داريوش خنجی، فيلمبردار ايرانی‌تبار فرانسوی به خاطر فيلمبرداری فيلم “عشق”، ساخته ميشائيل هانکه نامزد دريافت جايزه بهترين فيلمبرداری فيلم اروپا شد.
منابع خبری امروز يکشنبه ۱۴ آبان گزارش دادند، فيلم سينمايی “عشق” ساخته ميشائيل هانکه، کارگردان نامدار اتريشی در شش بخش نامزد دريافت جايزه بهترين فيلم اروپا شد.
داريوش خنجی فيلمبردار سرشناس ايرانی‌تبار فرانسوی نيز برای اين فيلم نامزد دريافت جايزه بهترين فيلمبرداری شد.
فيلم “عشق” در بخش بهترين کارگردانی، بهترين بازيگر مرد، بهترين بازيگر زن و بهترين فيلمنامه، نامزد دريافت جايزه شده است.
اين فيلم حکايت زندگی مشترک يک زوج سالمند و عشق آن دو به‌يکديگر است که در آن ژان لوئی ترنتينيان و امانوئل ريوا، دو بازيگر نامدار فرانسوی بازی دارند.
داريوش خنجی در فيلم “عشق” دوربين خود را به نرمی به حرکت در می‌آورد و با فيدهايش به سياهی غم و اندوه زوج ۸۰ ساله‌ای را که با مرگ دست به گريبانند به‌خوبی القا می‌کند
جوايز فيلم اروپا، مجموعه جوايزی است که هر سال از سوی آکادمی فيلم اروپا به فيلم‌های برتر اروپا در بيش از ۱۰ موضوع به کارگردانان، تهيه‌کنندگان و بازيگران اهدا می‌شود.
مراسم امسال آکادمی فيلم اروپا در يازدهم آذرماه سال جاری( يکم دسامبر) برگزار خواهد شد.
نيويورک تايمز، تيرماه سال جاری در مطلبی پيرامون داريوش خنجی نوشت، نخستين موفقيت داريوش خنجی به عنوان فيلمبردار در سال ١٩٩١با فيلمبرداری “اغذيه‌فروشی” به کارگردانی ژان پير ژونه رخ داد.
نقطه عطف کارنامه وی چهار سال بعد با فيلمبرداری “هفت” ساخته ديويد فينچر رقم خورد. وی در فيلمبرداری “هفت” از ترفندی در زمان ظهور نگاتيو استفاده کرد که رنگ سياه را سياه‌تر از هميشه نشان می‌داد.
تاريکی بخش مهمی از آثار اوست، در “بيگانه: احيا” ساخته ژونه، “دروازه نهم” ساخته رومن پولانسکی، “اتاق امن” ساخته فينچر، “شب‌های بلوبری من” ساخته ون کار-وای و “عشق” ساخته ميشائيل هانکه که امسال برنده نخل طلای جشنواره کن شد، رنگ سياه نقش مهمی دارد.
وی در فيلم “عشق” دوربين خود را به نرمی به حرکت در می‌آورد و با فيدهايش به سياهی غم و اندوه زوج ۸۰ ساله‌ای را که با مرگ دست به گريبانند به‌خوبی القا می‌کند.
يکی از استثناهای کارنامه خنجی همکاری وی با برناردو برتولوچی در “زيبايی ربوده‌شده” (١٩٩٦) است که در آن بازيگران را غرق در نورهای زنده مناطق روستايی توسکانی می‌بينيم و رنگ غالب رنگ گرم طلايی است.
خنجی اين احساسات‌گرايی رنگی را در سه فيلمی که با وودی آلن کار کرده است حفظ کرده است. اين سه فيلم “چيزی ديگر” (٢٠٠٣)، “نيمه‌شب در پاريس” (٢٠١١)، پرفروش‌ترين فيلم آلن و “تقديم به رم با عشق” (۲۰۱۲) هستند.
خنجی، آذر ماه سال گذشته نامزد دريافت جايزه فيلم اسپيريت در رشته بهترين فيلمبرداری برای فيلم “نيمه‌شب در پاريس” شده بود.
وودی آلن در پيامی الکترونيکی خنجی را “يکی از فيلمبرداران متفکر جهان” و “هنرمندی بسيار ظريف” توصيف کرده است.
داريوش خنجی ٢٩ مهر ١٣٣٤ در تهران از پدری ايرانی و مادری فرانسوی زاده شد.
خنجی در کودکی شيفته سينما شد. پدرش که تاجری موفق بود از نخستين کسانی بود که صنعت پنبه را در ايران به راه انداخت. وی صاحب دو سينما در مرکز تهران بود، سينماهايی که فيلم‌های ايتاليايی و فرانسوی نمايش می‌دادند.
داريوش خنجی پس از گذراندن دوران تحصيل در نظام آموزشی فرانسه و سال اول کالج به نيويورک رفت و در دانشگاه نيويورک زير نظر هيگ مانوگيان، استاد مارتين اسکورسيزی و جوناس مکاس، کارگردان مطرح تجربی به تحصيل پرداخت.
خنجی جوايز متعددی به خانه برده، اما تاکنون برنده اسکار نشده و تنها يک بار برای فيلم “اويتا” (١٩٩٦) ساخته آلن پارکر نامزد اين جايزه شده است.
وی سال ١٣٨٠يکی از اعضای هيئت داوران در بخش بين‌الملل جشنواره بيستم فجر بوده است.