سارا روشن – «لرزاننده چربی» ساخته محمد شیروانی با تصویر حجامت روی بدن لخت یک مرد چاق شروع می‌شود. این مرد چاق و یک پسر زیبارو که در طول فیلم حرف نمی‌زند، در سطح شهر تهران دختران را تلکه میکنند.
بخش‌های بعدی فیلم ظاهراً در عالم رؤیا اتفاق می‌افتد و در هر حال ساخت فیلم به‌گونه‌ای است که تماشاگر نمی‌تواند واقعیت را از خواب و رؤیا تشخیص بدهد.
مثل این است که شخصیت اصلی این فیلم (با بازی لوون هفتوان) در میان لایه‌های چربی گم شده. او اما در سراسر فیلم به شیوه‌ها و ترفندهای گوناگون قدرت و تسلطش را به نمایش می‌گذارد.
یک پسر لال (با بازی حسن رستمی) و یک زن به ظاهر مدرن و آزاد (با بازی مریم پالیزبان) از شخصیتهای دیگر «لرزاننده چربی» هستند. آنها گاهی قربانی فریب‌کاری‌های مرد چاق و از ریخت‌افتاده می‌شوند و گاهی هم او را به چالش می‌کشند.
«لرزاننده چربی» ساخته محمد شیروانی همراه با فیلم «قاتل سگِ من» ساخته میرا فورنی و «سرباز ژانت» ساخته دانیل هوزل ببر طلایی جشنواره رتردام را از آن خود کرد. به برندگان ببر طلایی جشنواره رتردام ۱۵ هزار یویرو هم به عنوان جایزه نقدی تعلق گرفت. این جایزه نقدی را سازمان غیر انتفاعی «هیفوس» اهداء کرده بود.
●رابطه یک پدر و پسر یا رابطه ارباب با گماشته‌اش؟
|
هیأت داوران جشنواره فیلم رتردام، «لرزاننده چربی» ساخته محمد شیروانی را به خاطر داستان جذاب و شخصیت‌پردازی هوشمندانه‌اش ستودند. فاطمه معتمد آریا و آی وای وای، هنرمند سرشناس چینی از اعضای هیأت داوران جشنواره فیلم رتردام بودند.
در فیلم متفاوت «لرزاننده چربی» رابطه مرد چاق و پسر لال از یک‌سو یک رابطه پدر و پسری‌ست و از سوی دیگر رابطه ارباب با گماشته‌اش است.
پس از نمایش «لرزاننده چربی» در بخش ویژه خبرنگاران جشنواره فیلم رتردام در گوشه‌ای از سالن انتظار با محمد شیروانی گفت‌و‌گو کردم. بسیاری از ما محمد شیروانی را با فیلمهای «ناف» و «رییس‌جمهور میرقنبر» و «۴۴ روز» می‌شناسیم.
شیروانی در این گفت‌و‌گو رابطه پیچیده دو شخصیت اصلی فیلمش را توضیح میدهد و به این نکته اشاره می‌کند که «پدر» یا «ارباب» در این فیلم، در رابطه با زنان هرچند طلب عشق می‌کند، اما در همان حال بر آن است که به بهانه عشق بر زن تسلط پیدا کند. در این معنا رابطه‌اش با پسرش را در رابطه با زنان نیز بازتولید می‌کند. او اما در نهایت در این رابطه‌ها کامیاب نیست. محور این رابطه‌ها اخاذی عاطفی است. هنگامی که پسر نافرمانی می‌کند، داستان بر خط سفر اتفاق می‌افتد. این سفر یک سفر ذهنی‌ست که در ذهن پدر هم مثل یک استمنای ذهنی اتفاق می‌افتد اما هرگز به ارگاسم نمی‌رسد.
محمد شیروانی اعتقاد دارد که سینمای ایران بیش از حد اجتماعی و واقع‌گراست و نگاه ناتورالیستی بر آن چیره شده و تخیل در آن سهم اندکی دارد.
شیروانی می‌گوید قصد داشته با «لرزاننده چربی» پیشنهاد تازه‌ای به سینمای ایران ارائه دهد.
گفت‌و‌گو با محمد شیروانی را می‌توانید از طریق فایل صوتی بشنوید:
مشخصات «لرزاننده چربی»:
تصویربردار و تهیه‌کننده، کارگردان: محمد شیروانی
صدا‌برداری: وحید مقدسی
طراحی صدا: بهمن اردلان
تدوین: محمد شیروانی، پویا پارسا
بازیگران:مریم پالیزبان،موسیو لوون، حسن رستمی، نوید محمد‌زاده
در همین زمینه:
محمد شیروانی، برنده ببر طلایی رتردام
نقدی بر فیلم “لرزانده چربی ” ساخته محمد شیروانی :
فیلم نگاه جدیدی است به مشکل پدر سالاری ایرانی. فیلم پر از صحنه های کلوزاپ است، که به فیلم روند کندی میدهد. این روند میتونه بیننده را خسته کنه. ولی اگه بیننده کمی حوصله کند و به دنبال نشانهای تصویری بگردد میتواند از فیلم لذت ببرد. وجود دستبند که نشانه زور و عامل ترس در فیلم هست بارها مورد استفاده قرار میگیره هم در خدمت زور گو و هم بر علیه او که شاید خودش است که با خودش در گیر شده. بوقلمون و آفتابپرست بجای شخصیتهای فیلم رنگ عوض میکنند و پاسخ میدهند. خواب و بیداری در فیلم در هم آمیخته شدن تا به عمق سیاهی نگاهی خیال گونه داشت. در این که شیروانی در مورد هر پلان فکر کرده و با دقت و وسواس آنها را چیده، شک نمیشود کرد. فیلم از سبک سینمای رالیسم سالهای اخیر ایران خیلی فاصله گرفته و شدیدا به سینمای سورالیسم نزدیک شده. وقتی فیلم را میدیدم به یاد فیلم ایثار تارکوفسکی افتادم. هر چند شیروانی جلوی دوربین خانه ای آتش نزد. ولی عملا خانه پدری رو به آتش کشید. و با به چالش کشیدن چربیهای پدری سنگین عملا باب جدیدی در سینمای فلسفی ایران باز کرد. با این سوال :” چه باید کرد با آداب روسوم دست پا گیر”. هنرپیشه نقش زن (مریم پالیزبان) مثل ساحره فیلم ایثار است که منبع قدرت بلافطره است، و میبیند که مشکل کجاست. ولی بر خلاف فیلم ایثار دستش بسته است. اما دست بسته بودن او، رلش را کمرنگ نمیکند. با وجود ضعف در دیالوگ نقش زن، بازی قابل قبولی ازش میبینم. پدر!!! فیلم ( لوون هفتوان) بازی بسیار قابل ستایشی انجام میدهد. بار دیگر ورود یک تئاتری به سینمای ایران رو به فال نیک میگیریم. فیلم در پایان بر خلاف فیلمهای موفق اخیر که پایانی مبهم دارن پایانی بسیار روشن داره. راه حل میده برای تمام قربانیهای جامعه پدر سالاری حتی خود برای پدر. شیروانی جرأت قالب شکنی داره و با شکستن قالبها در سدد پیدا کردن قالبهای جدید تصویریست. به نظر من کار شیروانی ستودنیست.
کاربر مهمان / 06 February 2013
من فیلم را ندیدم. دلم میخواهد ببینم شیروانی چقدر در بیان مقصودش به مخاطب موفق بوده.
تا آنجایی که من بخاطر دارم ، بهرام بیضایی تلاشهایی برای نزدیک شدن به سینمای سوررئالیستی میکرد. که بسیار ناموفق بود. فیلم غریبه ومه اولین بود. و فیلم دیگری که اسمش را بخاطر ندارم. اما هر دو نامفهوم و بسیار پراکنده گو و غیر منسجم بود. بهر صورت به امید دیدن فیلم شیروانی و حرکتی نو در سینمای ایران.
کاربر مهمان / 07 February 2013
ایکاش اسم به این سنگینی روی این فیلم نمی گذاشتی. لرزاننده چربی!!! چربی لرزون اسم بسیار خوبی بود. لرزاننده چربی لقمه را دور سرگرداندن است.
کاربر مهمان / 06 February 2013