اگر کاربر اینترنت هستید، قطعا در چند روز گذشته برای‌تان ایمیل‌های مختلفی از شرکت‌ها و سایت‌ها و نهادهایی که از خدمات‌شان استفاده می‌کنید دریافت کرده‌اید که محتوای همه آن‌ها تقریبا یکسان است. از فیسبوک و توئیتر تا اسپاتیفای و ساندکلاد و تک‌تک خبرنامه‌‌هایی (Newsletter) که مشترک‌شان هستید، در چند روز اخیر از شما خواسته‌اند قوانین جدید «حریم خصوصی اطلاعات» (Datenschutz) را ببینید و تائید کنید. ارائه‌دهنده‌های خبرنامه‌ها، از مشترک‌ها پرسیده‌اند که آیا هنوز مایل به دریافت آن هستند یا نه.
حتما شما هم از خودتان پرسیده‌اید که چه شده که تمام اروپا ناگهان به‌فکر افتاده که از کاربرانش در مورد حریم خصوصی اطلاعات تائید مجدد بگیرد. داستان از این قرار است که اتحادیه اروپا بخش‌نامه‌ای صادر کرده که از روز جمعه ۲۵ می (۴ خرداد) تمام شرکت‌ها و افراد و وبسایت‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات آنلاین و خلاصه هرکسی که با اینترنت سروکار دارد موظف به رعایت آن هستند: : بخش‌نامه اساسی حریم خصوصی اطلاعات (Datenschutz-Grundverordnung).
آیا این بخش‌نامه واقعا در زندگی ما تاثیری جز این که در چند روز گذشته ایمیل‌های کلافه‌کننده و نوتیفکیشن‌های نامربوط دریافت کرده‌ایم دارد؟ آیا واقعا از اطلاعات ما بهتر محافظت خواهد شد؟
داستان چیست؟
این بخش‌نامه قرار است حفاظت از اطلاعات کاربران اینترنت در اتحادیه اروپا را ساده‌تر کند. موضوع بخش‌نامه قبل از هرچیزی حفاظت از اطلاعات خصوصی کاربران است. نهادها و شرکت‌ها و وبسایت‌هایی که تا ۲۵ می ۲۰۱۸ زمینه اجرای این بخش‌نامه را فراهم نکرده نکرده باشند، در خطر جریمه‌های سنگین هستند.
آغاز دورانی جدید؟
بخش‌نامه جدید درواقع جایگزین قانونی می‌شود که در سال ۱۹۹۵ تصویب شده بود، در آغاز دوران شبکه جهانی وب. زمانی که نه فیسبوک وجود داشت و نه پخش زنده ویدئویی آنلاین.
یکی از هدف‌های اصلی این بخش‌نامه این است که خط مشی کهنه اروپا را با قوانین جدید که از نظر فناوری بی‌طرف محسوب می‌شوند جایگزین کند. این قوانین برای ۱۵ تا ۲۰ سال آینده در نظر گرفته شده‌اند.
در حالی که قانون قبلی به کشورهای عضو اتحادیه اروپا فضای زیادی می‌داد تا رأسا تصمیم بگیرند، بخش‌نامه جدید دقیقا به همین شکل در همه کشورهای عضو اتحادیه لازم‌الاجراست.
از نظر محتوایی بخش‌نامه جدید یک نقطه عطف مهم یا یک شروع دوباره محسوب نمی‌شود. مبنای این بخش‌نامه از قوانین موجود در اتحادیه اروپا و قوانین ملی کشورها است؛ مثلا یکی از قوانینی که ردپای‌اش در بخش‌نامه به وضوح قابل ردگیری است «قانون فدرال محافظت از اطلاعات خصوصی» (Bundesdatenschutzgesetz) در آلمان است.
موضوع دقیقا چیست؟
بخش‌نامه جدید حفاظت از اطلاعات خصوصی که در آلمانی به اختصار به آن DSGVO (مخفف Datenschutzgrundverordnung) می‌گویند و اسم کاملش بخش‌نامه پارلمان اروپا درباره استفاده از اطلاعات شخصی، ترافیک داده‌ها و لغو قانون 95/46/EG» است، در طی ۹۹ بند خود تعیین می‌کند که شرکت‌ها، نهادهای دولتی، نهادهای خصوصی، انجمن‌ها، کانون‌ها و سایر محافل چطور باید با داده‌های خصوصی رفتار کنند.
داده‌های خصوصی یعنی چه؟
طبق این قانون به داده‌ها و اطلاعاتی «خصوصی» گفته می‌شود که آشکارا و بدون ابهام به یک فرد تعلق داشته باشد، مثل اسم، تاریخ تولد، کارنامه‌های آموزشی و … .
این بخش‌نامه چه چیزی را برای کاربران تغییر می‌دهد؟
اساسا صفحات وب در اروپا از ۲۵ می ۲۰۱۸ تغییری نخواهند کرد، دست کم در آلمان. بسیاری از مواردی که بنا به بخش‌نامه جدید باید رعایت شوند، پیش از این بنا به قانون داخلی آلمان هم رعایت می‌شدند. در سایر موارد هم شرکت‌ها و نهادهای آلمانی در هفته‌های گذشته خدمات خود را به شکلی که با بخش‌نامه جدید هم‌خوانی داشته باشد به‌روز کرده‌اند.
آن‌چه که احتمالا برای همه قابل رؤیت خواهد بود: توضیحات مروبط به حفاظت از اطلاعات در وبسایت‌ها تغییر خواهد کرد. این توضیحات باید جزئی‌تر و دقیق‌تر و برای مخاطبان قابل فهم‌تر باشند. و این به این معنی است که این توضیحات به‌مراتب طولانی‌تر خواهند شد.
بخش‌نامه جدید به دنبال چیست؟
ایده مرکزی بخش‌نامه جدید قاعده‌ای است که به اصطلاح به آن Privacy by Design و Privacy by Default می‌گویند که آن را می‌توان به رعایت حریم خصوصی در طراحی و رعایت حریم خصوصی به شکل پیشفرض ترجمه کرد.
به عبارت دقیق‌تر حریم خصوصی افراد باید در همان مرحله طراحی و توسعه و تولید محصولات اینترنتی به‌طور پیشفرض رعایت شود و نه تازه در هنگام استفاده از آن‌ها.
و همه این‌ها برای ما چه معنایی دارد؟
بخش‌نامه جدید حریم خصوصی اطلاعات تعیین می‌کند که چه میزان اطلاعات درباره هرکسی می‌تواند جمع‌آوری شود، بررسی شود، مورد پردازش قرار گیرد و البته تبدیل به پول شود.
این بخش‌نامه حق تک‌تک کاربران بر اطلاعات‌شان را تقویت می‌کند. کاربران حالا حق بیشتری بر اطلاعات‌شان، برای پاک کردن آن‌ها و پس‌گرفتن آن‌ها دارند.
منبع: امل برلین
