یک راهب روز ١٧ اکتبر ٢٠١١ در شهر “ابا” واقع در جنوب غربی چین، جایی که جمعیت بزرگی از تبتی‌ها زندگی می‌کنند، خود را به آتش کشید.

 
از ماە مارس تاکنون این نهمین راهب تبتی است که دست به خودسوزی می‌زند. از ماە مارس تا به امروز چهار بودایی دیگر خود را در روز “قربانی” به آتش کشیده‌اند. پنج نفر دیگر هم طی اقدام به خودسوزی نجات یافتند. 
“تنزین وانگمو”، راهب ٢٠ ساله اولین کسی بود که در اوایل ماە مارس سال جاری طی شورشی در استان سیچوان، در اعتراض به سرکوب مذهبی و گروه‌های قومی ساکن تبت، خود را قربانی کرد. سازمان تبت آزاد نیز این رویداد را تائید کردە است. او همچون دیگر رهبان جوان پیش از خودکشی، خواهان آزادی مذهبی برای بودایی‌های تبت و بازگشت رهبر روحانی تبعید‌ی‌شان، دالایی لاما شدە بود.
 
جنبش خودکشی رهبان تبتی برای اولین‌بار در صومعه “کیرتی” واقع در ابا آغاز شد؛ جایی که در آن یک راهب جوان، روز ١٦ مارس، در لحظات آغازین سومین سالگرد شورش ضد چینی در لهاسا، خود را به آتش کشید. شورش ضد چینی در لهاسا، مرکز تبت، برای نجات این فلات برپا شد و ده‌ها کشته برجای گذاشت و منجر به سرکوب بی‌امان تبتی‌ها شد.
 
پکن در آستانه بحران
 
از ماە مارس در صومعه “کیرتی” برخوردهای اعتراض‌آلودی صورت گرفته است که می‌تواند عواقب بسیار جدی‌ای برای پکن به همراە داشته باشد. در همین زمینه “تبت آزاد” نوشت: “اطلاعات دریافتی از (مناطق تبتی) نشان می‌دهد که مردم بیش از پیش حاضر به دادن جان خود به منظور جلب توجه افکار عمومی جهان علیه سرکوب مستمر و سیستماتیک و وحشیانه تبتی‌ها هستند.”
 
“تبت آزاد” در ادامه نوشت: “در اثر سرکوب، تعداد رهبان صومعه کیرتی از دوهزار و 500 راهب در ماە مارس به ٦٠٠ نفر در ماە اکتبر کاهش یافته است. بسیاری از آنان به دورەهای آموزش وطن‌پرستی فرستادە شدەاند.”
 
هفته گذشته، مسئول تبعیدی صومعه کیرتی که در هند به‌سر می‌برد با تائید وضعیت مذکور گفت: “فرهنگ و مذهب تبتی‌ها تحت آنچنان فشارها و سرکوب‌هایی قرار گرفته است که مردم ترجیح می‌دهند خودکشی کنند تا اینکه اینگونه به زندگی ادامه دهند.”
 
“تبت آزاد” نیز نوشته است، با وجود فضای امنیتی، “در پاکت نامه‌هایی که به‌طور مخفیانه در رستوران‌ها و بوتیک‌ها توزیع می‌شود” از مردم دعوت به تظاهرات در منطقه می‌شود.
 
تبت آزاد در ادامه تاکید کرده است که دونفر تبتی، از ناحیه زانو و بالاتنه، به ضرب گلوله نیروهای امنیتی زخمی شدەاند.
 
چین در سال ١٩٥١ متعهد شدە بود که “از طریق مسالمت‌آمیز” تبت را آزاد کند و خصوصاً با تخصیص بودجه برای توسعه و بهبود وضعیت اقتصادی مردم فقیر منطقه اقدام کند.