این ویدئو گفت‌وگویی با مردی ۵۸ ساله از اهالی روستای چراخلی – که پس از زلزله آذربایجان شرقی صد درصد ویران شد- و همچنن زنی از اهالی روستای ایشیخلی است. چراخلی جمعیتی حدود ۲۰۰ نفر دارد که از میان آنها ۱۴ نفر بر اثر زلزله آذربایجان شرقی زخمی شده و ۹ نفر جان باختند. این مردی ۵۸ ساله که مادرش و دو تا از نوه‌هایش را در این حادثه از دست داده می‌گوید:
– دراین روز تابستان آب نداریم، برق نداریم. خب؟ حمام درست و حسابی نداریم، یخچال نداریم…
– فرماندار اینجا آمده است خودش؟
– فرماندار اصلا اینجا نیامده است، پایش را هم اینجا نگذاشته است. فرماندار ورزقان فقط برای مدت کوتاهی، آن روزی که ما بچه‌ها را را از خاک در می‌آوردیم شاید لحظه‌ای، اینجا آمد و سری کشید و رفت.
– مرده‌ها [کسانی که زیر آوار مانده بودند] و زخمی‌ها را چه کسی در آورد؟
– همه، همه مرده‌ها و زخمی‌ها را خودمان از زیر آوار در آوردیم.
– دولت هیچ کمکی نکرد؟
– دولت، از طرف دولت هیچ کس برای بیرون آوردن افراد از زیر آوار نیامد. [با اشاره به کسی که همراه‌شان است:] کسی آمد؟ نه نیامد! من شاکی هستم که از طرف دولت کمک و حمایتی از ما نکرده است.
– ملت چطور، از طرف ملت کمکی نرسید؟
– ملت چرا، خدا از ملت راضی باشد! [ملت کمک کرده‌اند] اگر کمک‌های مردمی نبود همین بازمانده‌ها هم از بین می‌رفتند.
– اسم این روستا چراخلی است دیگر؟
– بله اینجا چراخلی است…. من حرف حق را می‌زنم. دولت ما چرا به دولت‌های خارجی کمک می‌کند اما به ملت خودش نمی‌رسد؟
– درست است، حق با شماست…. این کمک‌ها شخصی است؛ مردم می‌پرسند چه نیازی دارید؟
– بابا معلوم است که شخصی و مردمی است. کمک‌های شخصی نبود من اینجا مرده بودم!
– حالا چه نیاز دارید؟ هردردی داشته باشید به ملت منتقل می‌کنیم.
– می‌دانید ما چی لازم داریم؟ من الان یخچال ندارم، یخچال لازم دارم تا مثلا همین غذایی که شما برای من می‌آورید را داخل یخچال بگذارم که خراب نشود، مسموم نشوم با خوردنش. من این را می‌گویم: دولت به اینجا سرکشی نکرده است.
– بر سر حیوان‌هاتان چه آمده؟
– حیوان‌هایم برخی‌شان گم شده‌اند، برخی‌شان را هم جانوران درنده خورده‌اند. اینجا [با اشاره دست] حیوان چگونه دوام بیاورد؟
– حاجی، اینجا چند نفر جان خودشان را از دست دادند؟
– ۹ نفر.
– چند نفر زخمی شدند؟
– ۱۴ نفر.
– جمعیت روستا چند نفر است؛ چند نفر اینجا زندگی می‌کنند؟
– اینجا حداقل ۲۰۰-۲۵۰ نفر کوچک و بزرگ جمعیت دارد. این‌ها که حیوان نیستند که، انسان‌اند!
– شما هم کسی را از دست دادید؟
– بله، من دو نوه‌ام و مادرم را از دست دادم.
– خدا! خدا صبرت بدهد. خدا کمکت کند.
– نرسیدند [دولت]. اگر می‌رسیدند شاید اگر زود‌تر این خاک‌ها برداشته می‌شد… [زنده می‌ماندند.]! من ۵۸ سال سن دارم، حالا ۱۵ سالش را حساب نکنیم. از آن زندگی من الان دیگر نه فرش دارم، نه قاشق و قابلمه و وسایل ابتدائی این قبیلی دارم، همه‌شان زیر خاک‌اند. خودم هم الان دارم اینجا زندگی می‌کنم [با اشاره دست] وسط خاک‌ها! این [مسئولان] یک دفعه نیامده‌اند بپرسند آقا دردت چیست، چه می‌خواهی؟ یک ماه دیگر هم بگذرد اینجا هوا سرد می‌شود نه می‌شود در هوای آزاد بدون سرپناه دوام آورد. اگر کمک‌های شخصی و مردمی نبود، اگر تبریز کمک نمی‌کرد، الان همین بقیه هم از بین رفته بودند.
– شب‌ها اینجا هوا سرد می‌شود؟
– شب‌ها ۴ تا پتو می‌کشم به زور جواب می‌دهد؛ [با این حال] این [دولتی‌ها] فقط ۲ تا چادر داده‌اند به ما.
– پتو نداده‌اند؟
– پتو فعلا نداده‌اند. [یکی دو جمله نا‌مفهوم و صدا بد]. الان ببینید از همه داشته‌هایمان محروم شده‌ایم: فرش ما رفته است. دام‌هایمان رفته است. خودتان می‌دانید در مملکت گرانی است. در این گرانی مملکت من حتی قدرت ساخت یک اتفاق ۵ متری را هم ندارم. برای خودم ساختم، برای این حیوان‌ها چه کار کنم؟ آواره شهر تبریز هم که نمی‌توانم بشم، حیوان دارم، در روستا هم که می‌بینید وضع این است!
زنی از روستای ایشیخلی که در ده‌شان یک مادر و فرزند کشته شده‌اند، می‌گوید:
– مریض‌ها را خودمان برده‌ایم دکتر. هلال احمر به ما چه کمکی کرده است؟ برای گرفتن یک چادر چند روز است آواره هستم. یک چادر پیدا نکرده‌ایم. با ۳-۴ تا بچه بدون چادر آواره مانده‌ام. یک سر می‌رویم چادر این همسایه، یک سر می‌رویم چادر آن همسایه…
– خواهر در این روستای شما چند نفر مرده است؟
– دو نفر؛ یک مادر و فرزند مردند. آنها را هم مردم خودشان در آوردند [از زیر آوار]. مریض‌ها را مردم خودشان بردند به بیمارستان‌ها. هلال احمر هیچ کمکی به ما نکرد.
– خواهر این کمک‌ها کمک مردم ارومیه است. با دستان خود جمع کرده‌اند کمک‌ها را آورده‌اند اینجا.
دستتان درد نکند. هرچی هست کمک مردمی است. دولت به ما کمکی نکرده است. دولت الکی این ور آن ور تبلیغات به راه انداخته است. کدام فیلم بردارشان آمده و در مورد وضعیت ما فیلم گرفته است؟ به ارزش ده میلیون تومان الان به من خسارت وارد شده است، تازه آن هم فقط خسارت وسایل نه همه خسارت‌ها. چه کسی الان اینجا می‌تواند به امداد من می‌رسد؟ همه وسایل من زیر آوار مانده است. فعلا با مختصر کمک مردم سر می‌کنیم. فعلا دولت هیچ کمکی به ما نکرده است. الکی در تلویزیون سر و صدا راه انداخته‌اند.
-اسم اینجا ایشیخلی است دیگر؟
بله، اینجا روستای ایشیخلی است.