علی عجمی، فعال حقوق بشر ساکن ایالات متحده در ۳۷ سالگی درگذشت. پیکر علی عجمی در رودخانه‌ای کشف شده اما هنوز علت مرگ او مشخص نشده است.
به گزارش خبرگزاری ای‌بی‌سی۱۳ (abc123) پلیس پیکر علی عجمی را صبح روز چهارشنبه، ۶ مِی/ ۱۷ اردیبهشت، در دریاچه مک‌گورن در شهر هیوستون ایالت تگزاس کشف کرده است.
تحقیقات پلیس درباره علت مرگ علی عجمی در جریان است و هنوز علت مرگ او مشخص نیست.
علی عجمی متولد ۱۳۶۲ در شهرستان سبزوار واقع در استان خراسان رضوی بود و هنگام مرگ ۳۷ سال داشت.
علی عجمی فعال دانشجویی چپ و دانشجوی سال آخر رشته حقوق در دانشگاه بود که بهمن‌ماه سال ۸۸ در منزل پدرش در روستایی از توابع سبزوار بازداشت شد. او به اتهام «تبلیغ و تبانی علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» به چهار سال زندان محکوم شد که در دادگاه تجدید نظر حکمش به دو کاهش پیدا کرد.
علی عجمی در دوران تحصیل سردبیر نشریه دانشجویی «دنیای بهتر» بود و پس از آزادی زندان ایران را ترک کرد. در سال‌های گذشته او به عنوان فعال حقوق بشر با سازمان‌ها و رسانه‌های مختلفی از جمله ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر (هرانا) همکاری داشت.
خبر شوکه کننده ای بود و در این روز 19 اردیبهشت که دهمین سالگرد اعدام معلم شهید فرزاد کمانگر و شیرین علم هولی زن آزادۀ کورد و یارانشان علی حیدریان و فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان را پشت سر می گذاریم، بار دیگر دل مردم و فعالان اجتماعی و سیاسی را به درد اورد.
نام درست ایشان علی ابر عجمی بود، نام درست نشریه شان هم «جهانی بهتر» بود. قبل از این نشریه هم نشریۀ دیگری را به نام «فریاد» منتشر می ردند که توقیف شد. ایشان عضو رسمی «دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب» بودند و در سال 1384 وار دانشگاه تهران شدند. در سال 1388 در اعتراضات دانشجویی نقش داشتند و به ویژه در مراسم روز دانشجو آن سال نقش ایفا کردند. در همان سال هم دستگیر و سپس زندانی شدند و پس از آزادی متوجه شدند که مدتهاست از دانشگاه اخراج شده اند. یاد علی عجمی عزیز گرامی و نامش در دفتر حقیقت مثبوت باشد. جوانان و دانشجویان بیشتری تا رسیدن به سوسیالیسم و دموکراسی راستین و رادیکال راهش را ادامه خواهند داد.
کارو / 08 May 2020
شعر زنده یاد سیمین بهبهانی برای شهادت فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان:
بگو چگونه بنویسم یکی نه، پنج تن بودند
نه پنج، بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند
بگو چگونه بنویسم که دار از درخت آمد
درخت آن درختانی که خود تبر شکن بودند
بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی
فشرده پای آزادی به فرق هر چمن بودند
نسیم در درختستان به شاخه ها چو می پیوست
پیام هاش دست افشان به سوی مرد و زن بودند
کنون سری به هر داری شکسته گردنی دارد
که روز و روزگارانی یلان تهمتن بودند
چه پای در هوا مانده چه لال و بی صدا مانده
معطل اند این سرها که دفتری سخن بودند
مگر ببارد از ابری بر این جنازه ها اشکی
که مادران جدا مانده ز پاره های تن بودند
ز داوران بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان
نه خصم ظلم و ظلمت ها که خصم ذوالمنن بودند
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد
کارو / 08 May 2020
در نگذشت عزیزمن توسط همون تیم تروریستی جمهوری اسلامی که حدود
یکماه پیش در کانادا به همین روش کیا کیامهر رو به قتل رسوندند کشته شد!
چشم سازمان سیا و پلیس آمریکا روشن که تروریست ها با برنامه ای
که از تهران دارن به راحتی وارد خاک آمریکا و کانادا میشن و به راحتی
ترور میکنن و بر میگردن! حالا متتظر بعدی و بعدی هاش هم باشید! من
نمیدونم جمهوری اسلامی چی به دنیا میده که دنیا جلوش خفه خون گرفته؟
تبریک به جاستین جون و عمو ترامپ که میزبان تروریستهای جمهوری اسلامی بودند
ایمان / 08 May 2020
جناب ایمان ج.ا. لزوما با استفاده از تروریستهای خودش که پاسپورت ایرانی دارند, تمامی عملیاتش را پیش نمی برد.
در چهار دههء گذشته استفادهء مستقیم از ماموران خود ساواما بیشتر در ترکیه, پاکستان و عراق بوده است.
اما در اروپا و آمریکا در اکثر موارد از آدمکشان غیر ایرانی استفاده می کنند, مثلا رضوان تاغی.
در آمریکا هم تعداد زیادی شیعیان لبنانی در ناحیهء میانهء غربی Mid-West سکونت دارند. چند سال پیش یک شبکهء قاچاق سیگار که عوایدش به حزب الله لبنان ریخته میشد شناسایی و منهدم شد.
این رفیق عزیز ما را نیز هیچ بعید نیست که آدمکشان غیر ایرانی ج.ا. کشته باشند. عناصر حزب الله لبنان ساکن آمریکا با پاسپورت لبنانی,….
این ترامپ دلقک عرضه حفظ و نگهداری از جان خود شهروندان آمریکایی را ندارد, حالا ما از این ابله انتظار داشته باشیم که ایرانیان تبعیدی در آمریکا را حفاظت کند؟!
ج.ا. بدون تردید نفس های آخرش را دارد میکشد, تنها چیزی که مانده تا ورشکستگی کامل اقتصادی حباب بورس تهران و آن بیلیون, بیلیون دلارهای دزدی “ذخیره شده” نزد خامنه ای است.
این مار زخم خوده چندان دوام نخواهد آورد.
اما علی عجمی هیچگاه از یاد ما نخواهد رفت.
هوشنگ / 10 May 2020
#سرخط : در هر عزا و سوگواری، عمدتا روشن است که چه چیزی از دست رفته است، اما مرگ در تبعید و کلیت مرگ‌های تدریجی، خارج از این چارچوب قرار می‌گیرند.
طی چهار دهه‌ی گذشته، با مرگ‌های تدریجی بی‌شماری روبه‌رو بودیم. جان سپردن کالبدهایی که در تبعید یا جغرافیای وطن، انزوا و انباشت سرکوب‌ها آنان را کُشت.
مرگ علی عجمی، از دانشجویان جریان داب نیز از این جنس است. علی عجمی دو سال در زندان رجایی‌شهر محبوس بود و با رتبه‌ی ممتاز در رشته‌ی حقوق از دانشگاه اخراج شد.
پیکر بی‌جان او در دریاچه‌ی هیوستون تگزاس پیدا شد. پس از انتشار این خبر، یک سوگواری پراکنده و غیر حضوری در کشورهای جهان از سوی دوستان و دیگر دانشجویان هم‌سو با جریان داب شکل گرفت. جرج اِنگل، روند عزاداری را مشابه روند التیام می‌داند.
از این‌رو اگر التیامی در کار باشد، با تکرار و اعلام حضور همین «تن»های تنهاست. عکس‌های دسته‌جمعی، نوشتارها، بازنشر مصاحبه‌ها و «مکتوب کردن زاری‌ها» همگی با هدف دستیابی به چنین رهیافتی صورت می‌پذیرد.
سوگواری‌ای که ماهیت آن انطباق با فقدان است… فقدان یک رفیق.
@Sarkhatism
فقدان یک رفیق / 13 May 2020