هيلاری کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا، روز دوشنبه کشور خود را به مقصد پکن ترک کرد.

به گزارش رويترز، اين سفر در حالی انجام می‌شود که گمان می‌رفت پناهندگی يک معترض چينی نابينا به نام چن گوانگ‌چنگ به سفارت آمريکا در پکن در روزهای اخير، برنامه ملاقات مقام‌های دو کشور را تحت‌الشعاع قرار دهد.

گوئو يوشان، محقق و فعال حقوق بشر که پس از فرار چن گوانگ‌چنگ از حصر خانگی به او کمک کرد تا به پکن برود، به خبرگزاری رويترز اطلاع داده‌ است که چن خواستار ماندن در چين و وارد کردن فشار به دولت اين کشور برای تن‌دادن به اصلاحات پيشنهادی‌‌ خود شده‌ است.

اين رخداد به تنش‌های ميان دولت‌های چين و آمريکا دامن زده ‌است و از اين نظر خطری جدی برای روابط دو قدرت بزرگ اقتصادی جهان محسوب می‌شود.

دولت‌های هر دو کشور تا به‌امروز از اعلام نظر رسمی درباره اين مسئله خودداری کرده‌اند و حتی هنوز اين موضوع را که چن گوانگ‌چنگ در پکن تحت محافظت آمريکا قرار دارد، تأييد نکرده‌اند.

گمان می‌رفت پناهندگی يک معترض چينی نابينا به نام چن گوانگ‌چنگ به سفارت آمريکا در پکن در روزهای اخير، برنامه ملاقات مقام‌های دو کشور را تحت‌الشعاع قرار دهد

به گفته گوئو يوشان، فرار جسورانه چن ۴۰ ساله و نابينا از حصر خانگی با توجه به اين که تحت نظر نيرومند‌ترين دستگاه امنيتی جهان قرار داشته، يک معجزه به حساب می‌آيد که با برنامه‌ريزی و استقامت به‌وقوع پيوسته است.

گوئو خود نيز چندين روز تحت بازجويی پليس قرار داشته و گفت‌وگوی او با رويترز، نخستين مصاحبه بلند او پس از آزادی‌ به‌شمار می‌رود.

او در اين مصاحبه گفت: “چن اصرار داشت که از هيچ کشوری درخواست پناهندگی نکند. خواسته مسلم او ماندن در چين و تقاضای خسارت از دولت برای سال‌هايی است که به‌طور غيرقانونی در محکوميت سپری کرده است. او همچنين قصد دارد به تلاش‌هايش برای جامعه چين ادامه دهد.”

چن که کمپينی را عليه برنامه‌های سقط جنين اجباری که در راستای کنترل جمعيت صورت می‌گيرد به راه انداخته بود، از سپتامبر ۲۰۱۰ در خانه خود در روستايی واقع در استان شاندونگ چين در حصر بوده است.

او در سال ۲۰۰۵ بازداشت شد و مقامات قضايی چين پس از محاکمه کوتاهی در سال ۲۰۰۶ او را به چهار سال حبس محکوم کردند.

باراک اوباما، رئيس جمهور آمريکا نيز چندی پيش چين را به بهبود وضعيت حقوق بشر در اين کشور تشويق کرد و گفت: “روابط بين دو کشور چين و آمريکا مدام مستحکم‌تر می‌شود. چين نيز آن‌قدر موفق‌تر و قدرتمندتر می‌شود که شاهد بهبود وضعيت حقوق بشر در اين کشور خواهيم بود.”