در پی فروريختن غار پارينه‌سنگی اشکفت گاوی، يکی از پنج محوطه پارينه‌سنگی دارای بقايای انسانی در ايران؛ توسط دستگاه‌های سنگ‌شکن کارگاه پتروشيمی، انجمن علمی باستان‌شناسان ايران، بيانيه‌ای صادر کرد.
به گزاش خبرگزاری ميراث فرهنگی، امروز شنبه ۱۳ اسفندماه، در بخشی از بيانيه انجمن علمی باستان‌شناسان ايران آمده است: “اين اتفاق دردناک، اولين و آخرين نمونه از تخريب محوطه‌های باستانی در ايران نبوده و نيست. ولی نکته به مراتب دردناک‌تر، سکوت و نبود واکنش سازمان ميراث فرهنگی کشور در اين زمينه است. گويی رسمی نانوشته در اين مرز و بوم نهادينه شده که افراد به‌جای رجوع به وجدان کاری خود و کمر همت بستن برای جلوگيری از تکرار اين‌گونه تراژدی‌ها، تنها در پی رفع تکليف و مبرا ساختن خود از پذيرش مسئوليت باشند.”
در اين بيانيه، انجمن علمی باستان‌شناسی ايران از مسئولان سازمان ميراث فرهنگی خواسته است که متخلفان را به مراجع قضايی معرفی و نتيجه را به آگاهی مردم برسانند.
زمان پيدايش اين غار بين سال‌های ۲۷ هزار تا ۱۶ هزار سال پيش اعلام شده است
حامد وحدتی‌نسبت، سخنگو و نايب رئيس انجمن علمی باستان‌شناسان ايران با اشاره به سکوت مسئولان ميراث فرهنگی در برخورد با اين تخريب‌های عمدی افزود: “وقتی هيچ ارتباطی بين باستان شناسان و مديران ميراث فرهنگی وجود ندارد ما ناچار هستيم صدای خود را از طريق رسانه‌ها به گوش مسئولان برسانيم.”
وی با بيان اين که اميدواريم حسن موسوی، رئيس جديد سازمان ميراث فرهنگی بتواند اين عينک بدبينی نسبت به باستان‌شناسان را با همکاری مناسب و پويا از بين ببرد گفت: “ما بر اين باوريم که سازمان ميراث فرهنگی امکانات محدودی دارد و امکان حراست از همه آثار وجود ندارد. با اين وجود دليل صدور اين بيانيه نبود پی‌گيری‌های مناسب از سوی سازمان در اين مورد است.”
چندی پيش، غار اشکفت گاوی، يکی از قديمی‌ترين استقرارگاه‌های شناخته شده بشر در مرودشت استان فارس ويران شد در شرايطی که کارکنان گارگاه پتروشيمی بارها از ورود باستان‌شناسان دارای مجوز باستان‌شناسی به محوطه اين غار جلوگيری می‌کردند.
اين در حالی است که مسئول کارگاه پتروشيمی بدون رعايت حريم درجه يک و اين که اعلام کند مجوز استخراج سنگ در حريم درجه يک اين غار را از کدام سازمان يا نهاد دولتی دريافت کرده به اين عمليات ادامه می‌دهد.
بر اساس آزمايش کربن ۱۴ انجام شده بر روی يافته‌های به‌دست آمده، زمان پيدايش اين غار بين سال‌های ۲۷ هزار تا ۱۶ هزار سال پيش اعلام شده است.
اين مکان باستانی در سال ۱۹۶۹ ميلادی (۱۳۴۸خورشيدی) توسط ويليام سامنر و در طرح “بررسی باستان‌شناختی حوزه رودخانه کر” شناسايی و در سال ۱۹۷۸ميلادی (۱۳۵۷خورشيدی) توسط مايکل روزنبرگ کاوش شد.
غار اشکفت گاوی در دامنه شمالی کوه سبز و در فاصله پنج کيلومتری جنوب غرب شهرستان مرودشت استان فارس، روبه‌روی روستای دهويه رونيز عليا جای گرفته است.
جدای از اینکه جمهوری اسلامی کوچکترین ارزشی برای میراث فرهنگی قایل نیست اما یک مسئله را نباید از نظر دور داشت. متاسفانه کشور دچار تفکر مهندسی زده است یعنی هر کسی حتی سالم ترین ادمها فقط میخواهند کاری که از انها خواسته شده را انجام دهند و به عواقب آن و تاثیرات درون و برون سیستمی ان توجهی ندارند. داستان درناک سد سازی های بی شمار که قرار بود درمان درد مردم باشد اما بلای جان محیط زیست و نابود کننده خیلی از اکوسیستم های طبیعی کشور شد از ان دسته است. مهندس زدگی و سپردن همه کارهای مدیریت کلان کشور به دست تحصیل کردگان مهندسی در جایی که باید جامعه شناس و مدیریت خوانده و کارشناس محیط زیست طبیعی و انسانی و باستان شناس باشد عواقب بدی برای کشور داشته است. مهندسی که سد زاینده رود را میسازد و یا ان را طراحی میکند کمترین توجهی به تاثیرات کلان سد در اقلیم منطقه ندارد چون کارش چیز دیگری است. حالا این جناب مهندس را بر روی صندلی وزارت و صدارت ببینید که همه چیز را میخواهد با همان شیوه درست کند. کاری که شوروی در دهه 60 میلادی به ان دست زد و تبعات ناگواری را پدید اورد. درک ارزش سرمایههای فرهنگی و باستانی کشور هم امری است که باید به مردمان این کشور اموزش داد تا بدانند داشتن این سرمایه های به ظاهر غیر قابل محاسبه اما با ارزش چه اهمیتی در توسعه همه جانبه کشور دارد.
متاسفانه ضعف دانش تحصیل کردگان علوم انسانی موجب تشدید این روال مهندسی زدگی شده است.
کاربر مهمان / 03 March 2012