شهرنوش پارسی‌پور – تون – عقب‌نشینی (خلوت‌گاه) /سه‌خطی بالائی: جیان کنش، آسمان/سه‌خطی پائینی: که اِن در سکون، کوهستان/نیروی تاریکی رو به عروج است. نور به جای امنی عقب‌نشینی می‌کند، تا تاریکی نتواند به آن تجاوز کند.
این عقب‌نشینی ربطی به اراده انسان ندارد، بلکه قانون طبیعت است. از این قرار در اینجا عقب‌نشینی مطلوب است. این روش صحیحی‌ست که از ضایع شدن نیروهای شخص جلوگیری می‌کند.
این شش‌خطی در تقویم با ششمین ماه (شهریور) در ارتباط قرار می‌گیرد، که در آنجا نیروهای زمستان آغاز به نشان دادن نفوذ خود کرده‌اند.
داوری
عقب‌نشینی. موفقیت.
پشتکار نشان دادن در آنچه که کوچک است مطلوب است.
شرایط به گونه‌ای‌ست که نیروهای دشمن مطلوب زمان بوده و در پیشروی هستند. در چنین شرایطی عقب‌نشینی روش درستی‌ست، و در عقب‌نشینی‌ست که موفقیت حاصل می‌شود. اما موفقیت بستگی به این امر دارد که عمل عقب‌نشینی به نحوی درست انجام بگیرد. نباید عقب‌نشینی را با فرار اشتباه کرد. فرار یعنی نجات خود تحت هر شرایطی، در حالی که عقب‌نشینی نشانه قدرت است. ما باید در کمال احتیاط، در حالی که در کمال قدرت و در موقعیت درست هستیم لحظه درست را از دست ندهیم. سپس ما قادر خواهیم بود تا با تفسیر علائم زمانی، پیش از آنکه بسیار دیر شده باشد، به جای آنکه ناامیدانه در تقلای مرگ و زندگی قرار بگیریم، خود را برای عقب‌نشینی موقتی آماده کنیم. این حالت به این معنی نیست که ما به‌سادگی میدان را به رقیب وامی‌گذاریم، ما پیشروی او را با نشان دادن پشتکار در تک حرکات ایستادگی و مقاومت مشکل خواهیم کرد. در این وضعیت ما آماده می‌شویم که در حالت عقب‌نشینی پاتک بزنیم. درک قوانین سازنده عقب‌نشینی در این معنا آسان نیست. معنای آنچه که در چنین زمانی به صورت پنهان عمل می‌کند مهم است.
انگاره
کوهستان در زیر آسمان: انگاره عقب‌نشینی.
از این قرار انسان بر‌تر انسان پست را از خود دور نگه می‌دارد،
نه با خشم، بلکه با خویشتن‌داری.
کوهستان به سوی آسمان سربرافراشته است، اما به دلیل طبیعت خود عاقبت به مرحله سکون می‌رسد. از سوی دیگر آسمان به سوی بالا عقب‌نشینی کرده و با فاصله‌گذاری، دور از دسترس باقی می‌ماند. این نماد رفتاری انسان بر‌تر در قبال انسان پست رو به عروج است: او در حالی که انسان پست در پیشروی‌ست در اندیشه‌های خود گوشه عزلتی پیدا می‌کند. او از انسان پست نفرتی ندارد، چرا که نفرت شکلی از درگیری ذهنی‌ست که به دلیل آن ما درگیری عینی با موضوع مورد نفرت پیدا می‌کنیم. انسان بر‌تر قدرت (آسمان) را نشان می‌دهد، و از این طریق انسان پست را، با تکیه بر خویشتن داری با شکوهش به مرحله سکون (کوهستان) می‌رساند.
خط‌ها
شش در خط آغازین یعنی:
در دُم عقب‌نشینی. این خطرناک است.
شخص نباید آرزوی درگیری در چنین وضعیتی را داشته باشد.
از آنجایی که شش خطی تصویر چیزی در حال عقب‌نشینی‌ست، پائین‌ترین خط نمایشگر دُم و بالا‌ترین خط نمایشگر سر است. در عقب‌نشینی ارجح آن است که در جلو قرار بگیریم. در اینجا شخص در عقب، در برخورد بسیار ممکن با دشمن در حال تعقیب است. این خطرناک است، و در چنین شرایطی بر عهده گرفتن چیزی توصیه نمی‌شود. در سکون بودن ساده‌ترین راه برای گریختن از خطر تهدیدکننده است.
شش در خط دوم یعنی:
او را با پوست گاو زرد محکم در بند کرده است.
هیچکس نمی‌تواند او را نجات دهد.
زرد رنگ میانه است. این رنگ نمایشگر آن چیزی‌ست که درست است و همسو با وظیفه‌مندی. پوست گاو قوی‌ست و پاره‌شدنی نیست.
در حالی که انسان‌های بر‌تر عقب نشسته و مردمان پست به آن‌ها فشار می‌آورند، انسان پست در اینجا چنان به انسان بر‌تر چسبیده است که این دومی قدرت تکان دادن خود را ندارد، و از آنجایی که او در طلب آنچه که درست است می‌باشد و در نیت خود قوی‌ست، به هدفش می‌رسد. از این قرار این خط آنچه را که در داوری آمده تأئید می‌کند: اینجا “آنچه کوچک است” معادل “انسان حقیر” و “پشتکار مطلوب است” می‌باشد.
نه در خط سوم یعنی:
ایستی در عقب‌نشینی
باعث کلافه‌گی و خطرناک است.
نگاه‌داری از نوکر‌ها و دختران مستخدم
باعث خوش‌اقبالی‌ست.
هنگامی که زمان عقب‌نشینی ست، درنگ کردن، هم نامطلوب و هم خطرناک است. چرا که در چنین شرایطی شخص آزادی عمل ندارد. در چنین شرایطی تنها مصلحت این است که افراد را به خدمت بگیریم، یعنی همان‌هایی که نمی‌گذارند شخص برود می‌توانند به استخدام او درآیند. در این حالت شخص قوه ابتکار خود را حفظ کرده و لاعلاج در تحت تسلط آن‌ها قرار نخواهد گرفت. اما حتی با انجام این کار مصلحتی هم موقعیت بسیار دور از موفقیت است- چرا که شخص نمی‌داند با این مستخدمان چه کار باید بکند.
نه در خط چهارم یعنی:
عقب‌نشینی ارادی برای انسان بر‌تر خوش‌اقبالی به همراه دارد
و انسان پست را به زمین می‌زند.
انسان بر‌تر در عقب‌نشینی در جست‌وجوی آن است که با اراده خود و دوستانه عزلت گزیند. او به سادگی ذهن خود را با مسئله عزلت‌گزینی تطبیق می‌دهد، چرا که در عقب‌نشینی مجبور به تجاوز از اعتقادات خود نیست. تنها کسی که رنج می‌برد انسان پست است که در عقب‌نشینی به دلیل محروم بودن از راهنمایی‌های انسان بر‌تر دچار کمبود می‌شود.
نه در خط پنجم یعنی:
عقب‌نشینی دوستانه. پشتکار باعت خوش‌اقبالی می‌شود.
این حرفه انسان بر‌تر است که زمان درست عقب‌نشینی را تشخیص بدهد. اگر زمان درست این کار گزینه شود، عقب‌نشینی می‌تواندبه صورت کاملاً دوستانه انجام بگیرد، بی‌آنکه بحث‌های ناخوشایند ضروری باشد. در عین حال با تمام این دقت‌ها، اگر شخص نخواهد با مسائل حاشیه‌ای بی‌ربط مشغول شود قاطعیت در تصمیم‌گیری اولویت نخست است.
نه در خط بالا یعنی:
عقب‌نشینی شادمانه. همه چیز در خدمت پیشروی‌ست.
موقعیت دارای هیچ ابهامی نیست. جداسازی‌های درونی به حقیقت مستقر تبدیل شده است، و ما آزادی عمل برای خروج داریم. هنگامی که شخص راه را در پیش رو می‌بیند که روشن و فارغ از هر شکی‌ست، حالتی از شادمانی غلبه می‌یابد، و شخص آنچه را که درست است بدون فکر زیاد برمی‌گزیند. چنین راه روشنی همیشه راهبر به خیر است.
در همین زمینه:
::برنامه‌های رادیویی شهرنوش پارسی‌پور در رادیو زمانه::
::وب‌سایت شهرنوش پارسی‌پور::