جواد شمقدری، معاون امور سينمايی وزارت ارشاد در پاريس گفت در سينمای ايران آزادی بيان وجود دارد.
تارنمای روزنامه لوموند، چاپ فرانسه، به قلم ژاک ماندلبُم، روزنامه‌نگار پرسابقه و نويسنده کتاب‌های سينمايی، گزارشی از نشست رسانه‌ای جواد شمقدری، معاون امور سينمايی وزارت ارشاد اسلامی ايران در روز چهارشنبه ۲۶ اکتبر در پاريس منتشر کرده و سخنان وی را مورد انتقاد قرار داده است.
ژاک ماندلبُم از نشست رسانه‌ای جواد شمقدری در “مرکز فرهنگی ايران” وابسته به سفارت جمهوری اسلامی ايران در پاريس به‌عنوان “صحنه عجيب و غريب” ياد کرده است.
اين روزنامه‌نگار می‌نويسد جمعيت چندانی در اين نشست حضور نداشت و روزنامه‌نگاران اندک در برابر چشمان هوشيار يک فيلم‌بردار و دو عکاس، “که حضور هر فردی را زير نظر داشتند” شرکت داشتند.
ماندلبُم می‌افزايد: “حاضران حدود ۲۰ نفر می‌شوند که ظاهرأ از نزديکان و آشنايان به محل هستند.”
شمقدری: آقای پناهی که بسيار ثروتمند است و در يک خانه بزرگ زندگی می‌کند در حال آماده ساختن فيلمی بود که ايران را به‌عنوان کشوری خطرناک نشان می‌داد. او با پشتيبانی لابی صهيونيستی پول زيادی بابت اين کار دريافت کرد
اين نويسنده از فشارهای موجود بر جامعه سينمايی ايران می‌نويسد و می‌گويد در حالی که در اطراف سينماگران ايرانی ديوار می‌کشند مقام‌های بلندپايه حکومت ايران ظاهرأ برای کاهش تأثيرات چنين سياست فرهنگی‌ای به فرانسه آمده‌اند.
ماندلبُم برای يادآوری وضعيت سينماگران ايرانی به محکوميت سنگين جعفر پناهی و همچنين محمد رسول‌اف اشاره می‌کند.
جعفر پناهی و محمد رسول‌اف دو فيلم‌ساز ايرانی در مهرماه گذشته با حکم قطعی دادگاه تجديدنظر استان تهران به اتهام “اقدام عليه امنيت کشور” و “فعاليت تبليغی عليه نظام” به زندان و محروميت محکوم شدند.
دادگاه تجديدنظر جعفر پناهی را به شش سال و محمد رسول‌اف را به يک سال حبس تعزيری محکوم کرد.
همچنين جعفر پناهی به ۲۰ سال محروميت از هر نوع فيلم‌سازی و نوشتن فيلم‌نامه و هر نوع مصاحبه با رسانه‌های نوشتاری و شنيداری و ديداری داخلی و خارجی و خروج از کشور شد.
نويسنده لوموند سپس به بازداشت اخير مستندسازان ايرانی اشاره می‌کند.
ناصر صفاريان، مجتبی ميرطهماسب، هادی آفريده، محسن شهرنازدار، شهنام بازدار و کتايون شهابی شش مستندسازی بودند که چندی پيش به اتهام “همکاری با بی‌بی‌سی فارسی” در ايران بازداشت شدند.
از اين مستندسازان مجتبی ميرطهماسب، کارگردان، و کتايون شهابی، تهيه‌کننده و پخش‌کننده فيلم، همچنان در بازداشت به‌سر‌می‌برند و بقيه آزاد شده‌اند.
ژاک ماندلبُم در گزارش خود همچنين به محکوميت مرضيه وفامهر، بازيگر و فيلم‌ساز، به يک سال زندان و ۹۰ ضربه شلاق به‌خاطر بازی در فيلمی که “حکومت را مورد نقد قرار داده است” می‌پردازد.
مرضيه وفامهر چند روز پيش پس از گذراندن بيش از سه ماه و نيم بازداشت، آزاد شد. اتهام او بازی در فيلم “تهران من، حراج” ساخته گراناز موسوی، شاعر و فيلم‌ساز ساکن استراليا بود.
ماندلبُم همچنين متذکر می‌شود که “بزرگ‌ترين فيلم‌ساز ايرانی”، عباس کيارستمی نيز در کشور خود در “تبعيد” به‌سر می‌برد.
وی می‌نويسد با سخنان جواد شمقدری در نشست رسانه‌ای پاريس آشکار شد که همه چيز “ساده‌تر از آن است که ما فکر می‌کنيم.”
شمقدری در اين نشست گفت: “از آغاز انقلاب اسلامی که با خود آزادی بيان در ايران را آورد، سينماگران منتقد حکومت از سوی غرب پشتيبانی شدند؛ در حالی که سينماگران مستقل واقعی در کشور خود ماندند.”
گزارش می‌افزايد، شمقدری دليل موانع گسترش سينمای واقعی ايران را نيز “تسلط هاليوود و لابی صهيونيست‌ها” دانست و خطاب به روشنفکران فرانسه گفت که “وظايف خود را در راه اين حقيقت به انجام رسانند.”
ژاک ماندلبُم می‌نويسد در حالی که حاضران در سالن از اين سخنان کلی به‌طور ضمنی اظهار رضايت می‌کردند در مورد وضعيت ويژه جعفر پناهی سئوال شد.
نويسنده لوموند پاسخ شمقدری را نشانه‌ای از “ناسازگاری انکارناپذير با انديشه” می‌داند. شمقدری گفت: “نمی‌خواستم وارد اين موضوع شوم اما حالا که شما مرا مجبور می‌کنيد… آقای پناهی که بسيار ثروتمند است و در يک خانه بزرگ زندگی می‌کند در حال آماده ساختن فيلمی بود که ايران را به‌عنوان کشوری خطرناک نشان می‌داد. او با پشتيبانی لابی صهيونيستی پول زيادی بابت اين کار دريافت کرد. او به گناه خود اقرار نکرد و از خطوط قرمز عبور کرد.”
ژاک ماندلبُم در انتها می‌نويسد: “دو ساعت پس از اين نشست، با بوسه بر خاک فرانسه به قهرمانی پناهی (چه کلمه ديگری می‌توان به‌کار برد؟) و يارانش می‌انديشم.”