جعفر والی از وضعيت تئاتر ايران به‌شدت انتقاد کرد و آن را در تاريخ هنر دنيا و ايران بی‌سابقه دانست.
به گزارش خبرگزاری کار ايران (ايلنا) جعفر والی، بازيگر باسابقه تئاتر ايران که در نمايش “ويتسک” نوشته گئورگ بوشنر به کارگردانی ناصر حسينی‌مهر بازی می‌کند از اين که هنوز هيچ پاسخ روشنی از سوی مسئولان مرکز هنرهای نمايشی، شورای حمايت و خانه تئاتر برای حمايت از اين نمايش ارائه نشده گلايه کرد.
نمايش “ويتسک” پاييز سال گذشته در تالار مولوی بر روی صحنه رفته بود.
در شکوائيه جعفر والی آمده است: ” گويا اين «شورای حمايت» تصميم جدی گرفته که تيشه به ريشه تئاتر بزند. گل بود به سبزه نيز آراسته شد. ما گرگ نيستيم اما بسيار از اين باران‌ها و طوفان‌ها ديده‌ايم. بسياری چون شما آمدند و رفتند، شما هم چند روزی مهمان و مزاحم تئاتر خواهيد بود. آن چه می‌ماند تئاتر و هنرمندان تئاتر است، و آن چه از شما می‌ماند اميدوارم نيک‌نامی باشد.”
والی افزود: “در تاريخ هنر دنيا و ايران چنين چيزی بی‌سابقه است، از هفت خوان ضحاک بايد گذشت. از هزارتوی سانسور و مميزی بايد جان سالم برد، با قرض و نزول وسايل کار را فراهم کرد، دو ساعت مانده به اجرا مجوز بگيری، هر شب با دلهره روی صحنه بروی، چون ممکن است فردا شب جلوی کارت را بگيرند، تازه نمايش می‌خواهد گُل کند بايد بروی دنبال گرفتاری‌های پس از اجرا.”
جعفر والی: ما گرگ نيستيم اما بسيار از اين باران‌ها و طوفان‌ها ديده‌ايم. بسياری چون شما آمدند و رفتند، شما هم چند روزی مهمان و مزاحم تئاتر خواهيد بود. آن چه می‌ماند تئاتر و هنرمندان تئاتر است
اين بازيگر و کارگردان تئاتر نوشته است: “دلت شور می‌زند: خدا کند دستمزد بچه‌ها را زودتر بدهند، مثل نمايش‌های قبلی يک سال طول نکشد. با دستمزد ناگرفته‌ات حاتم‌بخشی می‌کنی. دوستانت را می‌بوسی و می‌روی.”
وی در اين شکوائيه افزوده است: “خبر می‌دهند تشکيلاتی به نام «شورای حمايت از هنرمندان» راه انداخته‌اند خوشحال می‌شوی که سرانجام هنرمندان تئاتر هم پشت‌وپناهی پيدا کرده‌اند. بعد می‌خوانی و می‌شنوی که اين حمايت نيست يک جور تهاجم است که اسمش را حمايت گذاشته‌اند.”
والی با بيان اين که امروزه تئاتر ما به “بنگاه معاملات ملکی، با دلال‌های پُرادای بی‌تجربه و بزن برو” تبديل شده افزود: “نه دلالم، نه کارچاق کن، تا امروز بعد از شصت و چند سال سگ دو زدن در عرصه تئاتر هرگز با چنين وضعی برخورد نکرده‌ام.”
پيش‌تر، محمد يعقوبی، نويسنده و کارگردان تئاتر و عضو اصلی هیأت مديره کانون نمايش‌نامه‌نويسان خانه تئاتر ايران نيز از دخالت افراد جديد شورای حمايت در عملکرد شورای هنری تماشاخانه‌ها، “رفتارهای مميزانه” آن‌ها و عدم دريافت حقوق گروه‌های تئاتر انتقاد کرده و گفته بود اين وضعيت ناامن تئاتر را ناامن‌تر کرده است.
جعفر والی ۸۰ ساله از قديمی‌ترين بازيگران و کارگردانان تئاتر ايران به‌شمار می‌رود که فعاليت خود را در عرصه تئاتر از سال ۱۳۳۶ آغاز کرد و از سال ۱۳۳۷ به‌عنوان کارگردان به استخدام وزارت فرهنگ و هنر در آمد.
جعفر والی در عرصه سينما نيز فعال است. او در ابتدا به مدت ۱۰ سال در کار دوبله فيلم‌های سينمايی فعاليت کرد و سپس فعاليت در سينمای حرفه‌ای را از سال ۱۳۴۸ با بازی در فيلم “گاو” آغاز کرد.
جعفر والی پيش از بازی در نمايش “ويتسک” با همين گروه تئاتر در نمايش “اتاق شماره شش” نيز همکاری کرده بود و اعضای اين گروه را کسانی دانسته بود که اهل “کاسب‌کاری” نيستند.
کارل گئورگ بوشنر، نويسنده نمايش‌نامه “ويتسک” در اکتبر ۱۸۱۳ در آلمان به دنيا آمد. وی که مبارزه سياسی نيز می‌کرد در سال ۱۸۳۷ هنگامی که ۲۴ سال بيشتر نداشت در شهر زوريخ در اثر ابتلا به بيماری تيفوس درگذشت.
معروف ترين اثر او همين نمايش‌نامه “ويتسک” است که در سال ۱۸۳۶ آن را نوشته است.
اين نمايش‌نامه يکی از نخستين نمايش‌نامه‌هايی است که شخصيت‌های اصلی آن را طبقات پايين اجتماع تشکيل می‌دهند.
“ويتسک” تراژدی دردناکی است درباره زندگی، عشق و حسادت‌های سرباز ناچيز و بيچاره‌ای که بازيچه اجتماع و انسان‌ها شده است.
بوشنر اين اثر را بر مبنای زندگی واقعی مردی به همين نام نوشت که پس از يک محاکمه جنجالی اعدام شد.
به‌جز جعفر والی در اجرای اين اثر نمايشی در ايران بازيگرانی چون هوشنگ قوانلو، پرويز بزرگی، شهروز دل‌افکار، مژگان خالقی، عباس منتظری، پوريا سلطان‌زاده و ابراهيم شريعت‌نيا ايفای نقش کردند.