اقرار مردانه

ونداد زمانی – دوستی تعریف می‌کرد که مدتی پیش به اتفاق همسرش و یک زوج دیگر، به خانه دوست‌شان می‌روند. به خانه مرد مجردی که سال‌هاست آنها را می‌شناسد و آن شب نیز غذایی تهیه کرده بوده که در پخت آن شهرت داشته است. کمی بعد هم چند نفر دیگر به آن‌ها ملحق می‌شوند.

خودش ماجرا را این‌طوری برای من تعریف کرد: بوی قرمه‌سبزی تمام آپارتمان را پر کرده بود. صدای آرام سه‌تار، پنیر ایرانی و شراب، حلقه دوستان ما را صمیمی‌تر کرده بود. آشنایی و دوستی با آنها نقشِ فامیل نداشته را برای ما ایفا می‌کرد و هم پناهگاهی بود برای فرار از تنهایی و از همه مهم‌تر پاسخی مطبوع بود برای عاطفه جریحه‌دار شده ما به عنوان آدمی که دور از وطنش زندگی می‌کند.

زنانی که در جمع حضور داشتند را می‌شناختم و می‌دانستم که هرسه تحصیلکرده هستند و در زمینه‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی فعالیت می‌کنند. هر سه زن اصرار داشتند که مردها با چنین توجیهاتی خود را آسوده می‌کنند و زحمت کنترل رفتار جنسی‌شان را به خود نمی‌دهند. آنها این برخورد را فقط یک عارضه فرهنگی می‌دانستند که هیچ ربطی به طبیعت مردانه ندارد. به عقیده آنها تاکید زیاد بسیاری از مردها بر دله‌گی جنس مرد در زمینه جنسی و غریزی قلمداد کردن رفتار بی‌درو پیکر جنسی‌شان، تنها برای فرار از مسئولیت است.