در ماه‌های گذشته فضای امنیتی در کردستان ایران شدت گرفته و دستگیری و احضار فعالان مدنی، فعالان محیطزیستی و کارگری افزایش یافته است. این بار نیروهای امنیتی انجمن‌های مردم نهاد (ان جی اوها) را هدف قرار داده‌اند. موج گسترده بازداشت‌های توأم با خشونت و ضرب و شتم از اعضای حزب وحدت ملی در شهرهای کامیاران و سنندج شروع شد و با بازداشت دیگر فعالان مدنی و صنفی ادامه یافت. در آخرین نمونه از این بازداشت‌ها، پنجشنبه دوم خرداد ۱۳۹۸ نیروهای امنیتی به خانه سه تن از اعضای انجمن فرهنگی-اجتماعی «نوژین» به نام‌های زهرا محمدی، ادریس منبری و ریبوار منبری در شهر سنندج حمله، و آنها را دستگیر کردند.
هنوز مشخص نیست که آنها به چه دلیل بازداشت و با چه اتهاماتی روبه‌رو هستند. ریبوار منبری و ادریس منبری چهار روز پس از بازداشت، یکشنبه پنجم خرداد با قرار وثیقه آزاد شدند، اما زهرا محمدی همچنان در بازداشت به سر می‌برد. شبکه حقوق بشر کردستان از وخامت حال ادریس منبری یک روز قبل از آزادی و انتقال به بیمارستان توحید سنندج خبر داده بود.
انجمن نوژین روز یکشنبه در سومین بیانیه خود با اشاره به تداوم بازداشت زهرا محمدی و آزادی ریبوار و ادریس منبری نوشت:
«بعد از چهار روز بازداشت، دو تن از همراهان خوب ما به نام‌های ریبوار منبری و ادریس منبری آزاد شدند. اما همچنان خانم زهرا محمدی به شیوهای غیرقانونی و ناعادلانه در بازداشت به سر می‌برد و هیچ اطلاعی از وضعیت او در دست نیست. به همین جهت از مردم دلسوز و نهادهای مدنی در کردستان خواستاریم این روند را محکوم کرده و ما را حمایت نمایند. در همین راستا انجمن نوژین خواستار آزادی خانم زهرا محمدی است.»
یکی از نزدیکان زهرا محمدی که بنا به ملاحظات امنیتی نخواست نامش فاش شود، به «زمانه» گفت: «هنوز نمیدانیم زارا (زهرا) با چه اتهامی روبه‌روست و در کجا زندانی شده است. از روزی که دستگیر شده اطلاعی از او نداریم و زهرا تاکنون نتوانسته با خانواده‌اش تماس بگیرد و از وضعیتش خبر بدهد. همچنین تلاش‌های خانواده برای گرفتن خبری از او بی‌نتیجه مانده است.»
زهرا محمدی ۲۹ سال دارد و اهل سنندج است. او مدرس زبان کُردی برای کودکان، فعال مدنی و از اعضای هیئت مدیره انجمن نوژین از زمان تأسیس این انجمن در سال ۱۳۹۰ تاکنون است. او همچنین دانش‌آموخته جغرافیای سیاسی در مقطع کارشناسی ارشد است. زهرا محمدی پیشتر به دلیل فعالیت‌هایش بارها توسط نهادهای امنیتی احضار، بازجویی و تهدید شده بود.
انجمن فرهنگی-اجتماعی نوژین در سال ۱۳۹۰ با اخذ مجوز رسمی از استانداری کردستان، فعالیتش را رسما آغاز کرد. فعالیت‌های انجمن نوژین بر آموزش زبان کُردی و فعالیت‌های محیطزیستی تمرکز دارد و کلاس‌های مختلفی را در سطوح مختلف، از کودکان گرفته تا افراد بزرگسال و بازاریان برای آموزش زبان کُردی برگزار می‌کند. این انجمن علاوه بر سنندج در دیگر شهرهای استان کردستان مانند سقز، بانه، دهگلان و کامیاران و بسیاری از روستاهای این شهرها شعبه دارد و کلاس‌های آموزشی برگزار کرده است. انجمن نوژین همچنین برای کمک‌رسانی به مردم مناطق سیل‌زده در استان لرستان نقش پررنگی داشت و بسیار فعال بود.
منبع نزدیک به زهرا محمدی، در این‌باره می‌گوید: «انجمن نوژین کاملا مستقل است و کوچکترین ارتباطی با هیچ سازمان دولتی و غیردولتی و یا هیچ حزب و گروهی ندارد و تنها دغدغه‌اش تلاش برای دستیابی به یک جامعه پاک و پیشرفته و یک زندگی انسانی است. فعالیت‌های انجمن تاکنون در چهارچوب قانون بوده است.»
با گذشت چند روز از بازداشت زهرا محمدی و بی‌خبری مطلق از وضعیت او، فعالین مدنی در کردستان و انجمن نوژین کمپینی را برای حمایت از او به راه انداخته و خواستار آزادی زهرا محمدی شده‌اند. ششم خرداد ۹۸ جمعی از فعالان مدنی در مقابل دادگستری استان کردستان در شهر سنندج با در دست داشتن برگه‌هایی که بر روی آنها نوشته شده بود «همه ما زهرا هستیم»، دست به تجمع اعتراضی زدند و خواهان آزادی فوری زهرا محمدی شدند.
موج اخیر دستگیری فعالان مدنی در کردستان ایران از اسفند گذشته آغاز شد. فعالان کرد همان موقع به زمانه گفتند که اعضای حزب «وحدت ملی» (شاخه کردستان)٬ فعالان محیط زیست و سازمان‌دهندگان مراسم نوروز در کرستان ایران سه طیف عمده از افرادی هستند که یا بازداشت شدند و یا تحت فشار قرار گرفتند. وزارت اطلاعات و اطلاعات س‍پاه هر دو در بازداشت‌ها نقش داشته‌اند.