پا در هوا با دلار

از نظر تراز درامد ارزی ایران دارای مازاد است. قطعا مشکل اقتصادی هست. اما تنها به اقتصاد مربوط نمی شود. با مقایسه دو کشور ایران و فلیپین می توان متوجه شد اصلا به ناکارآمدی سیستمی و فساد و البته تحریم و اثرات روانی مشکلات سیاسی است.
از مصائب همین است مردم ایران براشان عادت شده اند که اگر ارز 20% گران شود، هر که روی کالا و خدماتش 20% می شکد! بدون اینکه اصلا بررسی شود تاثیر گران شدن ارز چقدر است بر کالا و خدماتش!
هر یک پزوی فلیپین برابر 810 ریال ایران!
در حالی جمعیت فلیپین 50% بیشتر ایران است و درامد سرانه اش 25% کمتر از ایران !
از نظر دستمزد هم تفاوتی نیست. ایران یکی ارزان ترین نیروهای کار دارد و از نظر انرزی ارازن ترین کشورهاست.
صادرات فلیپین هم کمتر از ایران است!
چی می توان نتیجه گرفت؟
آیا وقعا دلیل اقتصادی است؟
مشکل همین است بیشتر از نیمی درامد ارزی در دست به دولت-حکومت است. حکومت نیمی از ارز را به صندوق می ریزد و به جای عرضه به بازار، به جهایی نامعلوم میفرستد!
اشتباه دیگر همین است که حکومت ارز تسعیر می کند. مشکل تنها به واگذاری سهام نفت و گاز به مردم به صورت رایگان است چون متعلق به همه مردم است. ضمن فقرزدایی، دست حکومت از جیب مردم کوتاه می شود.
و دولت بایست مالیات از شرکتهای نفتی ریالی بیگرد و این شرکتها مستقیم دلارهای خود را عرضه کنند.