مصطفی تاج‌زاده در پاسخ به یادداشت احمد توکلی از موارد متعدد دخالت‌های نهادهای زیر نظر «رهبر» در امور کشوری خبر داده و گفته است تمام قدرت در دست یک نفر متمرکز شده و اگر این وضع ادامه یابد گزینه‌ای جز «براندازی» باقی نخواهد ماند. این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در نامه‌ سرگشاده‌اش نوشته است علی خامنه‌ای فقط در حرف «پرچمدار مبارزه با فساد» است. در عمل اما او و منصوبانش فساد را می‌گسترانند.

مصطفی تاج‌زاده
مصطفی تاج‌زاده

مصطفی تاج‌زاده هفته گذشته در توئیتر خود با اشاره به استعفای محمد علی نجفی به عنوان شهردار تهران، ماجرای محاکمه غلامحسین کرباسچی، شهردار سابق تهران را پیش کشید و گفت کرباسچی به‌دستور رهبر جمهوری اسلامی وادار به استعفا شده بود. تاجزاده به‌نقل از خامنه‌ای نوشته بود که کرباسچی «باید بداند از او گردن کلفت‌تر هم وجود دارد». غلامحسین کرباسچی در سال‌ ۱۳۶۸ شهردار تهران شد و در سال ۱۳۷۷ از کار برکنار شد.

احمد توکلی، از چهره‌های اصولگرا و نماینده سابق مجلس شنبه ۲۶ اسفند در یادداشت کوتاهی به تاج‌زاده اعتراض کرد که «این طرز سخن گفتن به ادبیات رهبری شباهتی ندارد بلکه ناقض ادبیات و سیره ایشان است».

تاج‌زاده در نامه خود به این گفته توکلی پاسخ داده و نمونه‌هایی از برخورد خامنه‌ای با فعالان سیاسی مخالف را ارائه کرده و گفته است: «واقعیت آن است که رهبر ۲۰ سال است که تعدادی از اصلاح‌طلبان مدافع حاکمیت قانون و مخالف تک‌صدا شدن جمهوری اسلامی را گردن کلفت می‌خواند که لازم بود در دهه پیش از حکومت اخراج شوند و از سال ۸۸ با حق فعالیت آنان در جامعه مدنی مخالفت کرد.»

تاج‌زاده افزوده است: «از خطاهای ما نسل انقلاب آن بود که بازگشت استبداد را صرفاً در هیئت رئیس جمهور ممکن دیدیم و به همین دلیل راه را بر دیکتاتوری او به خوبی بستیم. اما توجه نداشتیم که وقتی کنترل و مدیریت نیروهای مسلح، قوه قضائیه، شورای نگهبان، صدا و سیما و بخش مهمی از اقتصاد کشور را متمرکز می‌کنیم و در اختیار یک نفر قرار می‌دهیم، احتمال این‌که او به‌سوی خودکامگی حرکت کند، بسیار بیشتر از این است که حقوق و آزادی‌های سیاسی و مدنی شهروندان را رعایت کند، به‌ویژه اگر ملت به هر دلیل منفعل شود.»

به‌گفته او «اگر جمهوری اسلامی همه راه‌های رقابت و مشارکت آزاد سیاسی را بر مردم ببندد، گزینه‌ای جز براندازی خود باقی نمی‌گذارد.»

تاج‌زاده به این موضوع اشاره کرده که هرگاه فساد اقتصادی به جناح طرفدار «رهبر» مربوط می‌شده نادیده گرفته شده اما در جناح‌های مقابل، مسئولانی چون کرباسچی را به بهانه فساد به محاکمه کشیده‌اند.

او به انتخاب محمدعلی نجفی، شهردار جدید تهران نیز اشاره کرده و گفته است از همان ابتدا با مسئولیت جدید نجفی مخالفت کرده و گفته‌اند «رهبر» با او مخالف است.

شورای شهر تهران محمدعلی نجفی را یکم شهریور سال جاری به عنوان شهردار تهران به وزارت کشور معرفی کرد اما هفته گذشته اعلام شد که او استعفا کرده است. برخی از اصلاح‌طلبان استعفای او را به‌دلیل فشارهای نیروهای امنیتی دانستند. عده‌ای رقص چند دختر در مراسم شهرداری در برج میلاد را عامل این استعفا خواندند و گروهی مقابله او با فساد در شهرداری را.

تاج‌زاده با اشاره به این دو موضوع نوشته است: «چرا دادستان کل کشور پس از مراسم اخیر رقص کودکان اطلاعیه داد و دادستان تهران نیز بلافاصله شهردار تهران را احضار و خبر آن را علنی کرد؟ چرا همین دو دادستان درباره پرونده املاک نجومی و مهمتر از آن در مورد پرونده مفاسدی که آقای نجفی در جهت مبارزه با فساد به دستگاه قضایی تقدیم کرده است، تاکنون شهردار سابق را احضار نکرده‌اند، یا خبر آن را علنی نکرده‌اند؟»

او از «دخالت‌های رهبر در انتخاب اعضای کابینه امسال» نیز نوشته است: «طبق اطلاعیه دفتر نشر آثار رهبری، ایشان خود را در زمینه گزینش وزرای امور سیاست خارجی و دفاعی – امنیتی مسئول می‌بیند و آن را “رویه ثابت همه دولت‌ها” می‌خواند و به تکالیف رهبری در امور دفاعی – امنیتی و سیاست خارجی مستند می‌کند.»

به‌گفته تاج‌زاده در آن اطلاعیه اعلام شده که «رهبر درباره وزرای فرهنگی نیز حساسیت دارد که معنای روشنش این است که لازم است همه آنان به تایید وی برسند، اگر نه معرفی نخواهد شد. وزیر کشور هم به دلیل تفویض جانشینی فرماندهی کل قوا در نیروی انتظامی به او باید بتواند نظر مثبت رهبر را جلب کند.»

او همچنین گفته است مبارزه با فساد توسط «رهبر» تنها در حرف بوده و «برخورد جناحی رهبری و منصوبانش با فساد که یکی را باید کش داد و دیگری را باید درز گرفت، دامنه فساد را گسترش داده است.»

در سال‌های اخیر موضوع فساد در جمهوری اسلامی روز به روز بیشتر مطرح می‌شود. مناظره‌های تلویزیونی کاندیداهای آخرین دور انتخابات ریاست جمهوری که در آن کاندیداها یکدیگر را به فسادهای مالی کلان متهم می‌کردند نمونه‌ای از افشاگری‌های جناح‌های مختلف حکومت علیه یکدیگر بود.

ادامه چنین وضعیتی همراه با فشارهای اقتصادی و اجتماعی به اعتراضات سراسری دی‌ ۹۶ انجامید که در آن معترضان به‌مدت چند روز در خیابان‌ها شعارهایی علیه کل دستگاه حکومتی و رهبران آن سر دادند.

با گسترش نارضایتی‌ها اکنون جناح دیگری از حکومت به‌رهبری محمود احمدی‌نژاد، رئیس قبلی جمهوری اسلامی نیز که دو تن از دوستان نزدیکش در روزهای اخیر بازداشت شدند، از بحران در جامعه سخن می‌گوید. او در نامه‌های اخیر خود به علی خامنه‌ای از فقر، تنگدستی و بیچارگی در حد «عبور از شرافت و نوامیس خود»، فقر در حد فروش کلیه، فقر گروه‌هایی از مردم در حد محروم بودن از یک وعده غذا در روز، بیکاری، «سوء‌استفاده های کلان بانکی و غیر بانکی»، «تضییع گسترده حقوق اساسی و آزادی و کرامت مردم»، تبعیض و ظلم، بگیر و ببند، وضع وخیم زندان‌ها، تراکم مراجعه به دادگاه‌های خانواده، گرایش وسیع به خروج از کشور، روی‌آوری مردم به رسانه‌های خارجی، «فشارهای عاطفی و سیاسی و روحی که به طور گسترده و روزانه بر مردم تحمیل می شود» نوشته است.

در پی این نامه‌ها چندین مقام سیاسی و قضایی غالباً محافظه‌کار جمهوری اسلامی ایران به محمود احمدی‌نژاد تاختند.

بیشتر بخوانید: