در پی رفتار خشونت‌آمیز مأموران انتظامی و امنیتی ایران با زنان و دخترانی که با برداشتن حجاب خود به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند، ۷۰ زن مستندساز به رؤسای سه قوه و نمایندگان مجلس نامه‌ای نوشته و گفته‌اند از این رفتار «خشمگین و آزرده‌خاطر» شده‌اند.
آن‌ها در نامه خود گفته‌اند که به اقتضای شغل خود شاهد نابسامانی‌ها در حوزه زنان هستند و تلاش کرده‌اند که این مشکلات را بازتاب دهند. آن‌ها نوشته‌اند: «اما اکنون به شدت از رفتارهای خشونت‌آمیزِ اِعمال‌شده بر زنانی که به شکلی مسالمت‌آمیز خواهان حجاب اختیاری و حق انتخاب پوشش هستند، خشمگین و آزرده‌خاطر هستیم.»
در روزهای اخیر بر شمار زنان و دخترانی که در اعتراض به حجاب اجباری به‌شکل مسالمت‌آمیز روسری خود را بر چوب می‌گیرند و بی‌حجاب در خیابان‌ها می‌ایستند افزوده شده است. تدابیر نیروهای امنیتی برای جلوگیری از گسترش اعتراضات دختران موسوم به «دختران خیابان انقلاب» بیشتر شده و در چند نوبت آن‌ها را با ضرب و شتم دستگیر کرده‌اند.
به‌نوشته زنان مستندساز «قانون و شرع به مجریان و ضابطان آن مجوز نداده است تا با زنانی که بدون هرگونه خشونت، به حجاب اجباری که آن را ناعادلانه می‌دانند و معترض هستند، با ضرب و شتم، توهین و انتساب افتراهای ناروا برخورد کنند.»
آن‌ها نوشته‌اند: «مجریان شما در برابر دیدگان شهروندان، دختران خیابان انقلاب را از سکوهایی که برای اعتراض مسالمت‌آمیزشان انتخاب کرده‌اند، به پایین پرت می‌کنند و دست و پایشان را می‌شکنند، و حتی می‌شنویم در خفا و بازداشت آنان را کتک می‌زنند.»
مستندسازان زن این‌گونه رفتارهای خشونت‌آمیز و غیرمدنی را موجب «زیر سئوال» رفتن سران سه قوه در صحنه‌های داخلی و بین‌المللی دانسته و از آن‌ها خواسته‌اند تا «تاب مخالفت‌های مدنی و صلح‌طلبانه» را داشته باشند.
مینا اکبری، پگاه آهنگرانی، شیرین برق‌نورد، لیلا نقدی‌پری و مهناز محمدی از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
بیشتر بخوانید:
شکستن دست و پای بانوان کشورمان دهن کجی نظامی است که دستانش تا آرنج آغشته در خون جوانان این مملکت است. در این بی حسی و بی تابی زامبی واری که بدان دچار گشنه ایم، چنین نامه هایی سوسوی چراغی است در تاریکی محض، اما اهریمن تاریکی را قدمی به عقب می راند. زیرا اشعه های نور آن فانوس کوچک همچون اسید، پوست خشن و آغشته به خون خشک شده استبداد را می سوزاند.
تیشک / 26 February 2018