مدیر کل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی ایران نسبت به پایین آمدن سن روسپیگری در ایران هشدار داد و گفت که بیشتر این زنان، بین٢٠ تا ٢٩ سال سن دارند.
 
 
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) حبیب‌الله مسعودی فرید، مدیر کل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی ایران، امروز، شنبه ۲۴ تیر در میزگرد بررسی آسیب‌های اجتماعی پدیده زنان خیابانی  اعلام کرد که  دو شهر تهران و مشهد بیشترین تعداد “زنان خیابانی” را نسبت به سایر شهرهای ایران دارند.
 
به گفته مدیر کل امور آسیب دیدگان سازمان بهزیستی  سال گذشته ٩۴٠ زن در ٢۴مرکز بازپروری سازمان بهزیستی پذیرفته شدند که از این تعداد ١٠٠ زن از استان تهران پذیرش شدند
این بخش از خبر ساعاتی بعد از روی خبرگزاری ایسنا حذف شد و بدین صورت تصحیح شد که: “شهرهاي بزرگ و مهاجرپذير، شهرهايي هستند كه آمار زنان خياباني در آنها بيشتر است.”
 
به گفته مدیر کل امور آسیب دیدگان سازمان بهزیستی  سال گذشته ٩۴٠ زن در ٢۴مرکز بازپروری سازمان بهزیستی پذیرفته شدند که از این تعداد ١٠٠ زن از استان تهران پذیرش شدند. برپایه آمارهای مراکز بازپروری سازمان بهزیستی ١٠ تا ١٢درصد از زنان خیابانی متاهل هستند.
 
مسعودی فرید می‌گوید: “شماری از روسپیان، نه به خاطر فقر مطلق، بلکه برای به دست آوردن درآمد بیشتر به روسپیگری روی می‌آورند و این موضوع بیانگر به صدا درآمدن زنگ خطر برای جامعه ایران است.”
 
   
مدیر کل امور آسیب‌دیدگان بهزیستی با تاکید براینکه زنان خیابانی در نگاه بودجه‌ریزان و سیاست‌گذاران در توزیع اعتبار، همواره در پایین‌ترین ردیف فهرست اعتبارات قرار می‌گیرند، گفت: “این امر بیانگر نگاه غلط سیاست‌گذاران است، چرا که فکر می‌کنند این زنان خود باعث بروز مشکلات‌شان بوده‌اند.”
 
خردادماه سال گذشته، سردار حسین ساجدی نیا، رئیس پلیس تهران از مجازات آن دسته از زنان خیابانی خبرداد که برای چندمین بار از سوی پلیس دستگیر شوند.
 
وی با بیان اینکه  در تهران کمتر از ١٠٠ زن خیابانی وجود دارد، گفته بود: “پلیس در طرح امنیت محور با زنان خیابانی و پرخطر برخورد کرده و این افراد را از سطح شهر جمع آوری می‌کند.”
 
این در حالی است که خردادماه سال جاری، محمدعلی عرفان منش، مدیرکل امور اجتماعی استانداری تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) از اجرای طرح برخورد با زنان روسپی در قالب طرح “زنان ویژه” در سال جاری خبر داده بود.
 
هنوز جزئیات این طرح اعلام نشده و فقط به مواردی مبنی بر “توانمندسازی” این زنان اشاره شده و نگهداری آنان برای چند شب در مراکز غربالگری و بازگردانده شدن آن‌ها به اجتماع مورد انتقاد قرار گرفته است. سابقه سایر طرح‌هایی با عنوان‌هایی همچون امنیت اخلاقی در سطح شهرهای مختلف اجرا شده، چندان روشن نبوده و اغلب محدود به بازداشت گسترده افراد در سطح جامعه و اعمال خشونت در حین این دستگیری‌ها شده است.