به گفته يک آسيب‌شناس مسائل اجتماعی، تهران را در رتبه نخست وقوع قتل‌های خانوادگی در بين ديگر شهرهای ايران قرار دارد.

مجيد ابهری، آسيب‌شناس مسائل اجتماعی امروز چهارشنبه ۲۹ شهريور در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کار ايران (ايلنا)، تهران را به‌عنوان نخستين شهر ايران در وقوع قتل‌های خانوادگی اعلام کرد و افزود: “علت بالا بودن قتل‌های خانوادگی در تهران، وجود خورده فرهنگ‌ها، شهرک‌ها و محلات اقماری و نيز حضور مهاجران زياد با فرهنگ‌های متفاوت است.”

اين رفتار‌شناس ۶۵ درصد از قتل‌ها را آنی و بدون برنامه‌ريزی قبلی دانست و افزود: “قتل‌های خانوادگی مقام نخست را در بين جنايات مختلف به خود اختصاص داده است.”

ابهری افزود: “علت اصلی بالا بودن قتل‌های خانوادگی در ساير شهر‌های ايران به ويژه مشهد، تبريز و کرج وجود بافت‌های فرهنگی محدود، دخالت‌های نامناسب خانواده‌ها و اطرافيان در خانواده است.”

٣٣ درصد از قتل‌های انجام شده در سال گذشته با انگيزه اختلافات خانوادگی رخ داده و قاتل و مقتول با يکديگر نسبت فاميلی داشته‌اند

وی يکی از اصلی‌ترين علل وقوع قتل‌های خانوادگی را ورود نفر سوم به حريم خانواده عنوان کرد و افزود:” در ۹۷ درصد از شوهرکشی‌ها، مرد بيگانه زن را با فريب وادار به قتل می‌کند که در اين سری قتل‌ها زن به عنوان شريک جرم وارد عمل می‌شود.”

ابهری ادامه داد: “در ۸۵ درصد از زن‌کشی‌ها، شوهر به دلايل مختلف از جمله، بدگمانی، سوءظن، تحريک اطرافيان به‌ويژه مصرف مواد مخدر و اغلب روان‌گردان موجب بروز هيجان‌های رفتاری و عدم توانايی در کنترل اين هيجان‌ها، زمينه‌های روانی و فيزيکی قتل را فراهم می‌کند.”

وی تأکيد کرد: “فاصله گرفتن از ارزش‌های اخلاقی و اجتماعی، کم‌رنگی صداقت و به‌ويژه ازدواج‌های اجباری موجب افزايش ميزان قتل‌ها در جامعه شده است.”

سعيد معيدفر، بازرس انجمن جامعه‌شناسی ايران و عضو هيئت علمی دانشگاه تهران نيز در تيرماه سال جاری از افزايش ميزان وقوع خشونت‌های اجتماعی به‌ويژه از نوع قتل و تغيير کيفيت وقوع آن‌ها در جامعه نسبت به گذشته خبر داده و گفته بود: “اگر پيش‌تر، مردان مرتکب قتل‌های انتقام‌جويانه می‌شدند در سال‌های اخير برخی از اين نوع قتل‌ها از سوی زنان صورت می‌گيرد.”

خبرگزاری مهر نيز در همان ماه پيرامون همسرکشی در شهرهای ايران نوشت، “بررسی يک تحقيق نشان می‌دهد که بالاترين ميزان وقوع همسرکشی در شهرهای تهران، کرج، مشهد و آذربايجان شرقی و کمترين آن در استان‌های لرستان، سيستان و بلوچستان و هرمزگان بوده است.”

اين درحالی است که ٣٣ درصد از قتل‌های انجام شده در سال گذشته با انگيزه اختلافات خانوادگی رخ داده و قاتل و مقتول با يکديگر نسبت فاميلی داشته‌اند.

همچنين برپايه تحقيق يادشده اغلب زنان همسرکش خانه‌دار و ٤٧ درصد از مردان قاتل نيز بيکار بوده‌اند. افزون بر اين، ٢٠ درصد از زنان در خواب کشته شده‌اند و اجساد بيشتر آن‌ها در اتاق خواب و حمام شناسايی شده است.

روزنامه تهران امروز، خردادماه سال گذشته به نقل از محمد آشوری، رئيس مؤسسه تحقيقاتی علوم جزا و جرم‌شناسی دانشگاه تهران نوشته بود، اگرچه پيش از اين تصور می‌شد داشتن فرزند، عامل بازدارنده در اين جرم است، اما واقعيت اين‌گونه نيست. بر اساس آمار ارائه شده در يک تحقيق ٩٩ درصد از زنان و ٨٩ درصد از مردان متهم گفته‌اند به هنگام ارتکاب جرم دارای فرزند يا در انتظار فرزند بوده‌اند.