احمد قابل، مجتهد و پژوهشگر دينی و از شاگردان حسين‌علی منتظری به‌دنبال شدت يافتن بيماری‌اش که از عوارض جنگ ايران و عراق بود، دچار مرگ مغزی شد.
خانواده اين پژوهشگر دينی در اطلاعيه‌ای اعلام کردند: “پزشکان، مرگ مغزی آقای احمد قابل را اعلام کرده‌اند و حيات نباتی ايشان به‌وسيله دستگاه‌ها ادامه دارد.”
به گفته خانواده احمد قابل، وی ساعت ۱۴ روز سه‌شنبه ۲۵ تير ۱۳۹۱ در بيمارستان قائم مشهد دچار ايست قلبی شده که با شوک الکتريکی احيا شده است.
در اين اطلاعيه آمده اکنون زندگی نباتی احمد قابل با کمک دستگاه‌ها ادامه دارد و مرگ قطعی هنوز از سوی بيمارستان اعلام نشده است.
احمد قابل پس از آزادی در ۲۱ خرداد ۱۳۸۹، در مورد بازجويی‌ها و وضعيت بد زندانی‌ها و اعدام‌های مخفيانه در زندان وکيل‌آباد مصاحبه کرد
قابل که از مخالفان و منتقدان آيت‌الله علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ايران محسوب می‌شد، حکم اجتهاد خود را از آيت‌الله حسين‌علی منتظری گرفته بود.
احمد قابل يک بار در سال ۱۳۸۰ بازداشت و پس از تحمل ۱۲۵ روز زندان انفرادی در اوين، با وثيقه آزاد شده بود. اقدام عليه امنيت ملی، اهانت به رهبر و تبليغ عليه نظام اتهام‌های او در آن زمان بودند.
او در سال ۱۳۸۸، هنگامی که برای مراسم تشييع آيت‌الله منتظری از مشهد به قم سفر می‌کرد، در بين راه نيشابور بازداشت شد و شش ماه در زندان وکيل‌آباد مشهد زندانی بود. نامه‌‌های احمد قابل به علی خامنه‌ای که در آنها از او انتقاد کرده بود، يکی از اتهام‌های او در دادگاه عنوان شده بود.
احمد قابل در ۲۱ خرداد ۱۳۸۹، پس از تحمل حدود ۱۷۰ روز زندان، با قرار وثيقه ۵۰۰ ميليون ريالی آزاد شد. او پس از آزادی در مورد بازجويی‌ها و وضعيت بد زندانی‌ها و اعدام‌های مخفيانه در زندان وکيل‌آباد مصاحبه کرد.
احمد قابل پيش از اين، مدتی از ايران به تاجيکستان مهاجرت کرده بود و در آن کشور زندگی و تحقيق می‌کرد، اما در سفری به ايران گذرنامه‌اش ضبط شد. پس از آن، در فريمان در نزديکی مشهد ساکن شد و تا قبل از شدت يافتن بيماری‌اش در فريمان بود.
اين پژوهشگر دينی، روز دوشنبه ۲۴ مهرماه، به دنبال وخامت حالش به بيمارستان قائم مشهد منتقل و بستری شد.