بخش فرهنگ، دفتر خاک – دریا با ادبیات داستانی و با شعر پیوندی دیرینه دارد. مثل این است که دریا همواره الهام‌بخش نویسندگان و شاعران بوده است. در رمان “بیست هزار فرسنگ زیر دریا” ژول ورن داستانش را به اعماق دریاها می‌برد، هرمن ملوین در “موبی دیک” دریا را برمی‌آشوباند و موج ها را به خروش وامی‌دارد.
ژوزف کنراد عظمت اقیانوس آرام را با اقیانوس های دیگر می‌سنجد، به مفهوم خردی انسان در برابر طبیعت می‌رسد و و سر در گریبان فرومی‌برد و بودلر به دریا که می‌نگرد به رهایی انسان می‌اندیشد و از تاریکی‌ها و پرتگاه‌های روحی فاصله می‌گیرد.
چنانچه شما هم مایل‌اید گوشه‌ها و زاویه‌هایی از ادبیات داستانی و شعر جهان و ایران را با تصاویری به ما بشناسانید، از انتشار ویدیوی شما استقبال می‌کنیم.
اینک، فعلاً تا برساخته‌های شما به دست ما برسد، در مجموعه برنامه‌های تازه دفتر خاک که با عنوان “ادبیات به روایت تصویر” هر چند گاه یک بار فراروی شما قرار خواهد گرفت، در نخستین بخش با عنوان “ادبیات و دریا”، دریا را در آینه آثار این نویسندگان و شاعران تماشا کرده‌ایم: