سازمان پزشکی قانونی ايران اعلام کرد ميزان حوادث ناشی از کار در اين کشور در هفت ماه نخست سال ۹۱ نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۴ درصد افزايش يافته است.
به گزارش خبرگزاری کار ايران (ايلنا)، آمار حوادث ناشی از کار در ايران در سال گذشته ۸۸۸ مورد بوده که امسال به ۱۱۰۱ مورد افزايش يافته است.
سازمان پزشکی قانونی، “سقوط از ارتفاع” را عامل نخست مرگ در حوادث ناشی از کار در هفت ماه ابتدايی امسال اعلام کرده است.
براساس اعلام اين سازمان “سقوط از بلندی با ۴۵۶ فوتی (۴۵۳ مرد و سه زن)، اصابت اجسام سخت با ۲۳۶ فوتی (۲۳۵ مرد و يک زن)، برق‌گرفتگی با ۱۷۳ فوتی (۱۷۲ مرد و يک زن)، سوختگی با ۶۴ فوتی (۵۸ مرد و شش زن) و کمبود اکسيژن با ۳۴ فوتی مرد به ترتيب رتبه‌های اول تا پنجم مرگ‌آور‌ترين حوادث حين کار را به خود اختصاص داده‌اند.”
طی اين مدت استان‌های تهران با ۱۴۰ فوتی (همگی مرد)، اصفهان با ۹۴ فوتی (همگی مرد) و خراسان رضوی با ۷۲ فوتی (۷۱ مرد و يک زن) بيشترين و استان‌های چهارمحال و بختياری با دو فوتی، خراسان جنوبی با سه و زنجان با چهار فوتی کمترين موارد مرگ بر اثر حوادث کار را داشته‌اند.
بر پايه آمارهای موجود به طور متوسط در هر سال ۹۶۳ نفر و روزانه ۷.۲ نفر بر اثر حوادث کار در ايران جان خود را از دست می‌دهند
بر اساس بررسی‌های سازمان پزشکی قانونی ايران در ۱۰ سال گذشته (۱۳۸۱ الی ۱۳۹۰)، ۹۶۲۵ نفر بر اثر حوادث کار در ايران جان باختند که بيشترين آن با ۱۵۰۷ فوتی در سال ۱۳۹۰ وکمترين آن با ۴۶۱ فوتی در سال ۱۳۸۱ ثبت شده‌است.
بر پايه آمارهای موجود به طور متوسط در هر سال ۹۶۳ نفر و روزانه ۷.۲ نفر بر اثر حوادث کار در ايران جان خود را از دست می‌دهند.
در يکی از آخرين حوادث کار در ايران، دو کارگر بر اثر انفجار در کارخانه رنگ در حومه شهرستان شهريار در غرب تهران کشته شدند. خبرگزاری ايلنا نيز هفته گذشته از مرگ سه کارگر در اين کشور خبر داد.
فعالان کارگری ايران از شرايط نامناسب ايمنی کار در اين کشور انتقاد می‌کنند.
“مرگ خاموش کارگران” اصطلاحی است که در بين فعالان حقوق کارگران ايران در پيوند با مرگ ده‌ها کارگر در سال بر اثر سوانح محيط کار استفاده می‌شود.
به دليل همين سوانح کاری که در کل جهان هم اتفاق می‌افتد و در بعضی کشور‌ها مثل ايران و چين شدت زيادی دارد، سازمان جهانی کار روز ۲۸ آوريل را به مسائل سوانح کاری اختصاص داده است تا آموزش‌های لازم در اين مورد به دولت‌ها و کارفرمايان ارائه شود و با استانداردهايی که سازمان جهانی کار و تشکل‌های کارگری و وزارت کار کشورهای مختلف در نظر می‌گيرند برای ايمنی محيط کار تلاش کنند و آموزش‌های لازم را انجام دهند و آمار مرگ کارگران طی سوانح کار پايين بيايد.