یک رابطه عاشقانه بادوام؟ اما اگر یک طرف حافظه‌اش را ناگهان از دست بدهد، چه اتفاقی می‌افتد؟ پیتر سگال، کارگردان فیلم‌های پرفروش هالیوود در سال ۲۰۰۴ این موضوع را دستمایه یک کمدی رمانتیک قرار داد: «۵۰ قرار اول» با بازی درو بریمور و آدام سندلر در نقش لوسی و هنری. وزیر خارجه ایران در گفت‌وگو با نیویورکر رابطه ایران و آمریکا را به رابطه لوسی و هنری در این فیلم تشبیه کرده است. دست‌کم اکنون می‌دانیم که محمدجواد ظریف به کمدی‌های رمانتیک بی‌علاقه نیست.
عشق را می‌توان از یاد برد. لوسی (درو بریمور) که بعد از یک سانحه رانندگی به نوع خاصی از اختلال حافظه مبتلا شده، هر آنچه را که پیش از سانحه در زندگی برایش اتفاق افتاده به یاد می‌آورد، اما آنچه را که بعد از سانحه برایش اتفاق می‌افتد از یاد می‌برد. چنین است که زندگی را در زمان حال، در دهکده‌ای آرام و در کنار خانواده‌ای مهربان که غمخوارش است می‌گذراند.
در این میان هنری (آدام سندلر) که مردی است وفادار و پایدار در عشق و دوستی، عهد عاشق لوسی می‌شود. هر بار آنها قراری برای دیدار می‌گذارند و هر بار لوسی آشنایی با هنری و دلباختگی او را فراموش می‌کند. هنری هم هر بار قرار تازه‌ای می‌گذارد با این امید که لوسی حافظه‌اش را به دست بیاورد و او را از یاد نبرد.
مبنای عشق هنری به لوسی در «۵۰ قرار اول» این پرسش است: «آیا لوسی این بار باز هم عاشق من می‌شود؟» چنین است که هنری به «سیزیف» در یک رابطه عاشقانه بدل می‌شود.
آلبر کامو، نویسنده فرانسوی در «افسانه سیزیف» می‌نویسد:
«من سیزیف را در دامنه کوه رها می‌کنم (…) همان تلاش به سوی قله‌ها کافی است که قلب انسان را آکنده کند. باید سیزیف را خوشبخت شمرد.»
محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران در بخشی از گفت‌وگو با «نیویورکر» رابطه ایران با آمریکا را به فیلم «۵۰ قرار اول» تشبیه می‌کند:
«ما عصبانی نیستیم. اگر قرار باشد به راه‌حلی دست یابیم باید بتوانیم آن را بر مبنای چیزی که در دست داریم بنا کنیم، در غیر این‌صورت می‌بایست مثل فیلم ۵۰ قرار اول همه چیز را از “روز بعد از اول” آغاز کنیم و این غیرممکن است.»
ظریف سپس توافق هسته‌ای را «مبنای» رابطه ایران و آمریکا می‌نامد و می‌گوید: «در صورت فراهم بودن شرایط لازم برای مذاکرات من احتمال گفت‌وگو را رد نمی‌کنم.»
به گفته ظریف این شرایط عبارت است از قابل اتکا بودن طرف مقابل – آمریکا و به یک معنا لوسی که به اختلال حواس مبتلا شده است و با این حال هنری – ایران او را عاشقانه دوست می‌دارد. با اتکا به کامو، یک معنای دیگر سخن وزیر خارجه ایران این است:
«تلاش به سوی قله‌ها کافی نیست که قلب انسان را آکنده کند. سیزیف را نمی‌توان یک “معشوق” خوشبخت شمرد.»
بیشتر بخوانید:
دولت ترامپ می گوید حکومت اسلامی ایران سالانه ۷۰۰ میلیون دلار به حزب الله در لبنان، بیش از ۱۰۰ میلیون دلار به حماس و جهاد اسلامی فلسطینی و دست کم ۱۶ میلیارد دلار به متحدان و گروه های وابسته اش در سوریه، لبنان و عراق کمک می کند!!.
sattar beheshti / 04 October 2018
اشپیگل در ادامهٔ گزارش خود به شرح دستگیری دو مأمور تروریست در بلژیک که آمادهٔ انتقال مواد انفجاری به پاریس برای بمب‌گذاری در گردهمایی بودند پرداخته، و می‌نویسد:
یک زوج از بلژیک با یک ماده انفجاری در مسیر تردد به پاریس بودند هر دو فرد در بروکسل دستگیر شدند. نهایتاً آنها مأمور (رژیم) ایران (اسدی) را شدیداً متهم کردند. آنها گفتند، با مأموریت از جانب وی از حدود ۱۰سال پیش علیه اعضای اپوزیسیون جاسوسی می‌کنند و او آنها را به این مأموریت واداشته که دست به این سوءقصد بزنند. آنها گفتند چند روز قبل از دستگیری‌شان (اسدی) به آنها در یک بازار در لوکزامبورگ پانصد گرم ماده انفجاری TATP و یک چاشنی انفجاری با کنترل از راه دور را تحویل داده است!.
Faryad / 04 October 2018
جناب ظریف یک بار هم از فیلم «گمشده در ترجمه» یاد کرد زمانی که ادعا کرد حرف‌های خامنه‌ای در مورد اسراییل در سایت ایشان بد ترجمه شده. که البته به جز نام فیلم بقیه ماجرا ربطی نداشت!!!
به نظرم جناب ظریف با این مثال‌ها خیلی «ظریف» حساب خود و شاید دولت را به عنوان آدم‌هایی به روز و فیلم بین (آن هم از نوع درو باریمور) ، از حساب بربرها و بدوی‌هایی مثل اطرافیان خامنه‌ای جدا می‌کند که زن را جز داخل گونی نمی‌خواهند.
این‌گونه مثال زدن از هالیوود و سبک زندگی غربی خیلی هم به مذاق نوکیسه‌های مذهبی مشابه نوه خمینی خوش می‌آید که دل در گرو سبک زندگی کانادایی دارند با حفظ سمت و چاقچور!
بگذار آن که فیلم را دیده و ماجرا را می‌داند بگوید که چه ربطی داشت؟!
طاهر / 10 October 2018