارم این چند نکته رابه عرض دوستان سخنران برسانید. سال جدید در ادامه سال پیش ویرانگری زیست محیطی ادامه پیدا خواهد کرد. دریاچه ارومیه در حال مرگ است ، زاینده رود در قلب اصفهان خشک شد، بسیار از منابع آبی بیمار و آلوده میباشند. شما فکر میکنید این مسائل مهم و اساسی نیستند؟ دعوای در قدرت جلوی چشم بسیاری را گرفته و دردهای عمیق مانند تراژدی اکولوژیکی ایران دیده نمیشود. از زمان آغاز زندگی حکومت اسلامی تا امروز همیشه دعوا و جدال و جنگ وجود داشته است. همه درباره این مسائل خروارها کاغذ سیاه کرده اند. ولی این همه فرضیه های سیاسی چه نتایجی ببار آوردند؟ من نمی خواهم اهمیت سیاست را ندیده بگیرم. من میخواهم بگویم برای بسیاری بلندی و کوتاهی ریش آخوندهای رقیب و یا فلان حرف بیمارگونه احمدی نژاد از درد محیط زیست پراهمیت تر بوده است. در سال پیش چند مقاله درباره خرابی های زیست محیطی مملکت نوشته شد؟ آیا امروز توسعه بیماری های جورواجور و سرطان وسیعی که از محیط زیست آلوده میاید ، مارا به نگرانی کشانده است؟ بطور مسلم درسال دیگر خرابی زیست محیطی و بیماری های آن بازهم شدیدتر سلامتی انسانها را خواهد ربود. سال دیگر دیوانگی و تبهکاری اتمی حکومت ادامه خواهد یافت. درسال دیگر امریکا و اسرائیل به ایران حمله نخواهند کرد. یک باند تبهکار دیگر جای فرد احمدی نژاد را خواهد گرفت ولی این تغییر مانند تغییرهای گذشته است. درسال جدید مبارزات با رنگ زیست محیطی رشد خواهد یافت و کار کشاورزان اصفهان ادامه خواهد یافت. درسال دیگر قطبندی میان سیاسیون غیر دینی طرفدار ائتلاف سیاسی با نیروهای مذهبی خارج از یکسو واز سوی دیگر لائیک های رادیکال و ناور رشد خواهد یافت. در سال دیگر عده ای خواهند گفت جبهه واحد در برابر استبداد خامنه ای اصل است ودیگران که ساز دیگری میزنند باید کوتاه بیایند. در امسال و سال دیگر من خواهم گفت آزادی اندیشه، همیشه. جلال ایجادی ، دانشگاهی از فرانسه
Anonymous / 15 March 2013