پرونده ثبت جهانی کاخ گلستان در حالی آماده میشود که آثار تاريخی ارزشمند بهدست آمده از سردر ارگ سلطنتی را در زير بتون مدفون کردهاند؛ بخش باارزشی که میتوانست امتياز بزرگی برای پرونده جهانی اين کاخ باشد.
به گزارش خبرگزاری ميراث فرهنگی، چندی پيش، مسئولان سازمان ميراث فرهنگی، وعده تهيه پرونده ثبت جهانی کاخ گلستان را دادند در حالی که شهرداری منطقه ۱۲ تهران برای ساخت موتور آب و تلمبهخانه درست بر روی تنپوشهای سفالی لولههای آب دوران قاجاری و پايههای تاريخی نقارهخانه که به تازگی از زير خاک بيرون آمده بودند، مصالح سيمان و بتون ريخت.
کارشناسان بر اين باورند که بتونريزی بر روی اين آثار به دفن سند جهانی شدن اين اثر دوره زنديه تا قاجار میانجامد.
اگر چه در اين ميان، تنها برخی از کارشناسان ميراث فرهنگی بنا به دلايل بسيار، حاضر به گفتوگو نشدند اما کماکان فعاليت شرکت وابسته به شهرداری ادامه دارد و معاون حفظ و احيای سازمان ميراث فرهنگی بدون هيچگونه نگرانی، نگهداری همه آثار تاريخی اين بافت را ضروری نمیداند.
کماکان فعاليت شرکت وابسته به شهرداری ادامه دارد و معاون حفظ و احيای سازمان ميراث فرهنگی بدون هيچگونه نگرانی، نگهداری همه آثار تاريخی اين بافت را ضروری نمیداند
اما بهروز کاشف، مدير بافت تاريخی شهرداری تهران، هماهنگکننده اجرای اين عمليات، کارشناسان سازمان ميراث فرهنگی را مقصر دانست و گفت: “آنها بهعنوان ناظر اين عمليات در جلسههای هفتگی ميان ما و شهرداری حضور دارند اگر تخلفی هست آنها بايد به ما هشدار دهند، شهرداری تنها اجراکننده هست. اين عمليات را بر اساس طرح مورد تأييد ميراث فرهنگی اجرا کرديم. در کاوشها بخشی از سردر پيدا شد. اکنون روی آن خشکهچينی ريخته شده و مشکلی نمیماند.”
پيش از اين احمد محيط طباطبايی، رئيس کميته ملی موزههای ايران در اينباره گفته بود: “آثار تاريخی بهدست آمده در روبهروی ارگ قديم، دربرگيرنده دروازه قديم تهران و پايههای نقارهخانه، زمانی مجموعهای عظيم بوده که بايد از سوی مسئولان ميراث فرهنگی در حفاظهای شيشهای نگهداری شوند تا بعدها نشانگر دورههای تاريخی مختلف باشند. “
چندی پيش بر خلاف هشدار کارشناسان ميراث فرهنگی در مورد وجود محوطه تاريخی در ارگ قديم تهران، کار بيلمکانيکیهای شهرداری منطقه ۱۲ با هماهنگی سازمان ميراث فرهنگی تهران برای بهسازی کفپوشهای اين ميدان آغاز شد.
اما چند روز بعد، تيغه اين بيلمکانيکیها به آثاری برخورد کرد که بيانگر کفپوشهای دورههای مختلف تاريخی صفويه، زنديه و قاجاريه بودند.
با اين حال باز هم برخلاف هشدارهای دوستداران ميراث فرهنگی اين ساختوسازها ادامه پيدا کرد تا اينکه تيغه بيلمکانيکیهای شهرداری در قسمت جنوبی خيابان ۱۵ خرداد به پايههای نقارهخانه قديم تهران گير کرد و کار شهرداری به پايان رسيد.
اگرچه باستانشناسان برای بررسی و کاوش راهی ارگ قديم شدند اما پژوهشکده باستانشناسی هيچگاه حاضر به گزارش دستاوردهای ارزشمند آنان نشد تا اين که سرانجام پايههای دروازهقديم تهران و نقارهخانه را در زير بتونها دفن کردند.
شرمنده از ۱۳۵۷
Anonymous / 21 February 2012