رزا قراچورلو، وکيل دادگستری، عضو کميسيون حقوق بشر کانون وکلا، استاد دانشگاه و عضو هيئت علمی دانشگاه آزاد و پژوهشگر حقوق زنان و کودکان درگذشت.
به گزارش مدرسه فمينيستی اين فعال حقوق زنان و کودکان در روز يکشنبه هشتم مردادماه ۱۳۹۱ بر اثر بيماری غيرقابل مداوا، ديده از جهان فروبست.
رزا قراچورلو از حاميان “کمپين يک ميليون امضاء”، از فعالان “ائتلاف عليه لايحه حمايت از خانواده” و از اعضای “همگرايی جنبش زنان برای طرح مطالبات در فضای انتخابات” بود و در بسياری از فعاليت‌های زنان مشارکت می‌کرد.
وی در ۲۲ آبان‌ماه ۱۳۸۹ هنگامی که به همراه تعداد ديگری از وکلای دادگستری از ترکيه به ايران مراجعه می‌کرد در فرودگاه امام خمينی تهران، توسط مأموران امنيتی بازداشت شد.
اين بازداشت‌ها زمانی رخ داد که آيت‌الله صادق لاريجانی، رئيس قوه قضائيه وکلای دادگستری را از گفت‌وگو با رسانه‌های خارج از کشور منع کرده و و آن را باعث “وهن جامعه وکالت” دانسته بود.
رزا قراچورلو پايان‌نامه خود را به بررسی نظام شکايت‌های فردی در کنوانسيون اروپايی حقوق بشر و تأثير آن به‌عنوان شيوه مؤثر حمايت از حقوق بشر اختصاص داده بود
عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران در همان زمان اتهام وکلای بازداشت شده را “ارتکاب جرائم امنيتی و انجام اعمال خلاف شئون اسلامی در خارج از کشور” اعلام کرده بود.
با اين حال شش روز بعد در تاريخ ۲۸ آبان‌ماه رزا قراچورلو با قرار وثيقه ۲۰ ميليون تومانی آزاد شد.
در دی‌ماه سال گذشته نيز دادگاه انتظامی قضات، صلاحيت ۲۸ نامزد انتخابات هيئت مديره کانون وکلای دادگستری مرکز را رد کرد که يکی از آن‌ها رزا قراچورلو بود.
رزا قراچورلو در همين زمان هنگامی که مشغول تدريس در کلاس درس بود دچار بی‌هوشی شد که در پی آن مداوای وی در بيمارستان آغاز گرديد اما در ادامه به مرگ وی منجر شد.
دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز اعلام کرد که مراسم تشييع و تدفين اين استاد دانشگاه ساعت ۹ صبح فردا، سه‌شنبه ۱۰ مردادماه از محل اين دانشکده در خيابان انقلاب، برگزار می‌شود.
فعالان حقوق زنان آخرين بار رزا قراچورلو را هنگام ديدار از خانواده‌های زندانيان و به‌ويژه همکاران وکيل‌اش که در زندان به‌سر می‌بردند، از جمله محمد اوليايی‌فر و نسرين ستوده، ديده بودند.
رزا قراچورلو در آبان‌ماه سال ۱۳۴۷ متولد شد و پايان‌نامه خود را به بررسی نظام شکايت‌های فردی در کنوانسيون اروپايی حقوق بشر و تأثير آن به‌عنوان شيوه مؤثر حمايت از حقوق بشر اختصاص داد.
وی تا زمان مرگ زودهنگامش چندين مقاله در رسانه‌های مختلف نوشت. از جمله “برجسته‌ترين زنان اديب و شاعر ايران در دوران مشروطيت و نقش آن‌ها در تحولات اجتماعی ايران”، “بررسی خشونت نسبت به زنان و گزارش خانم دکتر ياکين ارتورک، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد”، “بررسی چالش‌های قانونی کودک‌آزاری جنسی در ايران”، “وضعيت کودکان کار و خيابان در ايران”، “نقد و بررسی لايحه جديد حمايت از خانواده”، “حق آزادی بيان در نظام بين‌المللی و در قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران” و چندين مقاله ديگر.