عباس عطار که در خارج از ایران او را به نام «عباس» می‌شناسند، یکی از نام‌آورترین عکاس خبرنگاران ایرانی در هفتاد و شش سالگی درگذشت.

عباس عطار، عکاس – خبرنگار فقید ۱۹۴۴ تا ۲۰۱۸

عباس که با آژانس مگنوم همکاری می‌کرد، بیش از ۶۰ سال از دریچه دوربین‌اش، جنگ‌ها و انقلاب‌هارا مستند کرده بود:  از بیافرا تا بنگلادش، ایرلند شمالی، ویتنام، شیلی، کوبا، آفریقای جنوبی و  البته خاورمیانه.

او در سال‌های پایانی عمرش دریچه دوربینش را روی افراط‌گرایی مذهبی تنظیم کرده بود.

عباس عطار در سال ۱۹۸۱ به آژانس مگنوم ، از معتبرترین آژانس‌های عکاسی جهان ملحق شد. او پیش از این با آژانس‌های سپیا و گاما همکاری می‌کرد.

عباس بعد از انتشار مجموعه عکس‌هایی از انقلاب ایران، زندگی در خارج از ایران را برگزید و برای تهیه عکس‌های خبری به سراسر جهان سفر کرد. او اما همواره تحت تأثیر انقلاب ایران قرار داشت و چنین بود که در سال‌های پختگی و کمال بخشی از آثارش را به موضوع اسلام‌گرایی در جهان، بودیسم و هندوئیسم و یهودیت اختصاص داد.

او در گفت‌وگویی درباره رویکردش به مذهب گفته است:

« من با مذهب‌ کاری ندارم من با خدا کاردارم. دنبال این هستم که ببینم چرا مردم به خدا عقیده دارند. این برای من مهم است.»

رئیس آژانس مگنوم در واکنش به درگذشت عباس عطار گفته است:

«او یکی از ستون‌های مگنوم و یکی از حامیان نسل جوان عکاسان خبری بود. یک ایرانی که در پاریس دور از وطنش زندگی می‌کرد و با این‌حال جهان وطن او بود. به همین سبب هم او جهان را با همه جنگ‌هایش و انقلاب‌های و ناآرامی‌ها و فجایع‌اش مستند می‌کرد، در سراسر زندگی‌اش.»

عباس عطار از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس دوره‌ای مگنوم بود. او در سال ۲۰۰۲ بعد از ۱۷ سال دوری از ایران به وطن‌اش سفر کرد. دستاورد این سفر کتابی‌ست با عنوان «روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» که علاوه بر عکس‌ها، شامل یادداشت‌های روزانه در ایام این سفر است.