در درگیری مسلحانه نیروهای سپاه پاسداران با یکی از احزاب مسلح کرد، دست‌‌کم دو تن از نیروهای سپاه کشته و یک نفر دیگر هم مجروح شدند. روابط عمومی قرارگاه حمزه سپاه با انتشار اطلاعیه‌ای این خبر را تأیید کرد.
روابط عمومی قرارگاه حمزه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صبح پنجشنبه ۲۶ تیر با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد شامگاه گذشته در اطراف روستای بلبر منطقه اورامان از توابع سروآباد مریوان در درگیری مسلحانه با یکی از احزاب کرد دو نفر کشته و یک نفر زخمی شدند. سپاه پاسداران ادعا میکند که این اشخاص در حال «مردم‌یاری و کمک‌رسانی به اهالی منطقه در روزهای سخت مبارزه با ویروس کرونا» بودند.
سازمان حقوق بشری هه‌نگاو اما گزارش داده است که در روستای بلبر در نوار مرزی هورامان – مریوان نیروهای «یکی از احزاب کردستانی» دو تن از اعضای سپاه بە نام‌‌های جمال کریمی مسئول پایگاه بلبر و محمد کرمی کشتە شدەاند. همچنین دو پاسدار دیگر از این گروه شش نفره زخمی شدەاند کە هویت یکی از آنها محمد علی مرادی اعلام شدە است.
گروه پژاک، (حزب حیات آزاد کردستان) اهداف مشترکی با حزب کارگران کردستان ترکیه (پ‌ک‌ک) دارد و با عملیات مسلحانه در سطح کردستان ایران فعال است. در سال‌های ۹۷ و ۹۸ پژاک چندین عملیات مسلحانه علیه سپاه پاسداران در مریوان انجام داده است. در یکی از بزرگترین این عملیات ۱۹ تن از اعضای سپاه پاسداران در روستای دری از توابع شهرستان مریوان کشته و مجروح شدند. آمریکا، ترکیه و ایران این گروه را تروریستی اعلام کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
کشتن دو جاش مزدور امروز دردی از دردهای مردم دوا نمی‌کند. فقط دست رژیم را در سرکوب فعالین مدنی و مبارزه مدنی باز میکند. رژیمی که امروز تا بن دندان مسلح به انواع سلاحهاست، ترسی از کشته شدن دو جاش ندارد، اصولاً جاش پروری برای ایجاد سپر انسانی برای محافظت از خود (رژیم) شکل گرفت.
این رژیم از آگاهی مردم می‌ترسد، بهمین دلیل اینترنت را سانسور میکند. قلم را می‌شکند، کتاب آتش می‌زند، و دستی را که در آن قلم است می‌شکند. قلم امروز قادر است تا نور را به چاه ظلمت و تاریک استبداد بتاباند، و ضربتی کاری به جسد متعفن آن بزند. این ضربت را هیچ سلاحی قادر نیست به آن وارد کند.
صادق / 16 July 2020
این چه طرز خبررسانی است؟! هنوز هیچ گروهی مسئولیت این اقدام را بر عهده نگرفته است. هنوز مشخص نیست چه کسی به چه کسی حمله کرده، اصلاً این نیروهای سپاه بوده اند که درگیری را آغاز کرده اند و یا نیروهای مسلح وابسته به احزاب کورد. در ثانی، به جز پژاک، دیگر احزاب کوردستان هم دارای نیروهای مسلح هستند و با رژیم وارد درگیری مسلحانه می شوند و اتفاقاً در سال های اخیر پژاک تلاش کرده تا از ایجاد درگیری غیرضرور پرهیز کرده و به گفتۀ خودش در مسیر خط سوم (نه استبداد داخلی و نه دخالت خارجی) حرکت کند. خبرنویسی رادیو زمانه همیشه مغرضانه و جهتدهی شده بوده، اما این شکل از جهتدهی علنی و آشکار بی سابقه است! عکس ها هم کاملاً مغرضانه است و جملۀ آخر متن هم که گل دقیقۀ 90 است! «آمریکا و ایران و تورکیه» سه جنگ افروز بزرگ منطقه هستند، خودشان بزرگترین زردخانه های اسلحه را دارند و بیشترین بودجه را خرج لشکرکشی و کشورگشایی شان می کنند. هرکس هم در برابر این زیاده خواهی ها قد علم کند نام «تروریست» می گیرد. این شکل خبررسانی شرم آور است.
کارو / 16 July 2020
متاسفانه پدیده حل مشکل با توسل به زور و ابزارهای زور محور مثل بازو و پا و انواع سلاح ها مورد اقبال عمومی در غرب آسیاست و در ایران هم طرفداران خود را دارد که افرادی را که جاش به قول کامنت آقای صادق می نامند با استفاده از زور از صحنه حذف می کنند که البته ظاهرا روش موجهه ای هم هست منتها مشکل از آنجا شروع می شود که طرف مقابل که حکومت باشد هم زور دارد و البته خیلی هم دارد …یعنی زورش زیاد هست و جناب آقای صادق باید متوجه باشند که تعداد جاش هایی که ایشان می نامند دست بر قضا خیلی زیاد است و این حکومت اسلامی اتفقا خیلی خوشش می آید که از طریق های زور محور و با توجه به زور زیادش که در عراق و سوریه و لبنان و یمن می بینیم مسایل را رتق و فتق کند و بنظر نمی رسد پشتیبانی مادی و معنوی و سلاحی دشمنان رژیم مانند سعودی ها و آمریکایی ها واسراییلی ها بتواند موازنه زور و زور بیششتر را به نفع تجزیه طلبان خشن عوض کند چون اگر شدنی بود تا حالا شده بود صادق جان!
ایران صاحاب / 17 July 2020
خطاب به “ایران صاحاب”
کشور ایران اگر واقعا صاحبی داشت, یک نیروی خارجی مانند اسرائیل نمیتوانست هر شب یک انفجار عظیم در مجهزترین و پیشرفته ترین پایگاه های نظامی و هسته ای کشور داشته باشد و “مسئولین امور” هم هیچ غلطی از دستشان برنیاید.
تنها غلطی که از دست حکام در ایران برمی آید جهنم کردن زندگی برای مردم ایران و نابودی اقتصاد و محیط زیست کشور است.
حل مشکل از طریق زور و با تکیه به خشونت و قهر همواره یکی از روش های فاشیستها بوده است که خود جمهوری اسلامی نیز در این مورد از همه “خبره” تر است. از آتش سوزی سینما رکس تا ۴۰ سال اعدام های دسته جمعی و انفرادی و شکنجه و….
جنبش های انقلابی در کردستانِ ایران بر خلاف تحریف های شما بسیار سیاسی کارتر و پیچیده تر از این هستند که در توصیف ” تجزیه طلبان خشن” بگنجد.
حزب دموکرات کردستان همواره شعارش “دموکراسی برای ایران, خود مختاری برای کردستان” بوده است.
پروژهء سیاسی کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) بر اساس پیشبرد همبستگی طبقاتی بین کارگران ایرانی و سرنگونی ج.ا. از طریق پیشبرد مبارزهء طبقاتی در سطح کشوری است.
همانگونه که در کامنت دو نیز یاد آوری شده است حتی پژاک نیز تلاش کرده تا از ایجاد درگیری غیرضروری پرهیز کند.
بر خلاف تصور شما جایگاه آتی جنبش های انقلابی کردستان, نه در تجزیهء کشور, بلکه در سهیم بودن قدرت مردمی در پایتخت و تهران خواهد بود .
همانگونه که در عراق مقام ریاست جمهوری از کردستان است.
ورشکستگی کامل جمهوری اسلامی در عراق, لنبان و سوریه اکنون برای همگان چنان باید واضح باشد که نیازی به توضیح نیست, اما اگر توضیحات بیشتری لازم داشتید ذکر نمایید تا دوباره یاد آوری شود.
۴۰ سال است که نظام آخوندی در ایران مخالفان خود را منتسب به نیروهای خارجی معرفی میکند, اما وقایع دیشب در بهبهان, مشهد, شیراز, تبریز, اصفهان, سنندج,…نشان داد که آبان ادامه دارد.
فؤاد / 17 July 2020
واژه «جاش» چگونه وارد ادبیات سیاسی کردستان شد؟
معنی کلمه «جاش» و جایگاه و عمل‌کرد جاش‌ها در ادبیات سیاسی کردستان
جاش کیست؟
این کلمه که برای تحقیر کردهای همراه با حکومت به کار می‌رود، چرا وارد ادبیات سیاسی کردها شد؟
فرق «جاش‌های مسلح» با «جاش‌های رسانه‌ای» چیست؟
در هر جنبشی که تا کنون در دنیا که رخ داده، همیشه عده‌ای به دلایل مادی، برای به دست آوردن پست و مقام یا گاه به دلیل وابستگی فکری با حاکمان، همراه آنها شده و علیه جنبش به پا خاسته‌اند. در هر بخشی از کردستان نیز که در آن مبارزه‌ای وجود داشته، این قاعده جاری بود و عده‌ای علیه مبارزات و جنبش‌ها، به همراهی با حکومت پرداخته‌اند.
در کردستان ایران و عراق به کسانی که با حکومت همراه شده و به جنگ با احزاب و جنبش‌های کردی پرداختند «جاش» و در کردستان ترکیه به آنها «قروجی» می‌گویند.
هر کلمه و اصطلاحی در هر زبانی معمولا دارای ریشه تاریخی و وجه تسمیه خاص خود است که انسان‌ها بنابه ضرورت آن را به وجود آورده و مورد استفاده قرار داده‌اند.
مدت‌ها است که نه تنها در زبان مردم کوچه و بازار بلکه در ادبیات سیاسی کردستان از کلمه‌ای به نام جاش استفاده میشود و این واژه در دیالوگ‌های سیاسی گاه و بی‌گاه به گوش می‌رسد.
هرچند واژه‌ای جاش در جامعه کردستان و در ادبیات سیاسی آن به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما در مورد چگونگی ورود این کلمه‌ی غیر مرتبط با سیاست، به دنیای مبارزه نظامی و سیاسی کمتر سخن به میان آمده است.
در پایگاه اینترنتی لغت‌نامه دهخدا، اعضای سایت کلمه جاش را به معانی «سرسپرده، سرسپرده دشمن، شنود، شنود دشمن، گماشته دشمن، مزدور، مزدور دشمن، خبرچین، خبربر، جاسوس، کسی که به دشمن یاری می‌رساند، خودی که در جرگه دشمن است، خودی که در جرگه دشمن بر علیه انقلاب می‌جنگد، نیروی واپس‌گرا که روبروی آزادی‌خواهان می‌ایستد» و مانند آن آورده‌اند.
اما در فرهنگ لغت کردی هه‌نبانه بورینه، جاش به معنی «کره‌الاغ، محلل، کنایه از خودفروش به بیگانه» آمده است.
گفته میشود که این کلمه نخستین بار توسط ماموستا هژار شاعر، ادیب، و نویسنده کرد وارد ادبیات سیاسی کرد شد و سپس به سرعت در جامعه رواج یافت.
علی‌اصغر فریدی / 17 July 2020
با درود به آقای فواد٫ متاسفانه در غرب آسیا همه مشتاق به راه های زور محورند و این حقیقتیست که نمی شود آن را پنهان کرد و در این زورآزمایی ها همه طرف های درگیر بکش مکش زوری خود از به کار بردن انواع و اقسام رذالت ها و دوز و کلک ها إبایی ندارند چون همه و همه معتقند که هدف وسیله را توجیه می کند مثلا حکومت جوان بی گناه را اعدام می کند تا هدفش که حفظ رژیم اسلامی آقا امام زمان باشد را حفظ کند و تجزیه طلبان پان کورد هم کسانی را که جاش می دانند ترور می کنند تا به رویای کوردستان بزرگ که دست بر قضا قرار هست همسایه آزربایجان بزرگتر باشد تحقق بخشند و این داستان در همه جای غرب آسیا ادامه دارد و البته هر کس هم هدف خودش را درست و روا و سزا و بر حق می داند و همه ی وسایل رسیدن به این هدف را هم مشروع می داند…مثلا همه می دانیم که فعالیت های نظامی احتیاج به سلاح و ملزومات دارد و نیروهایی که مسلح شده اند هم احتیاج به طرح و نقشه عملیاتی دارند که این سلاح ها و آموزش های نظامی را در بقالی سر کوچه ما و شما نمی فروشند و احتیاج به امکانات دولتی پشتیبان دارد که آن دولت هم اهداف مقدس و روای خودش را دارد و همه ی وسایل منتهی به هدفش را موجه می داند و توجیه می کند. ضمنا جمع آوری و آذوقه و رفت و آمد و کمپ در کوه های قندیل شمال عراق هم احتیاج به پول فراوان دارد که عربستان با دلارهای نفتی زحمتش را می کشد و همین ها را هم حزب الله لبنان احتیاج دارد که جمهوری اسلامی زحمتش را با پول نفت ایران و سلاح های وزارت دفاع ایران تامین می کند و دست بر قضا حزب الله لبنان هم مانند تجزیه طلبان پان کورد همه را به مصداق هدف وسیله را توجیه می کند توجیه می کند عزیز. همه حرف من اینست که در به کار بردن زور توسط هر طرف و با هر علت و توجیهی تشکیک کنم تا کمتر آدم کشته و نفله بشه حالا با هر اسم و صفتی مثل جاش و غیره. بطور کلی با مرور حوادث تاریخی ۴۲ سال گذشته با دقت و نکته بینی این حقیقت عیان می شود که مخالفین جمهوری اسلامی در همه رذالت ها دست کمی از حکومت ولی فقیه ندارد و اگر جایی کم کشتند و کم زور زدند زورشان کم بود و مجال و فرصت کافی نیافتد و بس
ایران صاحاب / 18 July 2020
آقای فریدی درود٫ ادامه نگهداری مناطق کورد نشین کشور ایران هیچ توجیهی ندارد و بخصوص از نظر اقتصادی به نفع باقی کشور ایران است که هر چه زودتر از بار مالی حفظ این مناطق رها گردد و این به نفع دو طرف می باشد چون هم سران گروه های تجزیه طلب به آرزوی خود می رسند و کمتر جاش ها کشته می شوند وهم بار امنیتی یک منطقه ای که همیشه آماده انفجار هست از گردن بقیه باز می شود و حداقل شش میلیون یارانه بگیر کمتر می شوذ و این مناطق نه هیچ گونه منابع کمیاب معدنی دارند و نه از لحاظ تجاری استراتژیکند و به هیچ لحاظ منطقی نیست فقط به صرف داشتن کشوری با مساحت بیشتر آنجاها را نگهداشت. بطور کلی از لحاظ اقتصاد تولید محور این مناطق آینده ای ندارند و هزینه های کلانی که خرج حفظ نظامی آنجاها می شود و هزینه های شبکه های برق و آب و توسعه و نگهداری راه ها و مراکز درمانی و آموزشی آنجاها سر به فلک می زند و کشورایران دیگر قادر نیست به جهت حفظ پرستیژ یک کشور بزرگ و با تکیه بر تاریخی که به درد ملت گرسنه امروز نمی خورد به حیات بزرگ خود ادامه دهد پس پیش به سوی یک ایران کوچکترو جمع و جور تر و آرام تر و با جاش و بی جاش کمتر.
ایران صاحاب / 18 July 2020
خطاب به “ایران صاحاب”
متاسفانه به نظر می رسد که شما بجز استفاده از مفاهیم و واژگان های رژیم و درونی کردن ارزش ها و روش های آنان حرف دیگری برای گفتن ندارید.
شما اگر کوچکترین آشنایی با مبارزات جنبش های انقلابی در ایران (یا ترکیه و سوریه) داشتید هیچگاه تبلیغات رژیم را در اینجا تکرار نمی کردید.
برای مثال, کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) تا به حال سه اعتصاب عمومی در کردستان ایران سازماندهی کرده است (برای اطلاع شما اعتصاب عمومی شکلی مسالمت آمیز از مبارزهء سیاسی است و به آن انگ و برچسب “خشن” و مسلحانه” نمیشود زد). این اعتصاب عمومی های کردستان ایران نیز تمرین هایی هستند برای اعتصاب عمومی نهایی, کشوری و سراسری که ج.ا. را سرنگون خواهد کرد.
پس می بینیم تا جایی که به پیشرو ترین نیروی جنبش انقلابی کردستان مربوط میشود راهبردی استراتژیک و شیوهء عمده مبارزه نه ربطی به تفنگ و خشونت دارد و نه ربطی به “تجزیه طلبی” کذایی شما.
در ترکیه نیز بزرگترین حزب سیاسی کرد “حزب دمکراتیک مردم” HDP با شرکت در انتخابات بیشترین آرا را از آن خود کرد, اما دولت فاشیست ترکیه چون تحمل یک فرایند دمکراتیک را ندارد, دوباره شرایطی فاشیستی را به جامعه ای ترکیه تحمیل کرد. در کردستان ترکیه هم می بینیم که HDP نه ربطی به مبارزهء مسلحانه دارد و نه “تجزیه طلبی”, بلکه درست برعکس ادعاهای مغرضانه و نادرست شما تلاشی است کاملا مسالمت آمیز در سوی دموکراتیزه کردن جامعهء ترکیه از درون و توانمند کردن نهاد های مردم سالاری.
در کردستان سوریه نیز باز شاهد آن هستیم که انقلاب روژوا تنها جریان سیاسی در جامعه ای سوریه می باشد که توانسته است بر اساس یک قانون اساسی دمکراتیک, فمینیستی, و چندین ملیتی (که مترقی ترین و پیشرفته ترین قانون اساسی موجود در جهان است) اتحادی بین اقلیت های ملی و خلقهای سوریه ایجاد کند و سر مشقی برای تمام دنیا بشود.
پس میبینیم که حقیقت امر چیزی کاملا مخالف و متفاوت با تحریفات کودکانهء شما میباشد.
وزن عمده و بار اصلی مبارزات جریانات سیاسی کرد در ایران, ترکیه و سوریه سیاسی, مسالمت آمیز, و در جهت تقویت فرایند دموکراتیزه کردن جوامع خود و توانمندی نهادهای مردم سالاری در هر یک از این کشورهاست.
بر خلاف گفته شما هیچ کسی در ایران و جهان (و یا تاریخ دنیا) نمیتواند حتی به نزدیکی درجهء رذالت, پست فطرتی و پلشتی آخوندها و جمهوری اسلامی, یا جاش ها آن (چه “جاش مسلح” و چه “جاش رسانه ای”) برسد.
تکلیف مردم ایران با آخوندها و جاش های آنان (چه مسلح و یا رسانه ای) در دادگاه های عدالت مردمی و کمیسیون های حقیقت یابی است.
به امید آنروز که دیگر هیچ دیر نیست.
***
فؤاد / 18 July 2020
معمولاً پاسخ کامنتهایی که سعی در انحراف اذهان از موضوع اصلی مقاله است، مفید نیست. اما مایلم پاسخ دوستمان آقا یا خانم صاحب را در مورد تجزیه طلبی بدهم.
گاهی فردی خوابیده است، شما می‌توانید او را بیدار کنید، اما اگر کسی خود را به خواب بزند حکایت چیست؟
دوستان؛ فواد و فریدی پاسخی منطقی به آقای صاحب دادند. اما ایشان گاهی به نعل می‌زند و گاهی به میخ، و با زدن نعل وارونه قصد دارند تا ردی از خود باقی نگذارد.
جمهوری اسلامی غیر از حزب الله به گروههای شبهه نظامی دیگری هم که اکثراً در دنیا بعنوان گروههای تروریستی شناخته می‌شوند پول و سلاح می‌دهد. البته ما مردم ایران موافق این حمایتها نیستیم، و بارها در شعارهایمان این را به گوش دنیا و رژیم ولایت فقیه رسانده‌ایم.
امروز مردم ایران یکصدا در مقابل دجال ولایت فقیه ایستاه‌اند. کورد و فارس و تورک و بلوچ و آذری و عرب. همگی یک چیز را می‌خواهند. نه به جمهوری اسلامی ولایت فقیه.
ارتش سایبری مجدداً با ترفند نخ نمای همیشگی سعی در تفرقه و ایجاد دو دسته‌گی در میان صفوف بهم پیوسته مردم دارد. اما دستشان برای مردم رو شده است.
رژیم جمهوری اسلامی هیچ از بشار اسد میهن پرست‌تر نیست. آنها به مشهد هم راضی خواهند بود، حتی اگر کنترل دیگر قسمتهای ایران را از دست بدهند! اما این کفتارهای پول و قدرت‌پرست باید برای همیشه به زباله دان تاریخ بپیوندند.
مردم ایران باید آگاه باشند که حاکمان رژیم وقتی قدرت را از دست بدهند جایی برای رفتن ندارند. برای آنها تجزیه کشور و فرمانروایی بر بخشهایی از کشور بهتر از بار کردن و رفتن از ایران است. کامنت صاحب نمایانگر پلان ب جمهوری اسلامی در صورت همه‌گیر شدن اعتراضات است. مردم باید آگاه باشند تا بتوانیم کشورمان را حفظ کنیم و یکدست از چنگال استبداد بدر آوریم.
صادق / 18 July 2020