جنبش دانشجویی؛ سرکوب درون، هجران بیرون

حسن ماسالی: بعد از جمهوری اسلامی، بسیاری از گروه‌ها نه تنها متلاشی شدند، بلکه فرهنگ سیاسی درون اپوزیسیون نیز لطمه‌های بسیاری خورد. سرخوردگی و شکست حاکم شد و بسیاری از گروه‌ها پراکنده و از هم دور شدند

سرابندی: بخشی از دانشجویانی که از کشور خارج می‌شوند، چون در داخل اجازه داشتن تشکیلات با توجه به اهداف و مشخصات خاص خود را نداشته‌ و ناچار بودند در تشکیلاتی کار کنند که در درون ساختار موجود تعریف شده بود، در خارج از کشور فرصت بروز و نمود پیدا می‌کنند

افشاری: باید تجربه کشورهای پیشرفته و دموکراتیک و تجربه‌های جنبش دانشجویی در کشورهایی که شرایط مشابه ما را دارند، مانند برمه، زیمبابوه، چین و یا حتی کشورهای درگیر بهار عربی مانند مصر و یمن را با مطالعه و ارتباط‌گیری به دست بیاوریم

 

او می‌گوید: فعالان دانشجویی ما که به خارج از کشور آمده‌اند، باید تجربه جنبش دانشجویی در کشورهای پیشرفته و دموکراتیک را در دو دهه قبل فرا بگیرند و همزمان تجربیات جنبش دانشجویی در کشورهایی که شرایط مشابه ما را دارند، مانند برمه، زیمبابوه، چین و یا حتی کشورهای درگیر بهار عربی مانند مصر و یمن که فعالان دانشجویی حضور چشمگیر دارند، را با مطالعه و ارتباط‌گیری به دست بیاورند و تجربیات خودشان را منتقل کنند.

چرا که همانطور که حکومت‌های دیکتاتور در سرکوب نیروهای معترض با همدیگر همکاری می‌کنند، جنبش‌های دموکراسی خواه منطقه نیز باید با حمایت از مواضع یکدیگر، انتقال تجربه و اتحاد همدیگر را تقویت کنند.