شهرنوش پارسی‌پور – جین – پیشرفت/سه‌خطى بالایى لى چسبنده، آتش/سه خطى پائین کوون واکنش، زمین/شش‌خطى نمایشگر خورشید است که روى زمین طلوع مى کند. پس این نماد پیشرفت سریع و آسان است، که در این حال به معناى پهنه‌ور شدن هرچه بیشتر گستره نور و روشنایى‌ست.
داورى
پیشرفت. شاهزاده توانمند
با اسب هاى فراوان [پیشکشى] مورد تقدیر قرار مى‌گیرد.
تنها در یک روز سه بار شرفیاب مى‌شود.
این در مقام مثالى از پیشرفت، نمایشگر زمانى‌ست که یک خان قدرتمند بقیه خان‌ها را به دور فرمانروا گرد کرده و پیمان وفادارى و صلح مى‌بندد. فرمانروا در عوض پیشکش‌هاى فراوانى به او داده و او را به حلقه نزدیکانش دعوت مى‌کند.
در اینجا معنایى دوگانه در وجود آمده است. تأثیر واقعى پیشرفت در این معنا مستتر است که انسانى که در موقعیت وابسته است، همان کسى‌ست که دیگران او را همتاى خود مى‌دانند و در نتیجه علاقمند به تبعیت از او هستند. این رهبر آنقدر دید روشنى دارد که از موقعیت بزرگ خود تجاوز نکرده بلکه آن را به سود فرمانرواى خود به کار مى‌اندازد. فرمانروا به نوبت خود، آزاد از هر نوع حسادتى هدایاى بى‌شمار به این شخصیت پیشکش کرده و او را دائم به دربار خود دعوت مى‌کند. یک فرمانرواى روشن‌بین در کنار یک خدمتگزار فرمانبردار به معناى موقعیتى‌ست که پیشرفت بزرگ را میسر مى‌کند.
انگاره
خورشید از فراز زمین بالا مى‌آید:
این انگاره پیشرفت است.
از این قرار خود انسان بر‌تر
درخشش پاکدامنى خود را مى‌درخشد.
نور خورشید همچنان که بر فراز زمین برمى‌خیزد به دلیل طبیعتش روشن است. هرچه خورشید بالا‌تر بیاید، بیشتر از انبوهیت تاریکى دور شده زلال پاک پرتوهاى خود را گسترانیده و تمامیت زمین را در برمى‌گیرد. طبیعت انسان همانند طبیعت خورشید در اصل خود خوب است، اما در اثر تماس با چیزهاى زمینى کدر مى‌شود و پس نیازمند آن است که پیش از درخشیدن در اصل روشن خود پالوده شود (این دستمایه‌اى‌ست که با جزئیاتش در کتاب آموزش کبیر تا هسوئه آموزش داده مى‌شود)
خط‌ها
شش در آغاز یعنى:
در پیشرفت، اما بازگشت به عقب.
پشتکار باعث خوش‌اقبالى‌ست.
اگر شخص در برخورد فاقد اعتماد به نفس است، بایستى آرام بماند.
اشتباهى نیست.
طلوع خورشید در چین
اگر در زمانى که تمامى عناصر به سوى پیشرفت در حرکت‌اند، و ما هنوز مطمئن نیستیم، حتى در جریان پیشرفت نیز با مانعى برخورد نمى‌کنیم. پس آنچه که باید انجام بدهیم ادامه دادن آن چیزى‌ست که درست است؛ این در آخر منجر به خوش اقبالى مى‌شود. ممکن است که ما با اعتماد به آن برخورد نکنیم. در چنین حالتى ما نبایستى به رغم شرایط و موقعیت جلب اعتماد کنیم، بلکه باید آرام و شاد باقى مانده و متوسل به خشم نشویم. پس از اشتباه برى مى‌مانیم.
شش در خط دوم یعنى:
پیشرفت کردن، اما با اندوه.
پشتکار باعث خوش‌اقبالى مى‌شود.
سپس شخص از طریق نیاکان مادرى‌اش شادمانى بزرگى را نصیب خود مى‌کند.
پیشرفت به ایستایى رسیده است؛ انسان از تماس با فرد قدرتمندى که با او در تماس بوده منع مى‌شود. اگر چنین اتفاقى افتاد شخص باید به رغم اندوه‌مندى با پشتکار تحمل کند؛ سپس با ملاطفت مادرانه، انسان مورد نظر شادى بزرگى را نصیب خود مى‌کند. این شادمانى به سوى او مى آید – و او به راستى شایسته آن است – چرا که در این مورد علاقه دوجانبه متکى بر خودخواهى یا حرکات جنگجویانه نیست، بلکه بر اصول درست و محکم تکیه دارد.
شش در خط سوم یعنى:
همه چیز در هماهنگى‌ست. پشیمانى از میان مى‌رود.
انسانى در تقلاى پیشرفت است، در حالى که دیگران از پشت او را تشویق مى‌کنند. این هر نوع دلیل براى تأسف خوردن از این بابت که چرا آنقدر مستقل نیست تا بر تقدیر مخالف‌خوان غلبه کند را برطرف مى‌کند.
نه در خط چهارم یعنى:
پیشرفت کردن همانند موش.
پشتکار داشتن باعث خطر مى‌شود.
در زمان‌هاى پیشرفت براى انسان قوى در جاهاى غلط انبوه کردن متعلقات آسان است. اما چنین رفتارى نور را منحرف مى‌کند، و از آنجایى که پیشرفت همیشه در زمان‌هایى رخ مى‌دهد که اعمال مشکوک به طور حتم در معرض نور قرار مى‌گیرد، پشتکار داشتن در چنین اعمالى همیشه راهبر به خطر خواهد بود.
شش در خط پنجم یعنى:
پشیمانى ناپدید مى‌شود.
شکست و موفقیت را زیاد به دل نگیرید.
انجام کار خوش‌اقبالى به هم راه دارد
همه چیز در خدمت پیشرفت است.
موقعیت در اینجا نمایشگر شخصى‌ست که در زمان پیشرفت خود را در موقعیت تأثیرمند یافته و آرام و خوددار باقى مى‌ماند. او ممکن است خود را به دلیل نداشتن نیرو در مساعد‌ترین زمان و به دست آوردن تمامى امتیازات ممکن سرزنش کند اما این سرزنش از میان مى‌رود. او نبایستى شکست و موفقیت را به دل بگیرد؛ آن‌ها کم‌اهمیت هستند. آنچه که بسیار مهم‌تر است این حقیقت است که از این طریق موفقیت خود را براى امکاناتى که براى تأثیرمندى سودمند لازم است تضمین کند.
نه در خط بالا یعنى:
پیشرفت کردن با شاخ‌ها صرفاً براى تنبیه کردن شهر خود جایز است.
آگاه بودن از خطر باعث خوش‌اقبالى مى‌شود.
سرزنشى نیست.
پشتکار باعث تحقیر شدن است.
پیشرفت کردن با شاخ هاى پائین گرفته شده – به معناى حرکت دفاعى- تنها در زمانى اجازه داده شده و در اینجا به آن استناد مى‌شود، که ما اشتباهات مردم خود را رفع و رجوع مى‌کنیم. حتى در این حالت باید در پندار خود این نکته را داشته باشیم که اقدام به عمل تهاجمى همیشه خطرناک است. در چنین حالتى ما از اشتباهاتى که در غیر این صورت تهدیدکننده هستند پرهیز کرده، و آن چیزى را انجام خواهیم داد که انجام دادن آن را متعهد شده‌ایم. از سوى دیگر، پشتکار داشتن در چنین اعمال خارق‌العاده‌اى، به ویژه نسبت به کسانى که ارتباط نزدیکى با آن‌ها نداریم، باعث حقیر شدن مى‌شود.
در همین زمینه:
::برنامه‌های رادیویی شهرنوش پارسی‌پور در رادیو زمانه::
::وب‌سایت شهرنوش پارسی‌پور::