حبيب‌الله گلپری‌پور، زندانی محکوم به اعدام در نامه‌ای نوشته است مأموران امنيتی او را با شکنجه‌های فيزيکی و روحی تا حد مرگ بردند.
کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران به نقل از يکی از نزديکان حبيب‌الله گلپری‌پور، زندانی سياسی کُرد محکوم به اعدام نوشته است مقام‌های مسئول وی را از زندان اروميه به زندان مرکزی سمنان منتقل کرده‌اند.
به گفته اين منبع آگاه خانواده گلپری‌پور در روزهای گذشته بارها به زندان اروميه مراجعه کرده خواستار روشن شدن وضعيت فرزندشان می‌شوند. مسئولان زندان ابتدا اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند اما بعد می‌گويند اين زندانی به زندان سمنان منتقل شده است.
ناصر گلپری‌پور، پدر اين زندانی سياسی روز گذشته، يکشنبه ۲۸ اسفندماه به زندان سمنان مراجعه کرده و خواستار ملاقات با فرزندش می‌شود اما مسئولان زندان سمنان تنها خبر انتقال فرزند وی را به اين زندان تأييد کرده و اعلام می‌کنند تا بعد از تعطيلات نوروزی ملاقات و تماس تلفنی برای اين زندانی سياسی ممکن نيست.
پيش از اين فعالان حقوق بشر گفته بودند که اين زندانی سياسی شب پنج‌شنبه ۲۵ اسفندماه توسط مأموران وزارت اطلاعات از بند ۱۲ زندان اروميه خارج و به انفرادی اداره اطلاعات اين شهر منتقل شده است.
حبيب‌الله گلپری‌پور: حکم اعدام من در يک دادگاه نمايشی به مدت پنج دقيقه، نه بيشتر، داده شده که با قوانين کشور هم مطابقت ندارد
روز گذشته تارنمای کُردپا نيز اعلام کرد طی تماس تلفنی يکی از زندانيان داخل زندان اروميه، حبيب‌الله گلپری‌پور به يکی از سلول‌های انفرادی زندان اروميه منتقل شده و اکنون نيز در همان‌جا به‌سر می‌برد.
اين زندانی گفته بود گلپری‌پور به‌هنگام انتقال به سلول انفرادی، توسط مأموران زندان مورد ضرب و شتم و توهين قرار گرفته است.
با اين حال دليل انتقال وی به زندان سمنان هنوز روشن نيست و با توجه به اين‌که در برخی موارد زندانيان محکوم به اعدام پس از انتقال به زندانی ديگر با اجرای حکم روبه‌رو شده‌اند، نگرانی در مورد اين زندانی سياسی کُرد همچنان ادامه دارد.
به نوشته کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران حبيب‌الله گلپری‌پور پيش از انتقال به زندان سمنان نامه‌ای خطاب به سازمان‌های حقوق بشری نوشته و در آن خواسته است از “حقوق اوليه انسانی” وی دفاع شود.
اين زندانی محکوم به اعدام گفته است به‌دليل اين‌که به مرگ محکوم شده و “تمام راه‌های قانونی برای رسيدن به حق” خويش را در داخل ايران از دست داده، اين نامه را نوشته است.
حبيب‌الله گلپری‌پور نوشته است به‌عنوان يک شهروند کُرد در ايران به‌خاطر تلاش برای رسيدن به حقوق اوليه انسانی با “مجازات ناعادلانه” روبه‌رو شده است.
وی تأکيد کرده است که مقام‌های مسئول “ترويج افکار و دفاع از هويت ملی” را به‌عنوان “جنگ عليه حکومت اسلامی” تعريف کرده‌اند.
گلپری‌پور با بيان اين‌که “در چارچوب قانون اساسی اين سرزمين هم حقوق‌ام پايمال شده”، گفته است: “حکم اعدام من در يک دادگاه نمايشی به مدت پنج دقيقه، نه بيشتر، داده شده که با قوانين کشور هم مطابقت ندارد.”
وی افزوده است: “علی‌رغم بازداشت‌های طولانی‌مدت و شکنجه‌های فيزيکی و روحی من را تا حد مرگ پيش بردند که شکايت آن را به ارگان‌های گوناگون دولتی ارسال کرده‌ام ولی در اين مملکت صدای ما از سلول‌های زندان‌مان هم عبور نمی‌کند چه برسد به اين‌که شنونده داشته باشد.”
اين زندانی محکوم به اعدام همچنين نوشته است: “در حال حاضر علنأ هويت ملی من به‌عنوان يک کُرد و افکار آزادی‌خواهانه‌ام به‌عنوان افساد فی‌الارض و تلاش‌های برای آن به‌عنوان محاربه ديده شده و اين خود تبعيض آشکار و ظلمی علنی است.”
وی در پايان نامه خود از مجامع حقوق بشری جهان خواسته است وظيفه انسانی خويش را انجام دهند تا “اميد جوانی زير خاک نرود.”
حبيب‌الله گلپری‌پور پنجم مهرماه ۱۳۸۸ به‌هنگام خروج از مهاباد به سوی اروميه، در حالی که تعدادی کتاب به همراه داشت توسط نيروهای حفاظت اطلاعات سپاه مهاباد بازداشت شد و ماه‌ها در بازداشتگاه‌های امنيتی و نظامی شهرهای مهاباد، اروميه و سنندج تحت شکنجه‌های شديد فيزيکی و روحی قرار گرفت.
وی ۲۴ اسفندماه سال ۸۸ در شعبه يک دادگاه انقلاب شهر مهاباد به اتهام عضويت در حزب حيات آزاد کردستان ( پژاک) به اعدام محکوم گرديد.
پس از اعتراض گلپری‌پور به اين حکم، پرونده به ديوان عالی کشور فرستاده شد و در شهريورماه سال گذشته حکم اعدام از سوی ديوان عالی کشور تأييد گرديد.
گفته می‌شود اين زندانی سياسی کُرد در همه مراحل بازجويی، شرکت در عمليات مسلحانه را رد کرده و اداره اطلاعات تنها به‌دليل داشتن کتاب و ارتباط با گروه مادران آشتی شهر مهاباد وی را به همکاری با پژاک متهم کرده است.