نمایندگان کنگره ایالات متحده در پی گسترش دامنه تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران هستند.
به گزارش رویترز، سناتور رابرت منندز، عضو کمیسیون روابط خارجی و امور بانکی کنگره آمریکا، روز جمعه، پنج اکتبر (۱۴مهر) در مصاحبه‌ای گفت او طرحی را در دست دارد که بر اساس آن بانک‌های خارجی که هرگونه معامله قابل توجهی را با بانک مرکزی ایران انجام می‌دهند با مجازات‌های جدیدی مواجه خواهند شد. اکنون تنها معاملات مربوط به نفت شامل تحریم‌ها است.
منندز همچنین اظهار داشت، او در جست‌وجوی راه‌هایی برای مسدود کردن چیزی حدود ۳۰ درصد ذخیره ارزی ایران است که در بانک‌های خارج از کشور نگه داشته می‌شود.
در روزهای اخیر ریال ایران یک سقوط آزاد را تجربه کرده و ارزش آن به شدت کاهش یافته است، اما همه این‌ها هنوز تهران را قانع به توقف برنامه هسته‌ای خود نکرده است.
سناتور رابرت منندز امیدوار است که تحریم‌های اضافی بخشی از لایحه سالانه سیاست دفاعی ایالات متحده باشد که سنا و مجلس نمایندگان باید آن را پس از انتخابات نهایی کنند
سناتور منندز گفت: “به نظرم ما مجبور هستیم به تمام مسائل در تحریم‌های خود توجه داشته باشیم و آنها را به سرعت اجرایی کنیم، قبل از آن که ایران بتواند راه خروج از بحران اخیر خود را بیابد.”
اما کنگره ایالات متحده تا پس از شش نوامبر و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هیچ جلسه‌ای نخواهد داشت و از این رو تصویب تحریم‌های جدید نیز تا آن زمان به تعویق می‌افتد.
منندز افزود، او امیدوار است که تحریم‌های اضافی بخشی از لایحه سالانه سیاست دفاعی ایالات متحده باشد که سنا و مجلس نمایندگان باید آن را پس از انتخابات نهایی کنند.
کاخ سفید تا این لحظه هیچ توضیحی درباره تحریم‌های احتمالی جدید نداده است. اما منندز گفت، نمایندگان کنگره آمریکا درباره طرح تحریم‌های جدید علیه ایران “گفت‌وگوهای اولیه‌ای” با دولت باراک اوباما داشته‌اند.
یکی دیگر از نمایندگان کنگره آمریکا مه نخواست نام او منتشر شود، گفت برخی از نمایندگان در صدد گسترش تحریم‌ها تا جایی هستند که امکان انجام هیچ معامله‌ای با ایران به جز در موارد غذا و دارو نداشته باشند.”
او افزود: “در واقع شما سناریوی تحریم کامل را اجرا می‌کنید. اقتصاد ایران به سرعت سقوط خواهد کرد.”
آمریکا و متحدان خود تلاش می‌کنند با این تحریم‌ها ایران را از ادامه برنامه هسته‌ای خود منصرف سازند و می‌گویند هدف از این برنامه، دستیابی به سلاح اتمی است، اما ایران این ادعا را رد می‌کند.
خطز همیشگی در رابطه با ایران اتمی همانا تولید “بمب های کثیف” است که با اورانیوم 20% غنی شده هم قابل اجرا است. تصور کنیم اگر ایران و طالبان و القاعده به یک نقطه مشترک فکری و راهبردی برسند که همان نقطه نقطه “غیرقابل برگشت” هم هست انوقت دنیا دچار چه وحشتی خواهد شد. سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. هر ان بیم آن خواهد رفت که یکی از همین “جویندگان بهشت/حوریان بهشتی” با کلیدی بر گردن و یکی دو کیلو مواد منفجره بسته به کمر والبته الوده به رادیو اکتیو خود را در محلی پر جمعیت منفجر کند. انوقت میبینیم که مردم دنیا در هر شهری و دیاری دچار وحشت و پارانویا میشوند. حال میبینیم که چرا غرب با هیچیک از پیشنهاهدهای ایران که این کشور بتواند به مواد رادیواکتیو دسترشی داشته باشد موافقت نکرده و نخواهد کرد. و البته اروپا که فاصله نزدیکتری با ایران دارد در معرض خطر بیشتری هست. حالا باید پرسید چه کسی با عقل سلیم حاضر است به ایران فرصت دهد تا برنامه اتمی خودرا دنبال کند؟
رژیم ایران هم اینرا خوب می داند اما با این اوضاع بی ثباتی و اینهمه نارضیان داخلی و خارجی جرات توقف برنامه هسته ای را ندارد گرچه همین دوهفته پیش احمدی نژاد در نیو یورک یک راهکار جدید به امریکا ارایه داد و امریکا همین دیروز انرا علنا رد کرد. رژیم ایران در تنگنا است و امریکا میرود تا در یکی دو ماه اینده اخرین تیرخلاص را بر پیکر اقتصاد بیمار ایران وارد کند. تولید نفت که کاهش یافته چه ایران بایستی باج سبیلی به دلالان نفت بدهد تا نفتش را بخرند. وگرنه بایستی کشتی های نفتکش را در طول سواحل اسیا و افریقا به حرکت در اورد و جار بزنند ” آی روغن گاز داریم” و ” به قیمت نازل میفروشیم” تا شاید باخرده فروشی بتواندسودی از قفت عایدش شود.
کشورهای منطقه خاورمیانه هم این موضوغ را به خوبی درک کرده اند که با پشتیبانی کردن از مخالفان اسد در سوریه میتوانند از اب گل الود جنگ ماهی بگیرند. به همین دلیل هم ترکیه در مرز سوریه اتش کوچکی روشن کرده که هر وقت دلش خواست انرا شعله ور کند.
راه پیمایی های اخیر در تهران هم که وحشت رزیم را نه دوجندان بلکه چند چندان کرده است.
خدا عاقبت ایران را به خیر کند.
کاربر مهمان / 06 October 2012
"جامعه جهانی" در مقابل مشتی اوباش تروریست ، جنایتکار جنگی ، دزد ، صهیونیست و بچه کش همچنان خفقان گرفته است.***
کاربر مهمان / 06 October 2012